Αμερικάνικο Heavy Metal στα καλύτερα του που διαθέτει τα πάντα που θέλει να ακούσει ένας ακροατής. Αυτό αντιπροσωπεύουν οι Firstborne.
Ο Chris Adler, που όλοι γνωρίζουμε ότι βρισκόταν στους Lamb of God μέχρι και το 2015, έπιασε τους James LoMenzo, Hugh Myrone και Girish Pradhan και σχημάτισαν τους Firstborne. Στο πρώτο άλμπουμ, “Gods of fire”, o LoMenzo βρίσκεται στην μπάντα. Όμως σε αυτό το άλμπουμ έχω την αίσθηση ότι απέχει λόγω λογικά των υποχρεώσεων του με τους Megadeth. Λογικά μόλις βρει και τον χρόνο θα επιστρέψει στο σχήμα, μιας και οι Megadeth όπως ανακοίνωσαν, έβαλαν ημερομηνία λήξης στην πολύχρονη και ιστορική καριέρα τους.
Το “Gods of fire” ήταν ένα υπέροχο ντεμπούτο για τους Firstborne
Ως τετράδα τότε οι Firstborne, κυκλοφόρησαν ένα πολύ καλό άλμπουμ για να μας συστηθούν. Χωρίς να προσφεύγουν στην εύκολη λύση των μπαντών με τις οποίες γαλουχήθηκαν οι Adler/LoMenzo, δηλαδή να μπουν στο comfort zone, αποφάσισαν να παίξουν κατι διαφορετικό. Στηρίχθηκαν λοιπόν και στην “βρώμικη” παρουσία των Pradhan/Myrone και κυκλοφόρησαν έναν θαυμάσιο δίσκο που σε πήγαινε πίσω στα early eighties/nineties. Όμορφα πράγματα.
Πάμε τώρα στο “Lucky”
Ως τριάδα σε αυτό το άλμπουμ όπως αναφέραμε παραπάνω, πραγματοποιούν μια αντάξια συνέχεια του προκάτοχου του. Αυτό που ακούμε εδώ είναι ένας ήχος που παραπέμπει σε μια απο τις πιο αγαπημένες μου σκηνές, αυτή του Seattle των nineties. Από την άλλη, φέρνει στο νου και τον “μπαμπά” μας, Lemmy, δηλαδή τους λατρεμένους Motorhead. Εδώ μέσα θα ακούσετε από Guns ‘n’ Roses μέχρι Thin Lizzy και Motorhead, όπως θα σας φέρουν στο νου και τους Alice in Chains. Η έναρξη ας πούμε έχει πολλά στοιχεία από Soundgarden, το “Again” είναι ότι πρέπει για αρχή.
Η αρχή του “Rescue me” είναι μια blues/country φάση που είναι λες και πήγαμε πίσω τον χρόνο στο L.A. και είμαστε σε μια εμφάνιση των Cinderella. Στο “Shine” μας πάνε βολτούλα στο βροχέρο Seattle με τους Alice in Chains να πρωταγωνιστούν, δε κρύβονται οι αγάπες για την Grunge σκηνή των early nineties.
Ο Ινδός Girish Pradhan αποδεικνύει πόσο χαρισματικός ερμηνευτής είναι, κάνει ότι θέλει την φωνή του. Ανεβαίνουν οι ταχύτητες στο “Wake up” και ο Chris Adler παραδίδει μαθήματα σύγχρονου drumming με “μαγικά” γυρίσματα. Εδώ θα σας φέρουν στο μυαλό την εποχή των Anthrax όταν ήταν ο Bush στις τάξεις τους. Ωραία πράγματα λέμε!
Έχει τρελό σερί το “Lucky”
Πάμε στο “Normandy” με το χαλαρό riffing του Myrone να πρωταγωνιστεί και να συνοδεύεται με ένα πανέμορφο refrain από τον Pradhan. Στα συν το υπέροχο μελωδικό solo και μετά ξεδιπλώνονται περίτεχνα οι αρετές να προσαρμόζει όπως θέλει την φωνή του ο Pradhan. Το “Only a fool” κυμαίνεται σστα χνάρια του “Shine” και ταιριάζει απόλυτα με την συνέχεια αυτής της δουλειάς. Ο Ινδός frontman, σαν άλλος Chris Cornell, εξυψώνει για τα καλά ένα σχετικά απλό κομμάτι. Θα μπορούσαμε να την χαρακτηρίσουμε ως ημιμπαλάντα την επόμενη σύνθεση. Το “Heaven’s return” σε ταξιδευεί με τις όμορφες μελωδίες του και ο Pradhan δίνει ρεσιτάλ ερμηνείας στις “χαμηλές”.
Φτάνουμε προς το τέλος ενός πολύ καλού δίσκου
Το “Human interrupted” είναι στα χνάρια του “Wake up”, με τον Adler να μην αφήνει τίποτα όρθιο με το ξεκάθαρα βιρτουόζικο drumming του. Τα σπάει με τις αλλάγες στο ρυθμό του αλλά και με τα περίεργα φωνητικά. Στο “Prometheus” έχουμε κάποιες Slash αναφορές στην κιθαριστική δουλειά και αρκετά Soundgarden στοιχεία στα φωνητικά. Έχει εικόνισμα τον Cornell ο τύπος. Στο τελευταίο άσμα, “Minefield”, οι Anthrax αναφορές δεν σταματάνε και για μια ακόμη φορά το σεμιναριακό drumming του Adler πρωταγωνιστεί, μαζί με τα τρελά solos του Hugh Myrone.
Σχετικά με το “Lucky”
Αναμφισβήτητα είναι ένας πολύ καλός δίσκος και το καλύτερο που έχει αυτή η δουλειά, εκτός από την μουσική αυτή καθ’αυτή, είναι η παρεϊστική φάση των μελών. Δηλαδή, η φάση επικοινωνούμε ένα weekend και πάμε να “τζαμάρουμε”. Μετά λένε “Δεν το ηχογραφούμε? καλό βγήκε.”. Το “Lucky” για τους Firstborne λοιπόν είναι ένα άλμπουμ που θα το ακούς για καιρό, όπως και τον προκάτοχο του δηλαδή.
