Λοιπόν, αυτή τη βραδιά στην Αθήνα την περιμέναμε ίσως πολλά χρόνια, από τα παλιά που λένε. Το lineup των 1349, The Ruins of Beverast, Vitriol και Sarcator ήταν ένα πακέτο που σπάνια βλέπεις, μια τετράδα ακραίου ήχου που υποσχόταν πολλά.
1349, The Ruins of Beverast, Vitriol, Sarcator στο Fuzz Club (13/05/25)
Το Fuzz Club, ένας χώρος γνώριμος για τέτοια live, στην αρχή δεν είχε πολύ κόσμο (λόγω ημέρας πολλοί δυσκολευτήκαν να έρθουν), αλλά προς το τέλος μαζεύτηκαν αρκετοί. Η ατμόσφαιρα ήταν ηλεκτρισμένη, ένα μείγμα προσμονής για τους θρύλους του Norwegian Black Metal και περιέργειας για τα πιο νέα σχήματα.
Sarcator: Δυναμική Ενέργεια
Η βραδιά ξεκίνησε με τους Σουηδούς Sarcator. Ως πρώτο συγκρότημα, είχαν το δύσκολο έργο να «ζεστάνουν» το ακόμα σχετικά αραιό κοινό, αλλά τα κατάφεραν με την ορμή τους. Ο ήχος τους, ένα κράμα Death και Thrash Metal, ήταν γεμάτος νεανική ενέργεια και τσαμπουκά. Μου άρεσε η άμεση και ειλικρινής τους παρουσία επί σκηνής. Ήταν ένα δυναμικό και πολλά υποσχόμενο ξεκίνημα, που έδωσε έναν καλό τόνο για τη συνέχεια της βραδιάς. Ο ήχος τους ήταν πολύ καλός και νομίζω κατάφεραν να κερδίσουν τις πρώτες αντιδράσεις από το κοινό, δείχνοντας ότι έχουν τις δυνατότητες.
Vitriol: Καθηλωτική Τεχνική
Σειρά είχαν οι Αμερικανοί Vitriol. Εδώ, η τεχνική δεινότητα και η ακραία ταχύτητα ανέβηκαν κατακόρυφα. Ο ήχος τους, ένα οργιώδες Death Metal με περίπλοκες δομές, ήταν πραγματικά εντυπωσιακός ζωντανά. Η απόδοσή του ντουέτου από τις ΗΠΑ ήταν υποδειγματική σε ακρίβεια, παίζοντας τα δύσκολα κομμάτια τους με φανερή ευκολία και φοβερή ενέργεια. Ο Kyle Rasmussen ήταν ιδιαίτερα δραστήριος, γεμάτος ένταση και παρ’ όλο που είχε το βάρος των φωνητικών και της μοναδικής κιθάρας της μπάντας τα κατάφερε περίφημα.
Ο ήχος τους ωστόσο μου φάνηκε κάπως μέτριος, καθώς τα drums ήταν πολύ δυνατά κατά τη γνώμη μου και η ταχύτητα των τραγουδιών δημιουργούσε βαβούρα. Αλλά αυτό δεν έχει σχέση με την απόδοση των δύο μελών των Vitriol που μας άφησαν με το στόμα ανοιχτό μπροστά στην εκτελεστική τους ικανότητα και την αδιαπραγμάτευτη μανία τους.
The Ruins of Beverast: Ατμοσφαιρικό Μεγαλείο
Καθώς ο κόσμος είχε πλέον να πληθαίνει, ανέβηκαν στη σκηνή οι Γερμανοί The Ruins of Beverast. Με την εμφάνισή τους, η ατμόσφαιρα στον χώρο άλλαξε δραματικά. Τα φώτα χαμήλωσαν κι άλλο και από την ωμή ενέργεια, περάσαμε σε έναν κόσμο πιο σκοτεινό, πιο υποβλητικό. Το μείγμα Βlackened Doom Metal και ατμοσφαιρικών περασμάτων τους ζωντανά είναι μια εμπειρία που σε ελκύει, αφού οι μελωδίες τους χτίζονται αργά, επιβλητικά, δημιουργώντας έναν ογκώδη τοίχο που σε τυλίγει. Ευτυχώς είχαν πολύ καλό ήχο και ακούγονταν οι συνθέσεις τους που είναι αρκετά βαριές και μελωδικές.
