Night in Gales: Ακούσαμε το νέο άλμπουμ

Είναι κάποιες μπάντες ρε παιδί μου που τις θυμάσαι από τότε που διάβαζες τα τότε έντυπα σε μικρή ηλικία. Εκεί που διάβαζα κάποια πραγματάκια σε διάφορα sites που ασχολούνται με την αγαπημένη μας μουσική, έπεσε το μάτι μου στο όνομα των Night in Gales. Ομολογώ ότι δεν έχω ασχοληθεί από την εποχή του “Dawnlight garden”. Δηλαδή περίπου τέσσερα πέντε χρόνια. Ένα άλμπουμ που το βρήκα θαυμάσιο από όλες τις απόψεις. Το “Dawnlight garden” είναι ένα άλμπουμ σύγχρονου μελωδικού Death Metal που τα έχει όλα. Όμως εγώ με τους Γερμανούς ασχολήθηκα αρκετά χρόνια πριν, κάπου στο 2000. Τότε άκουσα το ντεμπούτο τους “Towards the twilight” το οποίο είχε κυκλοφορήσει το 1997. Το θεωρώ ακόμα ένα από τα καλύτερα μελωδικά Death Metal άλμπουμ που έχουν κυκλοφορήσει ποτέ και κοιτάζει κατάματα τις μεγάλες κυκλοφορίες της γείτονας Σουηδίας. Πάνε αυτά όμως, ας πάμε στο “Shadowreaper”, την νέα δουλειά των Night in Gales.

Πρώτα άκουσα το “The black stream” και μετά το “Shadowreaper”. Να δούμε τι διαφορές υπάρχουν, να δούμε πως μια μπάντα σε ένα μόνο χρόνο μπορεί να προσφέρει κάτι που να εντυπωσιάσει. Και όμως, τα καταφέρνουν περίφημα. Όχι ότι δεν το περίμενα, την γνωρίζω την μπάντα καλά και από τα πρώτα της χρόνια. Εδώ έχουμε να κάνουμε με 36 λεπτά εκλεπτυσμένου μελωδικού Death Metal. Το άλμπουμ ξεκινάει με το “Into the evergrey” το οποίο “γυρίστηκε” και video clip.

Οι Night in Gales δείχνουν ότι δεν αστειεύονται

Ακουστικές κιθάρες δίνουν την ατμόσφαιρα και καταιγιστικά riffs με καλπάζοντα drums σε παρασύρουν. Εδώ έχουμε να κάνουμε με επαγγελματικό μελωδικό Death Metal, οι Γερμανοί ξέρουν που το πάνε. Η ποιότητα είναι ίδια με τον προκάτοχο του, λες και δεν πέρασε ένας χρόνος. Το τελευταίο το αποδεικνύει και το “The horrors of endlessness” με τα λυσσαλέα riffs να χαλαρώνουν για λίγο και να γίνονται πιο groovy. Η ένταση όμως παραμένει η ίδια με τον προκάτοχο του.Η επιλογή να πάνε στα Fredman Studios ήταν safe και δεν νομίζω να το μετάνιωσαν. Θα μου πείτε τι Fredrik Nordström τι Dan Swanö, τεράστιοι παραγωγοί και οι δυο. Έχουν ηχογραφήσει την μισή Σουηδική μεταλλική σκηνή. Το “Open the sun” ανεβάζει το tempo και ο drummer Adriano Ricci παίζει σεμιναριακά.

Το “The nihilistic delta” ξεκινάει μελωδικά και μετά το blastbeat δεν έχει σταματημό με οργισμένα φωνητικά να το συνοδεύουν επιτυχημένα. Αποτελεί το πιο σκοτεινό κομμάτι του δίσκου. Τα “Spirals” και “Dead inside” έχουν από τα καλύτερα leads του δίσκου στις κιθάρες και ένα θαυμάσιο τεχνικό drumming. Οι κιθαρίστες Basten έχουν κάνει για μια ακόμη φορά εξαιρετική δουλειά. Όση ώρα ακούω το άλμπουμ, όλο και περισσότερο το γουστάρω. Έχει μέσα τα πάντα που χρειάζεται ένας ακροατής από ένα μελωδικό Death Metal άλμπουμ. Το “Window to the end” είναι ένα πιο ατμοσφαιρικό κομμάτι με κιθάρες που δίνουν απόγνωση και φωνητικά που εκφράζουν τρόμο. Το “Sculptured and defleshed” είναι ίσως το καλύτερο κομμάτι του δίσκου, αποτυπώνει πλήρως την ποιότητα του. Είναι η πιο αντιπροσωπευτική σύνθεση του “Shadowreaper”. Το “Walk of infinity” δίνει ένα ιδανικό τέλος σε έναν πολύ καλό δίσκο. Οι Γερμανοί γνωρίζουν όπως είπαμε.

Για το τέλος

Οι Night in Gales για άλλη μια φορά κυκλοφόρησαν ένα υπέροχο άλμπουμ. Το “Shadowreaper” στέκεται επάξια δίπλα στα “The black stream”, “Dawnlight garden” και “Five scars”. Η ποιότητα του είναι απαράμιλλη, χωρίς να υπάρχουν φλυαρίες. Απλό, παραδοσιακό και μελωδικό Death Metal. Το προτείνω ανεπιφύλακτα.