Το “Night Verses“, το νέο πόνημα των Φινλανδών The Man-eating Tree είναι ένας δίσκος που διεκδικεί την προσοχή σου. Μια ολοκληρωμένη αφήγηση, ένα melodic ταξίδι σε τοπία, συχνά σκοτεινά, πάντα όμως φορτισμένα με ένα βαθύ, σπαρακτικό συναίσθημα.
The Man-eating Tree μετά από 10 χρόνια απουσίας
Οι The Man-eating Tree γεννήθηκαν το 2009 από την επιθυμία του Janne Markus (Poisonblack) και Vesa Ranta (Sentenced) να δημιουργήσουν μουσική με λίγο διαφορετική κατεύθυνση. Το 2017 ο Ranta αποχωρεί από την μπάντα και μετά τη διάλυση των Ghost Brigade το 2020 έρχεται ως τραγουδιστής ο υπέροχος Manne Ikonen, ο οποίος είχε προηγουμένως δημιουργήσει με τον Juuso Raatikainen τον drummer των Swallow the Sun το Sludge/Doom project Endless Forms Most Gruesome, που μπορείτε να διαβάσετε εδώ!
Αν σου λείπουν οι πάλαι ποτέ Ghost Brigade, τότε καλώς ήρθες στον κόσμο των The Man-eating Tree. Παρά τις διαφορές τους, τα δύο συγκροτήματα μοιράζονται μια κοινή “φινλανδική” μελαγχολική αίσθηση και αγάπη για τις βαριές, συναισθηματικά φορτισμένες ατμόσφαιρες.
Προερχόμενοι από τα σπλάχνα της φινλανδικής σκηνής, που έχει προσφέρει απλόχερα σκοτάδι, πάθος και ιδιαίτερες ατμόσφαιρες οι The Man-eating Tree έχουν χαράξει τη δική τους πορεία, με μια σταθερή εμμονή σε έναν ήχο που συνδυάζει τη βαρύτητα του Doom Metal, την ατμόσφαιρα του Gothic και του Atmospheric Metal, και μια αίσθηση βαθιάς, προσωπικής θλίψης. Και το “Night Verses“, δέκα χρόνια μετά το “In the Absence of Light“, έρχεται να επιβεβαιώσει και να εμβαθύνει αυτήν την ταυτότητα.
Όταν η Νύχτα Ψιθυρίζει Στίχους στην Ψυχή
Από την πρώτη νότα, γίνεται σαφές ότι είναι ένας δίσκος που χτίζεται αργά, υπομονετικά, σαν ομίχλη που απλώνεται. Η ατμόσφαιρα είναι το κυρίαρχο στοιχείο. Είναι μια ατμόσφαιρα πυκνή, πένθιμη, αλλά ταυτόχρονα ελκυστική.
Ο τίτλος, “Night Verses“, είναι απόλυτα εύστοχος. Κάθε κομμάτι μοιάζει με έναν στίχο σε μια μακρά, σκοτεινή ποιητική συλλογή. Οι λέξεις εδώ δεν είναι μόνο οι στίχοι που τραγουδιούνται -και ο Manne Ikonen στην πρώτη του εμφάνιση με τους The Man-eating Tree είναι εκφραστικότατος, με μια φωνή που ελίσσεται από τη μελωδία στην απαγγελία και σε πιο τραχιές στιγμές- αλλά και οι νότες, οι ρυθμοί, οι δυναμικές. Η μουσική αφηγείται εικόνες μοναξιάς, απώλειας, αναζήτησης, υπαρξιακής αγωνίας.
Atmospheric Melodic Finish Metal
Μουσικά, οι The Man-eating Tree κινούνται σε γνώριμα, αλλά ώριμα μονοπάτια. Το Doom Metal είναι εκεί, στις αργές, βαριές στιγμές, στα riff που μοιάζουν να σέρνονται σαν αλυσίδες στο χώμα. Το Gothic είναι παρόν στην μελαγχολική μελωδία, στην ευαισθησία που αναδύεται μέσα από τη σκληρότητα, στα πλήκτρα που προσθέτουν στρώματα θλίψης. Υπάρχουν όμως και στιγμές που τιμούν το Atmospheric Post–Metal, με σταδιακά κλιμακούμενη ένταση και εκτενείς instrumental περάσματα που σε παρασύρουν σε έναν ηχητικό μετα-αποκαλυπτικό κόσμο…
Ο δίσκος λειτουργεί ως σύνολο. Τραγούδια για μένα δε ξεχωρίζουν, είναι όλα ένα σύνολο. Τα κιθαριστικά riff είναι βαριά και λυπημένα που άλλοτε σε πλακώνουν κι άλλοτε σε κάνουν να χτυπιέσαι στο ρυθμό. Τα πλήκτρα λειτουργούν ως ένα ουσιαστικό στρώμα στην ατμόσφαιρα, προσθέτοντας μελαγχολία και μια αίσθηση αιθέριας ομορφιάς κατά κάποιο ιδιαίτερο τρόπο.
