Βράδυ Παρασκευής 29 Ιανουαρίου. Η αίθουσα Μ1 του Μεγάρου Μουσικής Θεσσαλονίκης ήταν ασφυκτικά γεμάτη και το κοινό περίμενε με ανυπομονησία την εμφάνιση της Nadia Muzyka αλλά και των χορευτών για την παράσταση Gala χορού Carmen και αποσπάσματα από Don Quixote, Corsario & Tangos.
Η παράσταση ξεκίνησε τελικά με καθυστέρηση 20 λεπτών αλλά το θέαμα μας αποζημίωσε με το παραπάνω, χαρίζοντάς μας αξέχαστες εικόνες γεμάτες από μια παλέτα 
χρωμάτων και πλαστικών κινήσεων σε μια δίνη ρυθμού και μουσικής.
Τι είδαμε
Η παράσταση ήταν διαμορφωμένη σε δύο διακριτά μέρη. Το πρώτο μέρος περιλάμβανε τρεις χορογραφίες, ξεκινώντας από ένα pas de deux σε σκηνή από το μπαλέτο Don Quixote, συνεχίζοντας με pas d’ esclave για τη σκηνή από την παράσταση του μπαλέτου le Corsaire και ένα έκλεινε με μια μοναδική παράσταση τάνγκο υπό τους ήχους της μουσικής του Astor Piazzolla.
Το δεύτερο μέρος ήταν αποκλειστικά αφιερωμένο στο μπαλέτο Κάρμεν. Κάθε μέρος είχε περισσότερες πράξεις, κάθε πράξη περισσότερες πτυχές και αμέτρητες χορευτικές κινήσεις δεξιοτεχνικά αναδιπλωμένες προς τέρψιν του ενθουσιασμένου φιλοθεάμονος κοινο
Τα σχεδόν ανύπαρκτα σκηνικά έκαναν ακόμα πιο δραματικές τις κινήσεις των χορευτών, ενέτειναν το αίσθημα του χορού ως μορφή τέχνης που υμνεί το σώμα και παρασέρνει τον θεατή στον ρυθμό που τόσο σωματικά διαγράφει.
Η 
πρώτη χορεύτρια του ιστορικού Teatro Colon του Buenos Aires μαζί με τους σολίστ του Teatro Colon ξεδίπλωσαν για δύο περίπου ώρες, στο κοινό της Θεσσαλονίκης, τη χορευτική δεξιοτεχνία τους. Οι διακρίσεις που τόσο η Nadia όσο και οι σολίστ που την συνόδευαν έχουν στο χώρο του μπαλέτου με είχαν προετοιμάσει για μια ποιοτική παράσταση. Ωστόσο, το θέαμα ξεπέρασε τις προσδοκίες μου γιατί κατάφερε να με ταξιδέψει μέσα από τη μουσική, τις χορογραφίες και φυσικά τις εκφράσεις και την πλαστικότητα των κινήσεων των χορευτών σε άλλες εποχές και συναισθήματα. Αυτό είναι η μαγεία του χορού και η υπερβατική δύναμη της τέχνης όταν εκφράζεται γνήσια μέσα από ταλαντούχους καλλιτέχνες.
