Live review: Πόσα Placebo χρειάζεται η Τεχνόπολις ;

Για την performance των Placebo στις 21/07 στην τεχνόπολη στο γκάζι, η οποία προς μεγάλη ανακούφιση του αθηναϊκού κοινού πραγματοποιήθηκε κανονικά, σε αντίθεση με αυτήν της Θεσσαλονίκης η οποία ακυρώθηκε, οι κριτικές όσων παρευρέθηκαν ειναι αμφιλεγόμενες.

Πολλοί μιλούν για τη λάθος επιλογή του χώρου, ο οποίος, ομολογουμένως, δεν ήταν και ο πλέον ενδεδειγμένος για να φιλοξενήσει ένα τόσο μεγάλο μουσικό γεγονός, καθώς επίσης και για το set list των τραγουδιών, αφού από αυτό απουσίαζαν οι περισσότερες από τις παλιές κλασσικές κι αγαπημένες τους επιτυχίες, τραγούδια με τα οποία κατάφεραν να οικοδομήσουν μαζί μας μια σταθερή σχέση αγάπης.

Επίσης κάποιοι δυσανασχέτησαν με την επιλογή του συγκροτήματος να απαγορεύσει τη συλλογή οπτικοακουστικού υλικού, μιας και ο Μοlko είχε λαρυγγίτιδα και ως εκ τούτου δεν ήθελε να αποτυπωθεί αυτή η τυχόν εξασθένιση της φωνής του στο youtube.

Η αλήθεια είναι ότι ο χώρος ήταν όντως “στριμωγμένος”, οθόνες στο πλάι δεν υπήρχαν, και κάποια μικροπροβλήματα στον ήχο υπήρχαν στην αρχή, τα οποία όμως γρήγορα ξεπεράστηκαν.

Επίσης, τα τραγούδια για τα οποία όντως πεθαίναμε να ακουστούν δεν έπαιξαν (όπως πχ το Every you, every me, το 20 years, το Without you i’m nothing που είναι το δικό μου αγαπημένο, το Meds και τόσα άλλα.) Τουναντίον, ακούσαμε πολλά από τα καινούρια τους tracks, με μια μοναδική όμως δυναμική, η οποία στο τέλος μας αποζημίωσε. Εξάλλου, θεωρώ πως οτιδήποτε και να ακούσεις από αυτό το συγκρότημα, δύσκολα θα το βρεις βαρετό. Η φωνή του Molko και τα riffs του Osdal έχουν τη δική τους “σφραγίδα γνησιότητας”, που αγγίζει τα όρια του “bigger than life”, κι αυτό δύσκολα μπορεί να το αμφισβητήσει κάποιος.

Εμένα προσωπικά με αποζημίωσε η εμφάνισή τους στο σύνολό της και καταευχαριστήθηκα σχεδόν όλα τα τραγούδια τους( όχι μόνο το For what is worth, το Bitter end, το Too many friends, το Running up that hill αλλα και to Forever chemicals, το Bionic, το Try better next time, το Surrounded by spies, το Beautiful James, το Scene of a crime, το Hugz, ή το Happy birthday in the sky.

Επιπρόσθετα βρίσκω απολύτως δικαιολογημένη την επίπληξη “shut the fuck up” του Brian σε έναν θεατή ο οποίος τσακωνόταν με έναν άνθρωπο της φύλαξης και του αποσπούσε την προσοχή. Όχι παιδιά, το “πλερώνουμε και απαιτούμε” δεν ισχύει πάντα, και δη σε τέτοιες περιπτώσεις.

Επιπρόσθετα βρίσκω απολύτως δικαιολογημένη την επίπληξη “shut the fuck up” του Brian σε έναν θεατή ο οποίος τσακωνόταν με έναν άνθρωπο της φύλαξης και του αποσπούσε την προσοχή. Όχι παιδιά, το “πλερώνουμε και απαιτούμε” δεν ισχύει πάντα, και δη σε τέτοιες περιπτώσεις. Οφείλουμε αν μη τι άλλο να επιδεικνύουμε τον στοιχειώδη σεβασμό στους όποιους καλλιτέχνες είναι πάνω στη σκηνή και καταθέτουν το ταλέντο τους και την ψυχή τους, αρκεί βέβαια κι αυτοί να δείχνουν με τον τρόπο τους πως σέβονται εμάς.

Τέλος, ούτε κι η απαγόρευση της χρήσης των κινητών με βρήκε ενάντια-ίσως αυτό να οφείλεται στο ότι δεν είμαι από τους ανθρώπους που ενστερνίζονται τη φιλοσοφία του “αν δεν το κοινοποιήσεις, δεν το έζησες”. Το διαδίκτυο είναι γεμάτο από live performances των Placebo, και στο κάτω κάτω, έχω και το μπλουζάκι τους για αναμνηστικό.

Set list:

Forever Chemicals
Play Video
Beautiful James
Play Video
Scene of the Crime
Play Video
Hugz
Play Video
Happy Birthday in the Sky
Play Video
Bionic
(Brian stopped the show to… more )
Play Video
Surrounded by Spies
Play Video
One of a Kind
Play Video
Sad White Reggae
Play Video
Try Better Next Time
Play Video
Too Many Friends
Play Video
Went Missing
Play Video
For What It’s Worth
Play Video
Slave to the Wage
Play Video
The Bitter End
Play Video
Infra-red
Play Video

Encore:

Running Up That Hill (A Deal With God)
(Kate Bush cover)