Οι PARADISE LOST είναι μια απο τις μπάντες που συνειδητοποιώ ότι μεγαλώνω. Μιας και το ξεκινημά τους με βρήκε στην εφηβεία.
Μου έρχονται μονομιάς οι εικόνες από το RODON το 1992. Μαθητής λυκείου τότε, να περιμένω γεματός ενέργεια να ανοίξουν οι πόρτες. Και να ‘μαι πάλι μετά απο τόσα χρόνια και τις πολλές φορές που τους εχω δεί, ακόμα ένα βροχερό βράδυ να βρίσκομαι έξω απο το FUZZ. Εδω για πολλοστή φορά, σε ενα “επετειακό” live προς τιμήν ενός εκ των πολλών εκλπηκτικών δίσκων που κυκλοφόρησαν, του ICON.
ON THORNS I LAY
Την βραδιά ανοιξαν οι ON THORNS I LAY. Ενα σχήμα που έχει γράψει πολλά χιλιόμετρα πάνω στην σκηνή και αυτο φάνηκε και το βράδυ της Κυριακής που μας πέρασε.
Δυστυχώς δεν μπόρεσα να φτάσω εγκαίρως. Μπήκα λίγο αργά μιας και η βροχή και η δυσκολία να βρω χώρο σταύθμεσης, με καθυστέρησαν, ευτυχώς όχι για πολύ.
Με πολύ καλό ήχο και με μια επιβλητική εμφάνιση η μπάντα παρουσίασε το set list της, που περιείχε και νέα τραγούδια απο το τελευταίο τους ομότιτλο “On Thorns I Lay” 10ο LP τους, με μεγάλη ανταπόκριση από το κοινό που γέμισε όσο δεν πηγαίνε αλλο από νωρίς τον χώρο.
Ωραίες συνθέσεις, ατμοσφαιρικά πλήκτρα, έδεναν με τις κιθαριστικές μελωδίες άψογα, με τα φωνητικά του frontman να ειναι άκρως εντυπωσιακά σε όγκο και σε απόδοση.
Θεωρώ ότι ήταν ενα πολύ δυνατό opening και ο κόσμος αντεπέδωσε στο έπακρο, αυτό που απόλαυσε οπτικοακουστικά, με την θετική του ενέργεια και το δυνατό του χειροκρότημα.
PARADISE LOST
21:45 ακριβώς οι Άγγλοι PARADISE LOST εμφανίστηκαν στην σκηνή του FUZZ.
Με το outro “Deus Misereatur” που κλείνει το δοξασμένο “Icon”, ξεκίνησαν να ανεβαίνουν στην σκηνή τα μέλη του γκρουπ με πρώτο τον drummer από την Ιταλία Zima Montanarini και τις νότες από το “Embers Fire” να δίνουν το σύνθημα για να τραγουδήσει το κοινό δυνατά κάθε γραμμή από τους στίχους.
Η συνέχεια εξίσου μοναδική με τα Remembrance και Forging Sympathy να πέρνουν την σκυτάλη προσφέροντάς μας υπέροχες στιγμές.
Ο Holmes πολύ κεφάτος μιας και έριχνε την μια ατάκα μετα την άλλη σχεδόν σε κάθε κενό ανάμεσα στα κομμάτια. Μια από αυτες ήταν την στιγμή που το “Widow’ είχε σειρά, είπε χαρακτηριστικά “Θα σας παίξουμε κάτι γρήγορο τώρα, όχι τόσο γρήγορο όσο το “Reign In Blood” αλλά μπορείτε να παραβγείτε στο headbanging”.
Στα μισά περίπου, ο Holmes αναφέρει
“θα παίξουμε ένα κομμάτι που ταιριάζει με τον καιρό εκεί έξω και δε δείχνει να σταματήσει να ρίχνει όπως μου λένε..” Με το “Colossal Rains” να ταρακουνάει το κατάμεστο FUZZ και το κοινό να δονεί τον χώρο με την δυναμική του.
Σε ένα από τα επόμενα κενά, ο Holmes παίζει με το κοινό και φωνάζει λέγοντας “All I want is…” … με το κοινό να ανταποδίδει με την φράση “A TRUE BELIEF” . Να τραγουδάει τους στίχους και να συμμετέχει στο full.
Με το “Christendom” να κλείνει την “παρουσίαση” του ICON, μετά από 30 χρόνια, έχουμε απολαύσει μια από τις καλύτερες εμφανίσεις του γκρουπ στην Αθήνα.
Όμως η βραδιά δεν έκλεισε έτσι, αλλά είχε και μια μιρκή συνέχεια, το κερασάκι στην τούρτα, με τέσσερις κομματάρες.
Sweetness – Pity The Sadness – No Hope In Sight και Ghosts ολοκλήρωσαν μια βραδιά που θα έχουμε να θυμόμαστε.
Να συμπληρώσω ότι ο ήχος ήταν εκπληκτικός στο ξεκίνημα. Θεωρώ βέβαια πως κάπου στο ενδιάμεσο, μπούκωσε αρκετά,. Δεν ακουγόντουσαν καλα τα riff και τα drums, αλλά ευτυχως δεν ήταν τόσο αισθητά “κακός” και δεν κράτησε και για πολύ, μιας και επανήλθαμε στην κανονικότητα όταν ακούστηκε το “True Belief”.
SET LIST
Embers Fire
Remembrance
Forging Sympathy
Joys Of The Emptiness
Dying Freedom
Widow
Colossal Rains
Weeping Words
Poison
True Belief
Shallow Seasons
Christendom
Encore:
Sweetness
Pity The Sadness
No Hope In Sight
Ghosts
Και για να ξεσκονίζετε τις μνήμες σας, πάρτε και ένα άρθρο, με 10 διασκευές!
Φωτογραφίες: Σοφία Θεοδώρου
S & D Photography
