Οι Planet of Zeus είναι ότι καλύτερο κυκλοφορεί στο χώρο του Hard Rock με τον αλήτικο, βρώμικο και μεστό ήχο που τους χαρακτηρίζει. Πέρασαν πέντε χρόνια από την τελευταία τους κυκλοφορία, “Faith in physics”, η οποία και ενθουσίασε πολύ κόσμο εκεί έξω. Η εκρηκτικότητα των Rage Against the Machine, η ενέργεια των MC5, η “βρωμιά” των Clutch και τα μελωδικά περάσματα των Queens of the Stone Age είναι χαρακτηριστικά της ολοκληρωμένης προσωπικότητας των Αθηναίων rockers. Μια προσωπικότητα που τους εξασφάλισε εμφανίσεις δίπλα σε Kvelertak, Mastodon και Clutch.Όπως και εμφανίσεις σε τεράστια Ευρωπαϊκά φεστιβάλ σαν τα Graspop, Wacken, Hellfest και Desertfest. Όπως φυσικά και σε δικά μας σαν το Release και πρόσφατα το Mommoth στη Θεσσαλονίκη.
Το “Afterlife” εκπλήσσει πολύ ευχάριστα
“Afterlife” λοιπόν μετά από πέντε χρόνια δισκογραφικής απουσίας από την τελευταία τους κυκλοφορία, “Faith in physics”. Συνήθως δεν έκαναν τόσο μεγάλα κενά, δηλαδή το “Loyal to the pack” κυκλοφόρησε το 2016, το “Vigilante” το 2014, το “Macho libre” το 2011 και το ντεμπούτο το 2008. Εντάξει, δεν χάλασε και ο κόσμος, η μπάντα ακούγεται πιο “φρέσκια” από ποτέ και σε αυτό το άλμπουμ. Τα riffs έχουν γίνει πιο απλοϊκά, ο τρόπος που τραγουδάει ο Μπάμπης έχει διαφοροποιηθεί από την προηγούμενη δουλειά.
Η ερμηνεία του στις συνθέσεις είναι πολυδιάστατη και πιο εμπορική ταυτόχρονα, χωρίς αυτό να αποτελεί drawback. Για παράδειγμα στο “The vixen” που είναι και ένα από τα πιο αγαπημένα μου κομμάτια, ο τύπος βγάζει τρελή ενέργεια. Όπως και στο τελευταίο κομμάτι που θα σας φέρει στο νου τον Layne Staley με την ψυχεδέλεια που βγάζει με την ερμηνεία του. Στο “State of non-existence” η σκηνή του Seattle πετυχαίνει σε σταυροδρόμι αυτή του desert rock του Maryland. Εξαιρετικό blend από τους Αθηναίους Heavy Rockers.
“Baptised in his death” και οι Planet of Zeus “βάζουν φωτιά”
Ξεκινήσαμε κάπως ανάποδα την κριτική μας. Το “Baptised in his death” έχει Mastodon vibes με riffs που ξεσαλώνουν σε όλο το κομμάτι. Επίσης γυρίστηκε και ένα πανέμορφο ατμοσφαιρικό video clip στα πλαίσια της προώθησης του “Afterlife”. Ότι πρέπει για να ανοίξει ένας σύγχρονος Heavy Rock δίσκος.
“You were born for this, to deny the easy way, previеw of an afterlife, do you dare to stеp right in, And taste the agony?”
Στίχοι γεμάτοι νόημα που σε κάνει να ακούς συνέχεια ένα κομμάτι με ένα τόσο κολλητικό riff.
Οι Planet of Zeus συνεχίζουν ακάθεκτοι
Το “Step on, skin off” συνεχίζει στον ίδιο ρυθμό με αλήτικα φωνητικά και υπέροχο refrain. Είμαι σίγουρος ότι στα live τους θα γίνεται μεγάλος χαμός με αυτό το κομμάτι. Το “No ordinary life” είναι ένα πιο εμπορικό κομμάτι από τους προκατόχους του. Όμως τα leads διατηρούν την ταυτότητα που μας έχει κάνει να αγαπήσουμε αυτή την μπάντα. Υπέροχο μπάσο στην αρχή που σε συνεπαίρνει με τον ρυθμό που δίνει για να ακολουθήσουν οι υπόλοιποι. Μπορεί να λείπει εμφανέστατα το southern στοιχείο αλλά έχει άλλα χαρακτηριστικά που σου κρατάνε το ενδιαφέρον, είναι κάπως πιο crossover.
Το “Afterlife” διαφοροποιείται σύνθεση με σύνθεση
Το “The song you misunderstand” είναι σαν να έχει βγει από το “Faith in physics”. Λειτουργεί ως break στη ροή του άλμπουμ. Το “Let’s call it even” το χάρηκα πολύ μιας και έχει κάποια πολύ όμορφα περάσματα με τις κιθάρες να δίνουν τσαμπουκά πάλι στη φάση. Πολύ καλά και “αιχμηρά” φωνητικά από τον Μπάμπη. Το συναίσθημα που υπάρχει σε όλο αυτό το Heavy Rock συνονθύλευμα “δεν υπάρχει”. οι Planet of Zeus γνωρίζουν πως να το ενσωματώνουν στη μουσική τους και αυτό συμβαίνει και στο υπέροχο “Bad milk”. Ένα πραγματικά υπέροχο και ένα από τα πιο groovy κομμάτια του άλμπουμ. Το “Letter to a newborn” σε παρασέρνει με τον ρυθμό του και σε προετοιμάζει για τα καλά για το “The vixen” που είπαμε στην αρχή.
Μπάντες σαν τους Planet of Zeus δεν απογοητεύουν ποτέ
Με το “Aftrlife” η μπάντα αποδεικνύει για άλλη μια φορά γιατί βρίσκεται εκεί που βρίσκεται στον παγκόσμιο χάρτη της μουσικής μας. Για μένα το μεγαλύτερο ατού αυτής της μπάντας εκτός από τους στίχους που είναι πρωτοποριακοί και με “βάθος”, είναι ο τρόπος που φιλτράρουν τις επιρροές τους. Με το “Afterlife” πήγαν ακόμα πιο μπροστά την μουσική τους, χρησιμοποιώντας περίτεχνα ένα μοντέρνο Heavy Rock ύφος. Πάντως τα δυο τελευταία τους κομμάτια με τα οποία και ξεκίνησα την κριτική μου, θα μας απασχολήσουν στο μέλλον πολύ. Είναι από τα κομμάτια που πάτησα το repeat τις περισσότερες φορές. Αξίζουν χίλια μπράβο στους Planet of Zeus που κυκλοφόρησαν για μια ακόμη φορά έναν θαυμάσιο δίσκο.
