Valisia Odell: Live report / Ίλιον Plus “Shadow of a Dream”

Την Παρασκευή 16/5 του σωτήριου έτους 2025 κατηφορίσαμε λοιπόν προς ΙΛΙΟΝ Plus για να δούμε Valisia Odell για την παρουσίαση του album που ακούσαμε πριν λίγο καιρό και πολύ μας άρεσε. Μαζί θα ήταν και Pink Maggit και ο Dry Feel.

Γνωρίζοντας λίγα πράγματα έτσι κι αλλιώς από αυτή τη σκηνή γενικότερα, είχα  περιέργεια να δω live, που πάντα με τραβάει. Μπαίνοντας στο Ίλιον (δεν είχα ξαναπάει) ομολογώ πως ο χώρος μου άρεσε πολύ. Και σιγά σιγά άρχισε να γεμίζει.

Pink Maggit στη σκηνή πρώτος.

Το vibe το έδωσε από την αρχή. Ένα ωραίο visual τον πλαισίωνε από πίσω τον κατά κόσμο Νίκο, και άρχισε να παίζει χωρίς πολλά πολλά. Electro, minimal synth και σάπια beats γέμισαν τα αυτιά μας.  Και όταν λέω σάπια, είναι αυτά που σε παραπέμπουν καρφί στα 80’s. Οι ρυθμοί ποικίλαν δηλώνοντας και τις αλλαγές στην διάθεση. πότε λιγότερο και πότε περισσότερο dark, και αρκετές φορές χορευτικός.

Ομολογώ πως θα ήθελα λίγο περισσότερο επικοινωνία αλλά ο Αθηναίος καλλιτέχνης εξηγήθηκε πως δεν λέει πολλά στα live Ευχαρίστησε Valisia Odell για την πρόσκληση και συνέχισε απρόσκοπτα. Άλλωστε πάντα μιλάει η μουσική καλύτερα. Υπήρχε και ο δίσκος του στη Veego Records “Midnight Sun” που μπορείτε να τον ακούσετε εδώ.

Αυτό που έχω να πω εγώ είναι πως το ποδαράκι μου κουνήθηκε και το αυτάκι μου χάρηκε με τα πνιγμένα στα εφέ και βάθια φωνητικά. Αν δεν κάνω λάθος στον τίτλο, “Το τέλος του πάθους” ξεχώρισε λίγο παραπάνω για τα δικά μου γούστα σε μια παρουσίαση που είχε ρυθμό και κούνησε το κοινό μια χαρά για να το ζεστάνει γιαυτό που ακολούθησε. Δίκαιο και το μεγάλο χειροκρότημα που  εισέπραξε όταν τελείωσε το σετ του.

Valisia Odell για τη συνέχεια.

Είναι μερικοί άνθρωποι που είναι χαρισματικοί. Μόνοι τους σαν παρουσία μπορούν να γεμίσουν μία σκηνή με το παρουσιατικό τους και τα theatrics τους ανεξαρτήρτου μεγέθους. Και για να μην παρεξηγηθώ, αυτό γίνεται μόνο όταν τα theatrics ή χορευτικά ή πείτε τα όπως γουστάρετε τελοσπάντων, γίινονται σαν εξωτερίκευση έκφρασης  και όχι επιτειδευμένα. Την ίδια εντύπωση είχα και την τελευταί φορά που την είχα δει με τους Strawberry Pills.

Μια τέτοια περίπτωση είναι και αυτή ης Valisia. Είναι αυτό που λέμε mesmerising και ατο χωριό μου. Θέλοντας και μη σου τραβάει το βλέμμα. Και αν δεν το κάνει με την παρουσίαση, σίγουρα θα το κάνει με τη φωνή της. Ϊσως θα μπορούσε να έχει λίγο πιο κολακευτικό φωτισμό. Από την άλλη dark wave , electro ήρθες να ακούσεις! Αλλά ας πάμε και στο μουσικό μέρος που είναι και το πιο ενδιαφέρον.

