Τους Σουηδούς In Mourning τους έμαθα την εποχή που είχαν κυκλοφορήσει το φανταστικό “Monolith”. Η αλήθεια είναι ότι τους έψαξα τότε γιατί ο Tobias Netzell ήταν και στους October Tide. Οι οποίοι με την σειρά τους October Tide είχαν κοινά μέλη με τους Katatonia. Όπως έχω αναφέρει και σε προηγούμενο μου άρθρο, όλη η Σουηδία είναι μια μεγάλη οικογένεια. Όχι σαν εδώ που ο ένας θέλει να βγάλει το μάτι του άλλου. Αρκετά με τις “ληξιαρχικές πράξεις”, πάμε στο “Immortal” διάδοχο του προ τετραετίας, “The bleeding veil”.
Το “Immortal” είναι ένας υπέροχος δίσκος
Τα “Monolith” των In Mourning και τον προκάτοχο του τα λάτρεψα, χωρίς ίχνος υπερβολής. Η μαγεία των October Tide και η θλίψη των Katatonia ήρθαν και “έδεσαν” σε μια μπάντα. Το όνομα αυτής, In Mourning. Κυκλοφορώντας μέχρι τώρα μόνο πολύ καλούς ώς και εξαιρετικούς δίσκους, δεν απογοήτευσαν το σύνολο των κριτικών και συνάμα ούτε τους οπαδούς τους. Αυτό συμβαίνει και με το “Immortal” που συνεχίζει την παράδοση αυτή. Το “Silver crescent” σε πάει σε άλλα τοπία, εκεί που κατοικεί η μελαγχολία όπως μας την έχουν προσφέρει όλα τα αυτά τα χρόνια οι In Mourning.
Το “Song of the cranes” ακολουθεί τα prog μονοπάτια του πρόσφατου παρελθόντος. Η συγκλονιστική ατμόσφαιρα που δημιουργούν οι In Mourning, βρίσκεται και εδώ και είναι στο peak της. Έχουμε να ακούσουμε τέτοια φάση από την εποχή του εκπληκτικού “The weight of oceans”. Το άλμπουμ μέχρι τώρα πάει “καρφωτό” για διθυραμβικούς χαρακτηρισμούς. Η συνέχεια με το “As long as the twilight stays” μας προϊδεάζει ότι το άλμπουμ δεν πρόκειται να έχει καμία ποιοτική φθορά όσο προχωράει. Η σχολή των Katatonia καλά κρατάει στα riffs με το προσωπικό ύφος να υπερτερεί. Ξέρουν ποια στοιχεία δανείζονται όλα αυτά τα χρόνια. 3:45 και Σουηδική progressive αρτιότητα, τα ρέστα μου!
Συνεχίζοντας με το “The sojourner”
Το πρώτο single των Σουηδών για το “Immortal” ήταν το “The sojourner” το οποίο δεν θα το χαρακτήριζα τυχαία επιλογή. Είναι αντιπροσωπευτικό της νέας τους δουλειάς. Οι thrashy κιθάρες στην αρχή και το λυσσαλέο prog rhythm section είναι ο “κορμός” της σύνθεσης. Ενώ το blues oriented solo στο 2:30 δίνει περισσότερη ποικιλία. Το “Moonless sky” είναι μια σύνθεση χαμηλών τόνων που λειτουργεί ως διάλειμμα μεταξύ των πιο δυνατών σημείων του άλμπουμ. Παρατηρούμε μια τάση λοιπόν προς Pink Floyd μεριά ακούγοντας συνθέσεις σαν και αυτή.
Ένα άλμπουμ progressive αλλά τόσο απλό!
Το “Staghorn” μπαίνει δυναμικά με το χαρακτηριστικό drumming να οδηγεί την σύνθεση και το black metal riffing στην αρχή απλά να φέρνει και αυτή την πλευρά των Σουηδών στο προσκήνιο. Και να σημειώσουμε ότι δεν είναι καθόλου μα καθόλου κακή ιδέα να έρχεται στο προσκήνιο περισσότερες φορές. Η απλότητα του άλμπουμ με την progressive φάση να δεσπόζει σε κάθε σύνθεση, είναι απλά το κάτι άλλο. Μελωδίες εμπνευσμένες και εξαιρετικά solos δίνουν μια διαπρέπουσα ποιότητα στο “Immortal”.
Ένα άλμπουμ “διαμαντάκι”
Το “North star” είναι από τις πιο αγαπημένες μου συνθέσεις. “κοφτά” riffs, ηχηρά drums και φωνητικά για σεμινάριο με εναλλαγές από growl σε “καθαρά”. Μια σύνθεση που φέρνει στο νου όταν βλέπεις το video λίγο από “Moonflower” των Swallow the Sun. Στο τελευταίο κομμάτι ξεδιπλώνεται όλο το μελωδικό Death Metal ύφος της μπάντας με τα γκάζια να αυξάνονται. Το “The hounding” κλείνει τον δίσκο όπως ακριβώς θέλω. Με blast beat και με υμνικά growl φωνητικά, όπως έκαναν κάποτε στο “The poet and the painter of souls” του “Monolith”.
Ένα ιδανικό τέλος
Οι In Mourning δεν έχουν να αποδείξουν τίποτα. Τα έργα τους μιλάνε από μόνα τους. Δηλαδή και τα δυο πρώτα άλμπουμ τους να κυκλοφορούσαν μόνο, θα αποτελούσαν πηγή έμπνευσης για πολλές μπάντες εκεί έξω. Για μένα το “Immortal” είναι ξεκάθαρα ισάξιο με το “The bleeding veil” και μπορώ να πω και με το “Garden of storms”. Πραγματικά ένα πολύ καλό άλμπουμ!
