CARTER
Πιστολίδι vs ξύλο σημειώσατε Χ και πιστολίδι vs υπόθεση 1-0 ξεκάθαρα!
Στο ρόλο του Carter ο Joo Won
(Σκηνοθέτης: Jung Byung–gil)
Η ταινία ξεκινά με έναν ημίγυμνο καλογυμνασμένο άνδρα, Ασιατικής καταγωγής (με τατουάζ στο στήθος) να ξυπνάει σε ένα κρεβάτι περικυκλωμένος από Αμερικανούς πράκτορες. Ωραία θα πάει αυτό λες και ξεροκαταπίνεις. Kάπως έτσι όλες οι σωστές λέξεις μπαίνουν σε μια πρόταση, αν δεν μέχρι εδώ δεν έχεις πειστεί μη συνεχίσεις παρακάτω!
Δε θυμάται που λέτε ποιος είναι, τι μέρα είναι, που είναι και κυρίως γιατί ξυπνάει ημίγυμνος σε ένα δωμάτιο γεμάτο αίματα και γιατί θέλουν όλοι αυτοί με το που άνοιξε τα μάτια του να τον σκοτώσουν… Ακούει μια φωνή στο αφτί του (και δεν είναι η φωνή της συνείδησής του) που του λέει που να πάει, τι να κάνει αν θέλει να σωθεί.
Ρε φίλε στάσου να το συζητήσουμε λίγο;
Ο Carter δεν ακούει κανέναν άλλο πέρα της φωνής αυτής και ξεκινάει την αποστολή του (btw ακόμα δεν ξέρει ποιος είναι αλλά αυτή του έχει πει ότι τον λένε Carter). Ακολουθούν σκηνές βιας και ξαναξεροκαταπίνεις καθώς βλέπεις τον πρωταγωνιστή να μπαίνει από το παράθυρο σε ένα σπα (ας το πούμε έτσι) αψηφώντας τους νόμους της βαρύτητας βεβαίως βεβαίως και μάχεται με άλλους – άσχετους όμως – ημίγυμνους και καλογυμνασμένους μαντράχαλους. Αν έχεις πατήσει παύση σε όλες τις πρώτες σκηνές μάχης στις λήψεις των μαχόμενων οπισθίων πιες κάτι και χαλάρωσε γιατί μετά ντύνεται ο πρωταγωνιστής και δεν ξαναβλέπεις ούτε την γάμπα του!
Μετά την ταινιάρα του JungByung-gil “The Villainess” δεν περίμενα τίποτα λιγότερο!
Μια σκηνοθετική άποψη που θα ταίριαζε λίγο σε Stahelski, Tarantino και Wachowski ειδικά σε μερικές κινήσεις που θυμίζουν έντονα Matrix. Ο Carter είναι μια μίξη ηρώων ταινιών δράσης που αγαπάμε και ξεχωρίζουμε παρ’ολες τις υπερβολές τους Jon Wick, Jack Reacher, Jason Bourne, Frank Martin και σκηνές που θυμίζουν κάτι από Jon Wick, Jack Reacher, James Bond και Mission Impossible με μια εσανς Transporter.
Η υπόθεση είναι απλή, τίποτα το ιδιαίτερο, όχι κάτι που δεν έχουμε δει ήδη εννοώ. Σερβίρεται ζεστή τίγκα στους χαφιέδες, σε ένα παζλ που μέχρι το τέλος δεν είσαι σίγουρος αν έχει λυθεί.
Ένας ιός που κάνει τους ανθρώπους υπερβολικά βίαιους, μια προσπάθεια να βρεθεί θεραπεία και μπλέκονται τα μπούτια της CIA – όποια πέτρα κι αν σηκώσεις έναν πράκτορά της θα βρεις – της Βόρειας και της Νότιας Κορέας. Θα φορεθεί πολύ αυτό το σενάριο με τους Βόρειους και Νότιους just saying.
Καταιγισμός Δράσης και έντονα χρώματα!
Η κάμερα κινείται σα τρελή. Άλλες φορές νομίζεις ότι είναι πάνω σε ντροουν, άλλες πάλι φαίνεται σα να την κρατάει κάποιος που τρέχει. Ζουμάρει απότομα, τα πλάνα τελείως διαφορετικά απ’ αυτά που περιμένεις. Σκηνές ωμής βίας ολούθε κι ο τύπος ατάραχος, ανέκφραστος. Οι σκηνές δράσης δε σε αφήνουν να πάρεις ανάσα. Δράση στη δράση και σύντομο διάλειμμα με δράση για να μην μείνει ούτε ένα κύτταρα σου παραπονεμένο. Αν και να σας πω, μεταξύ μας, μια ναυτία την έπαθα από την κίνηση της κάμερας και τέτοια ναυτία έχω να πάθω από τους πρώτους μήνες εγκυμοσύνης, ΑΛΛΑ τα μάτια μου είχαν γουρλώσει (κι όχι λόγω των καλογυμνασμένων οπισθίων λέμε) κι ένιωθα ότι είχα γίνει ένα με την οθόνη.
ΝΑΙ ΝΑΙ ΓΟΥΣΤΑΡΩ!!!
Νιώθεις μια ΕΚΡΗΞΗ αδρεναλίνης σα να παίζεις παιχνίδι fps και η κίνηση της κάμερας είναι ας πούμε η κίνηση που κάνεις με το ποντίκι για να δεις τον χώρο γύρω σου. Πραγματικά σε κάποια στιγμή λαχανιάζεις γιατί νιώθεις ότι η κάμερα τρέχει πότε μπροστά πότε πίσω από τον πρωταγωνιστή, το πιστολίδι πάει σύννεφο και οι “κακοί” ξεπροβάλλουν από παντού. Οι δε διάλογοι αλλά και τα πλάνα δράσης θυμίζουν έντονα first person shooting και τέτοιου είδους αction game. Όσοι παίζουν τέτοιου είδους παιχνίδια και εν γένει videogames θα αντιληφθούν την όλη αισθητική της ταινίας, ίσως λίγο περισσότερο και θα καταλάβουν πως ο πρωταγωνιστής προχωράει σε φαινομενικά “άσχετα” σημεία μέσα στο χώρο.
Κυριαρχεί αυτός ο υπερ-ρεαλισμός των βιντεοπαιχνιδιών, όπου οι νόμοι της φυσικής απορρίπτονται υπέρ της αέναης κίνησης και της αδιάκοπης βίας. Θα τολμήσω να πω ότι είναι ένα blitzkrieg από μάχες, πυροβολισμούς, σφαγές που κινείται με γρήγορη ταχύτητα από και προς τον πρωταγωνιστή. Spoiler δε θέλω να κάνω αλλά στη σκηνή ανάμεσα στα κινούμενα βαν μου κόπηκε η ανάσα και το πλάνο με την κάμερα κάτω από τις ρόδες του αυτοκινήτου ήταν φοβερό!
Από μένα είναι MUST SEE αλλά εσύ αποφασίζεις…