Η παρουσία τους επί σκηνής ήταν απόλυτα εναρμονισμένη με τη μουσική τους, δημιουργώντας μια αίσθηση τελετουργικού. Ακούσαμε αρκετά τραγούδια, όπως το “Blood Vaults” “Towards Malakia”, “Anchoress In Furs”, που είναι από τα καλύτερα τους και γενικά το setlist τους γι’ αυτήν την περιοδεία ήταν πολύ προσεγμένο, αναδεικνύοντας το μεγαλείο της μουσικής των The Ruins of Beverast. Εύγε!
Για τα επόμενα περίπου 50 λεπτά παρέδωσαν μια καθηλωτική performance που απαιτούσε απόλυτη προσήλωση από το κοινό, το οποίο ανταποκρίθηκε βυθισμένο στους ήχους τους. Μας άφησαν ένα έντονο, βαρύ συναισθηματικό αποτύπωμα και θεωρώ πω όσοι δεν τους ήξεραν γιατί ήρθαν για τον Frost ή τον Ravn των 1349, μάλλον θα τους αναζητήσουν…
1349: Στην Καρδιά της Καταιγίδας
Και τέλος, η ώρα των μεγάλων ονομάτων της βραδιάς, των Νορβηγών 1349. Με το που ανέβηκαν στη σκηνή, η ενέργεια που απελευθερώθηκε ήταν απίστευτη, σχεδόν τρομακτική. Αυτοί είναι η επιτομή του True Norwegian Black Metal, και το έδειξαν με τον πιο ωμό και αδίστακτο τρόπο. Η ταχύτητα στα drums από τον Frost είναι κάτι που πρέπει να ζήσεις για να το πιστέψεις – μια πραγματική μηχανή καταστροφής, με μια ακρίβεια που σε αφήνει άναυδο. Ο frontman Ravn με την επιβλητική, σχεδόν απειλητική του παρουσία και τα χαρακτηριστικά του φωνητικά, ηγείται του ηχητικού χάους που εκπέμπει η μπάντα. Άλλωστε τα είχαμε γραψει κι σε άρθρο μας και ξέραμε τι μας περιμένει… (μπορείτε να το διαβάσετε εδώ)
Ο ήχος τους στο Fuzz θα μπορούσε να είναι βέβαια και λίγο καλύτερος, αφού παραμόρφωνε κάπως και μέσα σε αυτό το χάος δεν υπήρχε η διαύγεια που θα σου επέτρεπε να διακρίνεις τα κοφτά riffs. Βέβαια τον Frost τον απολαύσαμε πεντακάθαρα!
Έπαιξαν με μια ένταση που σε διαπερνούσε, χωρίς υπερβολές, απλά αφοσιωμένοι στην εκτέλεση του ακραίου τους ήχου. Μετά τα δύο εναρκτήρια τραγούδια ακούσαμε το “Slaves” που ήταν καθηλωτικό και μετά από λίγο το “I Am Abomination” που έγινε πανικός σε όλους μας, όσοι ακολουθούμε την μπάντα από παλιά. Επίσης έπαιξαν τα “Inferior Pathways” και “Striding The Chasm” που προέφεραν άπλετο headbanging.
Κάτι που δεν είδα βέβαια είναι το mosh pit! Γενικά περίμενα μια πιο έντονη παρουσία από το κοινό και σε πολλά σημεία έβλεπα λίγο κόσμο να χτυπιέται. Ήταν, όμως, μια αδιαπραγμάτευτη Black Metal επίθεση από τους 1349 που δικαίωσε τη φήμη τους ως ένα από τα πιο σεβαστά ονόματα του είδους.
Μια Νύχτα που Άφησε Σημάδια
Συνοψίζοντας, η χθεσινή βραδιά στο Fuzz ήταν ακριβώς αυτό που υποσχόταν το lineup, και ακόμα παραπάνω. Από τον ορμητικό Thrash/Death των Sarcator και την εκτελεστική Technical Death μανία των Vitriol, στην καθηλωτική και βαριά ατμόσφαιρα των The Ruins of Beverast και την αδίστακτη, καταιγιστική TNBM επίθεση των 1349. Κάθε μπάντα έδωσε τον καλύτερό της εαυτό, προσφέροντας μια ολοκληρωμένη εμπειρία ακραίου ήχου. Πολλά συγχρητήρια στην Made of Stone Productions και Krisis Productions που έφεραν αυτή την καταιγίδα στη χώρα μας! Έφυγα από εκεί κουρασμένος, αλλά και γεμάτος από την ενέργεια, άλλωστε οι 1349 ήταν απωθημένο πολλών από εμάς.