Η Valisia και ο Αριστομένης λοιπόν επί σκηνής και ξεκίνησαν και αυτοί ευθύς αμέσως μέσα σε επευφημίες. Παρουσίαση του Shadow Of a Dream και τα σκοτεινά μονοπάτια του ντουέτου ξετυλίχτηκαν από την αρχή. Μας πήραν από το χεράκι μας έδειξαν τον κόσμο τους. Synths και πιο βαριά beats εδώ και λιγότερη χαρά σαφώς. Αλλά πολύ χαρακτήρας και έκφραση και από τους 2. Γιατί και ο Αριστομένης όσο έκανε τις ρυθμίσεις του σε κάθε κομμάτι για να βγει η μουσική σωστά από το dungeon , δεν σταμάτησε να κουνιέται.

Τη δουλειά σας την έχουμε παρουσιάσει έδω. Αυτό που έχω να συμπληρώσω εγώ για τη live παρουσίαση των Valisia Odell, είναι πως έχουν κερδίσει ένα στοίχημα αν θέλετε. Και αυτό είναι να ενσωματώσουν σε αυτή τη μουσική τον ελληνικό στίχο. Φάνηκε ξεκάθαρα στην ανταπόκριση του κοινού. Το οποίο βέβαια ήξερε τα κομμάτια από το πρώτο άντε δεύτερο μέτρο. Όχι ότι στα άλλα κομμάτια δεν χόρευε ο κόσμος.

Η δε Valisia φαινότανε να το χαίρεται ένα τι παραπάνω και όπως η ίδια ομολόγησε της είχε λείψει το stage. Η ανταπόκριση του κοινού ήταν εκδηλωτικότατη. Να πω εδώ πως και στους Valisia – Αριστομένη υπήρχανε ωραία visuals αλλά για να πω την αμαρτία μου με είχε φλομώσει λίγο το smoke machine. Εντάξει είμαι και μεγάλος άνθρωπος. Καταλαβαίνω το ατμοσφαιρικό του πράγματος αλλά νομίζω πως ακόμα και γιαυτό ήταν πολύ. Ταπεινή μου γνώμη.

Αυτό που σε κερδίζει εύκολα με την περίπτωση Valisia Odell είναι πως ακόμα και αν δεν έχεις ιδέα για το τι θα δεις και ακούσεις, σε κερδίζουν εύκολα μουσικά. Θα μπεις στο ρυθμό τους όσο σκοτεινός και αν είναι αυτός. Θα σου τραβήξουν τα αυτιά τα synths και τα εφέ και τα oscillators. Τα δε ιδιαίτερα φωνητικά της Valisia σε κάνουν να γυρίσεις το κεφάλι στη σκηνή όπου και αν βρίσκεσαι στο χώρο. Έχουν αυτή την ιδιαίτερη χροιά που ενώ είναι λίγο τραχιά είναι μελωδική ταυτόχρονα. Και σε κάνει να αναρωτιέσαι από που προέρχονται αυτά τα υπέροχα μπάσα. Τα τραγούδια μπορείς να τα πεις και classics του είδους ήδη!

Οι  Valisia Odell και ο Αριστομένης βγήκαν και για encore και μας χάρισαν ακόμα 2 κομμάτια. Χωρίς πολλά μας ευχαρίστησαν και το ανταποδώσαμε με χειροκρότημα και σφυρίγματα. Μέχρι την επόμενη φορά.

O Dry Feel ήρθε στα laptops

για να κλείσει με dj set τη βραδιά. Ομολογώ πως δεν ξέρω τη δουλειά του καθόλου και δεν μπορώ να πω αν παρουσίασε κάτι από τη δισκογραφία του. Που ψάχνοντας εκ των υστέρων δεν είναι μικρή. Και σίγουρα έιμαστε μαζί με τα ανήσυχα πνεύματα. Δυστυχώς το κοινό δεν κρατήθηκε και βγήκε από το χώρο, Μάης στην Ελλάδα γαρ.

Όσοι όμως έμειναν, τον ακολούθησαν και του έδωσαν το χορευτικό feedback . Φύγαμε γεμάτοι από μουσική και θα το ξαναπώ, έφυγα με χαμογελάκι και ας μην είναι καθόλου το στυλ μου!

Φώτος δια φακού Jo Gogou.
Jo Gogou Photography | Jo Γκόγκου