Manne Ikonen: η (ξανά) αποκάλυψη!
Ο Manne Ikonen, ο νέος πλέον τραγουδιστής, είναι μια αποκάλυψη ξανά! Έχει τη δύναμη να αποδώσει την απόγνωση, την τρωτότητα, την ελπίδα που κρύβεται κάτω από το σκοτάδι. Η καθαρή του φωνή είναι ζεστή και εκφραστική, ενώ οι πιο απαγγελτικές στιγμές του προσθέτουν μια αίσθηση προσωπικής εξομολόγησης. Ακόμα και στις στιγμές που πλησιάζει πιο τραχιές ερμηνείες, δεν χάνει την εκφραστικότητά του.
Ας το γνωρίσουμε…
Είναι δύσκολο να ξεχωρίσω κομμάτια, γιατί, όπως είπα, ο δίσκος λειτουργεί ως σύνολο. Μετά το ομώνυμο intro το “Days Under the Dark“ σε βάζει αμέσως στο κλίμα, με το αργό, βαρύ του ρυθμό και την εκφραστική φωνή του Manne. Το “Seer“ έχει μια πιο επιβλητική ατμόσφαιρα με brutal και καθαρά φωνητικά, αλλά ξεχωρίζει το πολύ μελωδικό και ξεχωριστό ρεφραίν του που θυμίζει παλιό καλό “φινλανδικό” κρασί!
Το “These Traces“ χτίζεται με υπομονή για να εκραγεί σε μια στιγμή έντασης που θυμίζει στιγμές Post–Metal, δείχνοντας τις δυναμικές της μπάντας. Έπειτα έρχεται το απίστευτο “All Our Shadows” που είναι μια από τις πιο μελωδικές στιγμές του δίσκου και σε τραβάει να το βάλεις στο loop να παίζει!
Το “To the Sinking“ ξεκινά μέχρι τα μισά του ήρεμα και μετά παίρνει μια σπαρακτική Doom χροιά που σου μένει, τελειώνοντας σε πιο Entwine ήχο. Ακόμη και το “Ruins of Insanity“ με την πιο άμεση, σχεδόν rock προσέγγισή του, εντάσσεται αρμονικά στο σύνολο, σαν μια στιγμή αναλαμπής σε ένα γενικότερο κλίμα θλίψης των The Man-eating Tree.
Φτάνουμε στο “Abandoned“ είναι μάλλον το καλύτερο του δίσκου για μένα. Πολύ συμπαγής ήχος με εναλλαγές φωνητικών και μελωδικό Death/Gothic που σου κόβει την ανάσα συναισθηματικά! Ο δίσκος κλείνει με το “Reflections“, ένα 9λεπτο τραγούδι που και αυτό δομείται αργά μέχρι το τέλος του.
Η παραγωγή του δίσκου είναι καθαρή, αλλά όχι αποστειρωμένη. Κάθε όργανο ακούγεται ξεκάθαρα, ο ήχος είναι γεμάτος, βαρύς εκεί που πρέπει, αλλά αφήνει και χώρο στην ατμόσφαιρα να αναπνεύσει. Δεν είναι η ωμή, underground αίσθηση του Βlack Μetal που αγαπώ, αλλά ταιριάζει απόλυτα στο είδος και την αισθητική των The Man-eating Tree. Είναι μια παραγωγή που αναδεικνύει τη λεπτομέρεια, αλλά και τον όγκο και τη βαρύτητα.
Για να μην πολυλογώ, το “Night Verses” των The Man-eating Tree είναι ένα μουσικό έργο που απαιτεί την αφοσίωσή σου, την προθυμία σου να βουτήξεις στα «μελωδικά» του νερά. Είναι για τις νύχτες που θέλεις να χαθείς στις σκέψεις σου, για τις στιγμές που η μελαγχολία χτυπάει την πόρτα, για όταν θέλεις η μουσική να σου ψιθυρίσει “στίχους” που θα σε κάνουν να νιώσεις πληρότητα.
Μια ποιητική συλλογή
Οι The Man–eating Tree ειδικά με την προσθήκη του Manne Ikonen απέδειξαν με αυτόν τον δίσκο ότι παραμένουν πιστοί στον ήχο τους, τον εξέλιξαν και πρόσφεραν ένα από τα πιο ατμοσφαιρικά και συναισθηματικά φορτισμένα άλμπουμ του φετινού χειμώνα (που τώρα που το γράφω έχει ήδη δώσει τη θέση του στην άνοιξη, αλλά η νύχτα έχει πάντα τη θέση της στις καρδίες μας). Είναι ένας δίσκος που θα μείνει μαζί μου για καιρό, μια ποιητική συλλογή που θα την ξεφυλλίζω ξανά και ξανά. Ακούστε το με την ψυχή ανοιχτή. Αξίζει το ταξίδι…
Facebook: The Man-eating Tree
Instagram: The Man-eating Tree
