Τόσο τους Black Tabasco Project όσο και τους Case Zero ομολογώ πως δεν τους ήξερα. Για να διαλύσω τις εντυπώσεις, ζώντας 320 χλμ από Αθήνα, είναι δυστυχώς πολύ δύσκολο και δαπανηρό να παρακολουθώ τα live . Ευτυχώς για εσάς που ζείτε στο κλεινόν άστυ και δυστυχώς για μένα, είναι και πολλά!.
Το Σάββατο που μας πέρασε λοιπόν, 26/11/22, οι δύο αυτές μπάντες (και εγώ ο βλαχάκος) βρέθηκαν στη σκηνή του six d.o.g.s. Έχοντας ακούσει μόνο λίγα πράγματα διαδικτυακά ήμουνα φουλ περίεργος και ενθουσιασμένος για το τι θα δω. Και κυρίως θα ακούσω!
Ας τα πάρουμε τα πράγμα τα από την αρχή!
Case Zero
Πρώτοι λοιπόν ανέβηκαν οι Case Zero. Παρά το νεαρό της ηλικίας, τους είδα άνετους στη σκηνή. Πράγμα που σημαίνει πως την έχουν οργώσει αρκετές φορές και η εμπειρία είναι απαραίτητη. Ούτως ή άλλως το περιβάλλον στο six d.o.g.s. είναι φιλικό και έχει αυτή τη ζεστασιά της μικρής σκηνής. Τα παιδιά βγάλανε ωραία ενέργεια, δώσανε γκάζια , και είχανε και αρκετό δικό τους κόσμο. Alternative rock με βαρβάτη κιθάρα, ωραία φωνητικά και ρυθμικό στακάτο. Δίκαια λοιπόν κερδίσανε και το χειροκρότημα από όλο το κοινό .
Θα σταθώ λίγο στο γεγονός πως τα δικά τους κομμάτια είχαν πολύ περισσότερο ενδιαφέρον από τις διασκευές που ίσως κουβαλάνε από τα πρόσφατα (;) μαθητικά τους χρόνια. Όχι ότι αποδόθηκαν άσχημα. Ίσα ίσα κάνανε τον κόσμο να κουνηθεί και πιο έντονα. Μπορεί να είμαι γεροξινομούρης, αλλά θα ήθελα περισσότερα δικά τους κομμάτια στο σετ αφού μια χαρά (και 2 και 3 χαρές μη σας πω) είναι τόσο συνθετικά όσο και εκτελεστικά. Να τσεκάρετε οπωσδήποτε το Let Me Move και να έχετε το νου σας για το επερχόμενο album τους. Τέτοιες μπάντες θέλουμε!
Και μετά ανέβηκαν στη σκηνή οι Black Tabasco Project
Και στο μεσοδιάστημα το six d.o.g.s είχε πλέον αρκετό κόσμο. Η μπάντα ήταν ενθουσιασμένη και επικοινωνιακή. Και πολύ πολύ χαρούμενη αφού ήταν το live παρουσίαση του καινούργιου τους δίσκου Bite The Pepper που κυκλοφόρησε στο τέλος του 21. Μην με ρωτήσετε γιατί δεν έγινε νωρίτερα το live, εκτός και ζείτε σε άλλο πλανήτη.
Αυτό που μου άρεσε είναι πως τα παιδιά μεταδώσανε αυτή τη χαρά και τον ενθουσιασμό στο κοινό, με το που ανέβηκαν στη σκηνή, πριν καν βαρέσουν το πρώτο ακόρντο. Ξεκινήσαν με το indie Cold Sweat που κυκλοφόρησαν το 2019 και η ένταση άρχισε να απελευθερώνεται και να μεταδίδεται στον αέρα . Συνεχίσανε με το Superficial που είναι και το opening track από το album τους. Και από δω και πέρα η μπάντα μας δείχνει τα δόντια της, με την καλή έννοια! Αλητεία στυλ Black Keys και δεν μπορείς παρά να κουνηθείς! Στο ίδιο στυλ και το Greedy Little Sucker αλλά με το εισαγωγικό ουρλιαχτό να κάνει τον κόσμο να κουνιέται ακόμα περισσότερο. Συνεχίσανε να δίνουν ένταση με το Motors On . Κομμάτι που είχε την τιμητική του καθώς παίχτηκε και ως encore! Ίσως δικαίως , είναι πιασιάρικο το ρεφραίν του . Και ξεχώρισε και στα δικά μου αυτιά όσο άκουγα το Bite The Pepper.
Συνεχίσανε ακάθεκτοι με το με το This Is που αποτύπωσε την αγάπη της μπάντας για τα indie 90’s και το Echo που είναι μια πολύ όμορφη μπαλάντα που έγραψαν τα παιδιά το 2019. Μετά ακολούθησε διασκευάρα σε PJ Harvey το This Is Love . Το κάνανε δικό τους. Νομίζω δεν χρειάζεται να πω κάτι άλλο . Γενικά εντυπωσιακοί και πληθωρικοί σαν παρουσία, το stage ήταν εντελώς ο φυσικός τους χώρος! Επιστροφή στις μπαλάντες με το Rain για να πάρουμε και εμείς και αυτοί μια ανάσα.
Και από δω και μπρος η ένταση άρχισε να ανεβαίνει.
Με το αλήτικο Best Punch και τις ωραίες κιθάρες να μοιράζουν νότες στα λαίμαργα αυτάκια μας. Με το πολύ ωραίο συνθετικά Not A Doubt (σολάρα) και τον τραγουδιστή να τα δίνει όλα. Σειρά είχαν τα Wet Legs στα γνωστά για αυτούς μονοπάτια και το Black Leather που είναι και η πιο ωραία μπαλάντα του δίσκου. (Προσωπική άποψη πάντα). Τελειώσανε με το No one Knows και ο κόσμος απαίτησε να παίξουν και άλλο εξ’ ου και μας ξανασέρβιραν το Motors. Σφιχτό ρυθμικό παίξιμο, ακόμα και στις μπαλάντες τους είναι το στοιχείο που τους δίνει ωραία δυναμική και το γεγονός πως το πάντρεμα blues kai indie ντυμένο με αλήτικες κιθάρες και τα ιδιαίτερα φωνητικά του Jorge / Γιώργου σε κερδίζουν εύκολα καθώς είναι πολύ ιδιαίτερα.
Στο τέλος της βραδιάς ο Jorge μας προέτρεψε ακόμα και να κλέψουμε το merch. Ευτυχώς ο κόσμος δεν ήταν και πολύ punk. Oι Black Tabasco Project όμως είναι μια μπάντα που θα ήθελα να ξαναδώ live. Γιατί περνάνε καλά παίζοντας την μουσική τους και το μεταδίδουν εύκολα. Ελπίζω να βγουν σύντομα σε περιοδεία να προμοτάρουν τη δουλειά τους για να περάσει και αλλού ό κόσμος καλά.
Υ.Γ. ευχαριστούμε για το playlist, τώρα πια τα ξέρω τα κομμάτια!
Φωτογραφίες Jo Gogou
