Θέλετε να μιλήσουμε για αληθινές ιστορίες που πονάνε στη ψυχή; Θα πρέπει να έχετε γερό στομάχι για να μπορέσετε να δείτε την ταινία Big boys don’t cry. Είμαι σίγουρη πως έχετε δει ταινίες σαν το Sleepers ή το Θέλημα Θεού και πόσες ακόμα μιλούν που μιλούν για την παιδική κακοποίηση.
Ναι το περιεχόμενο είναι παρόμοιο… Παιδιά…ίδρυμα η άσυλο, κακοποίηση στην οποία της μορφή. Όλα και όλοι μπλεγμένοι.. Όλοι έξω..
Είναι μεταφορά της βιογραφίας του Paul Connolly, Against All Odds, και των όσων έζησε κατά την παιδική & εφηβική του ηλικία. Η κακοποίηση έχει πρόσωπο και εκείνος μας μεταφέρει την δική του αλήθεια.
Big boys don’t cry
Δυστυχώς είναι από εκείνες τις ταινίες που δεν είναι απλά ένα σενάριο βγαλμένο μέσα από το μυαλό, αλλά είναι απομεινάρια και στάχτες από ψυχές και μαρτυρίες ανθρώπων που κατάφεραν με κάποιον τρόπο να μεταφέρουν τα γεγονότα. Γιατί πάντα πρέπει να μένει κάποιος πίσω για να αποδίδει την αλήθεια. Γιατί ο χρόνος περνά και καταφέρνει και τα θάβει. Κάτι που συνειδητοποιούμε καθημερινά. Οι άνθρωποι ξεχνούν και έχουν την ιδιότητα να πάθουν και να παραμορφώνουν ιστορίες. Γιατί την δεν μπορεί να την γνωρίζει κανείς όταν δεν την έχει ζήσει…
Η ιστορία διαδραματίζεται στην Αγγλία,
στο St. leonards, στο Essex. Ο Paul Connolly, βρέθηκε παρατημένος χωρίς οικογένεια από την ηλικία των δύο εβδομάδων… Το St Leonard ήταν το άσυλο /δομή όπου μεγάλωσε και βασανίστηκε μαζί με άλλα παιδιά της ηλικίας του ή μικρότερα. Η παιδική κακοποίηση δεν είναι κάτι ξένο και κάτι που δεν ακούγεται ειδικά τελευταία. Υπάρχει δυστυχώς εδώ και πολλές δεκαετίες με διάφορους τρόπους από διάφορους ανθρώπους και συνθήκες… Αν και η ταινία είναι του 2020, μιλά για τη δεκαετία 80 και για το σύστημα συγκάλυψης και εκμετάλλευσης της εξουσίας.
Ο Paul είναι ο μοναδικός που επέζησε δίχως να βάλει τέλος στη ζωή του. Είναι η αιτία που μάθαμε την αλήθεια του, τους…
Τα καρέ σε μεταφέρουν από το παρελθόν στο σήμερα, δείχνοντας σου όχι μόνο τη ζωή του, αλλά και τον βίο του.
Τα σημάδια αλλά και η βία που εισέπραξε φαίνονται όχι μόνο στο σώμα αλλά και στη ψυχολογία του. Δεν είναι εύκολο εξάλλου να μιλάς για κακοποίηση Ψυχολογική σωματική, σεξουαλική… λεκτική. Υπάρχουν όλα σε ένα ωραίο πακέτο που ίσως η κοινωνία να γνώριζε, όπως συμβαίνει. Τον γνωρίζουμε στην ηλικία των 11-12 , αφήνοντας μας να δούμε όσα εκείνος θέλει και αντέχει. Ο Paul γίνεται Jacko, υιοθετώντας το όνομα του καλύτερου του φίλου. Ο φίλος που δεν κατάφερε να σωθεί… Γιατί τα τραύματα είναι πολλά, γιατί όταν ξυπνάς λέγοντας πόσο άχρηστος είσαι και δεν αξίζεις, γιατί όταν το σώμα σου γίνεται σάκος του μποξ για άλλους η ακόμα χειρότερα σεξουαλικών πειραμάτων, τότε θέλει αντοχή και θράσος για να επιβιώσεις.
Από τα 12 τον βλέπουμε στα 28-30 με μετατραυματικό στρες να προσπαθεί να φτιάξει τη ζωή του. Τα ξεσπάσματα του όμως είναι πολλά, καθώς εκείνη την περίοδο βγήκαν στην επιφάνεια και την επικαιρότητα όλα όσα διαδραματίζονταν στο άσυλο από το 1970… Είναι όλα μπροστά του..προσπαθεί να μην ξεχάσει ..να μην διαγράψει τους φίλους, τους γνωστούς, τα παιδιά με τα οποία μεγάλωσε και βασανίστηκαν. Ένας δύσκολος ρόλος που πρέπει να αναλάβεις και να γίνεις καλά. Γίνεται όμως;
Δεν ξέρω πως είναι το στομάχι σας…
Δεν ξέρω αν έχετε δει λιγότερο βαριές ταινίες ή πιο δύσκολες. Αν βρίσατε, αν φωνάξατε, αν θυμώσατε… Πολλά συναισθήματα μαζί με θλίψη.
Δεν θα πω πολλά, θα αφήσω το τρέιλερ ναι μιλήσει με την ελπίδα ότι θα μπείτε στη διαδικασία να το δείτε. Γιατί η αλήθεια πρέπει να βγει προς το έξω και ο Paul έχει ανάγκη να την πει!
Λέτε όντως πως τα μεγάλα αγόρια δεν κλαίνε;
Big boys don’t cry
Σκηνοθεσία: Steve Crowhurst
Πρωταγωνιστούν: Daniel Adegboyega, Victoria Alcock, Rutter Mark Alec
