Το Requiem for a Dream κλείνει 25 ολόκληρα χρόνια από την πρεμιέρα του και φαντάζει σαν χθες. Αυτό το μεγάλο αριστούργημα του Darren Aronofsky που θέλοντας και μη έχει χαραχτεί στο μυαλό μου και στη μνήμη μου, φέτος μας υπενθυμίζει τι έγινε το 2000.
Ο Darren Aronofsky πήρε την μεγάλη απόφαση να συνυπογράψει ένα σενάριο που θα μας έπαιρνε τα μυαλά. Το ομώνυμο μυθιστόρημα του 1978 από τον Hubert Selby Jr. έπρεπε πάση θυσία να βρεθεί στην μεγάλη οθόνη. Υπήρχε ανάγκη να το δει κόσμος και να πάρει μαθήματα μέσα από αυτό.
Δεν ήταν κάτι που ο Aronofsky, δεν είχε ξανακάνει και γνωρίζουμε πολύ καλά πως η υπογραφή του είναι εγγύηση. Όπως και τα ονόματα που είχε επιλέξει τότε. Η συγκλονιστική Ellen Burstyn, ο σχεδόν πρωτάρης Jared Leto, Jennifer Connelly, Christopher McDonald και Marlon Wayans.
Requiem for a Dream
Η ταινία όπως και το βιβλίο, εμφανίζει τέσσερις (4) χαρακτήρες, όπου ο κάθε ένας έχει τον δικό του πρωταγωνιστικό ρόλο και θα το διαπιστώσεις εξαρχής -αν δεν το έχεις δει… τι σου μαθαίνουμε τόσο καιρό;
Είναι σαν να κοιτάμε από την κλειδαρότρυπα όχι απλά ένα άλλο σπίτι, αλλά το δικό μας. Και αυτό γίνεται τόσο μαγικά επώδυνα που όταν φτάνει η ώρα να το συνειδητοποιήσεις έχεις χάσει ήδη την παιδικότητά σου. Όλα τα προβλήματα της κοινωνίας που βρίσκονται κρυμμένα κάτω από το χαλάκι, είναι μέσα στο σπίτι σου και δεν έχεις πάρει χαμπάρι.
Ο εθισμός στα ναρκωτικά και η μεταβολή της σωματικής και συναισθηματικής κατάστασης από αυτά, ο κόσμος των ψευδαισθήσεων και της απελπισίας είναι πλέον αναπόσπαστα κομμάτια. Το σενάριο συγκλονίζει όχι γιατί αναφέρουν το πρόβλημα και το βλέπεις, αλλά γιατί υπάρχει μια ποικιλία από αυτά που δεν μπορείς να ξεχωρίσεις αν είναι καλό ή κακό. Αν είναι ανάγκη σου ή συνήθεια. Η έννοια του ναρκωτικού υποδηλώνεται σε κάθε μορφή. Ο εθισμός στην δημοσιότητα, την αναγνωρισιμότητα, καταστάσεων που μετράνε και σε πείθουν πως πρέπει, πως για να πετύχεις δεν υπάρχει άλλος δρόμος.
Μια ταινία που διαδραματίζεται σε κάθε εποχή πόσο μάλλον πιο έντονα σήμερα. Αναλογίσου μονάχα σήμερα, τι θεωρούμαι ναρκωτικό, στην κάθε του εκδοχή…
Για την ιστορία
Τα δικαιώματα του μυθιστορήματος του Hubert Selby Jr. αγοράστηκαν από τον Aronofsky και τον παραγωγό Eric Watson.
Ο συγγραφέας είχε πάντα την πρόθεση να μεταφέρει το μυθιστόρημα στον κινηματογράφο και είχε γράψει το σενάριο χρόνια πριν τον προσεγγίσει ο Aronofsky. Ο Darren ενθουσιάστηκε με την ιστορία και ανέπτυξε το σενάριο μαζί με τον Selby, παρά τις αρχικές δυσκολίες στην εξεύρεση χρηματοδότησης για την παραγωγή της ταινίας. Αυτός και οι ηθοποιοί αναφέρουν ότι η ταινία αφορά τις εξαρτήσεις γενικά, και όχι μόνο τα ναρκωτικά, και τον τρόπο με τον οποίο οι προσπάθειες ενός ατόμου να πραγματοποιήσει τα όνειρά του μπορούν να τροφοδοτήσουν μια εξάρτηση με θέμα τη μοναξιά και την αποφυγή της πραγματικότητας με διαφορετικούς τρόπους.
Οι κύριες φωτογραφίσεις πραγματοποιήθηκαν στο Μπρούκλιν της Νέας Υόρκης, από τον Απρίλιο έως τον Ιούνιο του 1999. Κατά τη διάρκεια της μεταπαραγωγής, η μουσική συντέθηκε από τον Clint Mansell, ενώ ο Jay Rabinowitz εργάστηκε για το μοντάζ.
Φεστιβάλ Κινηματογράφου των Καννών
Η ταινία έκανε πρεμιέρα στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Καννών το 2000, όπου επιλέχθηκε ως εκτός διαγωνισμού συμμετοχή. Ακολούθησε η κινηματογραφική της κυκλοφορία στις Ηνωμένες Πολιτείες στις 6 Οκτωβρίου 2000 από την Artisan Entertainment. Η ταινία απέφερε έσοδα 7 εκατομμυρίων δολαρίων έναντι προϋπολογισμού 4 εκατομμυρίων δολαρίων και έλαβε θετικές κριτικές.
Όλοι όσοι εργάστηκαν για αυτό το αριστούργημα, από το οπτικό στυλ, την σκηνοθεσία, το σενάριο, το μοντάζ, τη μουσική, το καστ, το συναισθηματικό βάθος και τα θέματα της ταινίας έτυχαν όλα επαίνων, με την Ellen Burstyn να λαμβάνει υποψηφιότητες για Όσκαρ και Χρυσή Σφαίρα για την καλύτερη ηθοποιό.
We are celebrating 25 years of today. When I read the script, I knew this film was going to be special… it left its mark on me. pic.twitter.com/fJWJOXVB90
— JARED LETO (@JaredLeto) October 27, 2025
Για τους φίλους των soundtracks και του Clint Mansell.
