A Presence In The Maze λέγεται το πρώτο album των προσφιλέστατων Αθηναίων Smoking Hiccup Machine. Αλήθεια έχει αναρωτηθεί κανείς γιατί σε τίτλους από albums και τραγούδια είναι όλες οι λέξεις με αρχικό κεφαλαίο; Δεν ξέρω αλλά και να ήξερα θα το άφηνα ένα άλυτο μυστήριο να το μάθω στα βαθιά μου γεράματα. Του χρόνου.
Λέω πως είναι το πρώτο album καθώς δισκογραφικά είχαν εμφανιστεί με το Several Species For Different Species το 2019. Μια δουλειά που μου έχει αφήσει τις καλύτερες εντυπώσεις τόσο μουσικά όσο και σαν κυκλοφορία, αφού ήταν φορτωμένη με artwork. Ας πάμε όμως στο προκείμενο που είναι η μουσική. Το album αποτελείται από 8 κομμάτια. Ούτε λίγα ούτε πολλά. Ξεκινάμε λοιπόν με το Bugs. Kαι από τα πρώτα ακόντα φαίνονται οι διαθέσεις της μπάντας. Ροκ για να σας λιώσουμε και να ξεβουλώσουμε αυτάκια μια και καλή. Μετά τα 30 περίπου δευτερόλεπτα εισαγωγής το κομμάτι μπαίνει με riff και επιθετικά μπασοτύμπανα και ωραία φωνητικά. έχει ωρτάια σημεία και έξυπνο παίξιμο σε όλα τα όργανα. Δεν είναι φορτωμένο, ίσα ίσα είναι έξυπνα γυμνό και ειλικρινές ροκ εξαιρετικά παιγμένο. Πάρτε εδώ και το Α-ΔΙ-Α-ΝΟ-Η-ΤΟ βίντεο που κάνανε τα παιδιά και συνεχίζουμε.
Σταύρος Ντάλκος υπογράφει το video και μπράβο του. Εξαιρετικό το λιγότερο. Εγώ όμως επειδή είμαι νέρντουλας και παιδί αυτί , συνεχίζω μουσικά. Ακολουθεί λοιπόν το La Guerre που είναι τραγουδισμένο στα γαλλικά. Μπάσιμο με τύμπανα και το ρυθμικό να είναι σε πρωταγωνιστικό ρόλο μέχρι το ρεφραίν που μπάνει και η παραμορφωμένη κιθάρα να δώσει εξτρα γκάζια. Ένα σόλο σε πολεμικό πραγματικά κλίμα και γκαζάκι με χρωματικό κρεσέντο μέχρι να ξαναγυρίσουμε σε spoken word πάντα σε γαλλικά. Το λες και punkίζον το κομμάτι αλλά δεν θέλω να κολλήσω ταμπέλες.
Μετά το έχουμε το Track Game
που έχουμε περίπου 3 -4 διαφορετικές χροιές στην κιθάρα και οι εναλλαγές γίνονται με μαεστρία. Έχουμε και λίγο αγαπημένο wah wah pedal και φωνητικά που ντύνουν το κομμάτι όμορφα εκτός από τα έξυπνα σημειάκια του κομματιού. Ή αλλιώς πως να κάνετε την άρση να ακούγεται γ@μ@τη.
Επιστροφή στα γαλλικά με το Bleu. Βlues rock φόρμες αλλά στα γαλλικά. Δεν ξέρω αν αακούγεται και μια φυσαρμόνικα μαζί με τις φωνές αλλά είναι τόσο στακάτα και γκρουβάτα παιγμένο το κομμάτι που από μόνο του έχει νόημα. Solo φυσαρμόνικα για να διαλύσει τις αμφιβολίες παιγμένη παραπονιάρικα όπως μου αρέσει. Και εκεί που λες μου τα είπαν όλα έχει ένα γρήγορο break για να σπάσεις λίγο αυχένα.
Με το Muse Travel Blues το A Presence In The Maze βάζει αμόλυβδη και γκαζώνει. Σολάκι στην κιθάρα και ωραία μπασογραμμή παράλληλα χωρίς φλυαρίες . Και με τη φωνή να ξεδιπλώνεται λίγο παραπάνω και καλά κάνει γιατί το παιδί το έχει.
Με το Stay Behind τα γκάζια συνεχίζονται
και οι κιθάρες δίνουν ένταση. Take No Prisoners φάση πάρτε στα μούτρα να μη σας το χρωστάμε. Το Enchanting Land που έπεται είναι πιο βαρύ αλλά όχι ασήκωτο. Φλερτ με ψυχεδέλεια, prog και ωραία φωνητικά. Απαραίτητο να απλώσουμε και λίγο τη διάρκεια και stonerιζον solo. Σημειάκι με μπάσο και drums που δεν έχουμε όμως το ενοχλητικό overplay αλλά το κομμάτι πάει σε γρήγορο σπάσιμο για να σου θυμίσουν τα παιδιά τι σόι rock παίζουν.
Και για το τέλος το Life Is A Game. Me ωραία εισαγωγή αν και λίγο μεγάλη για τα γούστα μου αλλά εγώ είμαι και συνηθισμένος σε κομμάτια κάτω των 2 λεπτών. Τα φωνητικά εδώ δίνουν έναν έξτρα μυστικισμό στο ρεφραίν και έχουμε πολύ ωραίο spoken word στο κουπλέ. Σόλο που απλώνει αλλά δίνει στο κομμάτι χωρίς να πλατιάζει και να φλυαρεί. Και ένα σόλο drums με prog σημειάκι για το τελείωμα.
Γενικά
μιλάμε για μια καλοκουρδισμένη μπάντα με ωραίες ιδέες που δεν φοβάται να μπλέξει τις επιρροές της με τις προσωπικότητές της και να αποδώσει ένα όμορφο αποτέλεσμα. Σαν μονάδες ο καθένας με ωραία παιξίματα τόσο σε κιθάρες όσο και σε μπασογραμμές. Θες να να το πεις εναλλακτικο, θες να το πεις hard, πες το και psych, μέσα είσαι. Spoken word αλλά και εξαιρετικά φωνητικά. Και μια από τις πιο έξυπνες και στακάτες drummers στην ελληνική σκηνή. Με το χεράκι του Α. Μπόλπαση ξέρεις ότι θα ακούσεις μια παραγωγή που δεν ζηλεύει τίποτα από αυτές του εξωτερικού. To A Presence In The Maze είναι από τα πιο ωραία ντεμπούτα που το ξανακούς νεράκι. Αν θα είχα να πω κάτι είναι πως θα το ήθελα λίγο πιο βρώμικο, αλλά αυτά είναι γούστα. Και γιαυτό επίσης υπάρχουν οι live εμφανίσεις της μπάντας.
Και επειδή η παρουσίαση του album είναι στα πολύ κοντά, καλό θα ήταν να μην τους χάσετε. θα χάσετε… Άσε που θα έχουν και το βινυλιάκι μαζί τους σε 3 χρώματα, μωβ, μαύρο και μια απόχρωση πράσινου για να ταιριάζει με τα ρούχα σας ό,τι και αν φοράτε. Με ωραίο artwork στο λευκό εξώφυλλο που δεν αποκαλύπτει όμως τον τίτλο του δίσκου. ( ΤΙ ΜΑΣ ΚΡΥΒΟΥΝ; ) . Ακούστε το εδώ μπας και βγάλετε άκρη
