Ωραίο πράμα οι φίλοι. Καμιά σε φορά σε ξελασπώνουν από τα δύσκολα, καμιά φορά σε κερνάνε κανά ποτάκι σε περιόδους αφραγκίας (μόνιμη κατάσταση) και καμιά φορά σου πασάρουν cd όπως αυτό των Lusty Hell.
Δεν είναι καραφρέσκο, αλλά δεν μπαγιάτεψε. Άλλωστε όταν μιλάμε για κυκλοφορία που πάει χέρι χέρι, ξέρετε ότι η κόρη μου διαστέλλεται και τα τριχίδια μέσα στο αυτί μου σηκώνονται ολόρθα. Και βάζεις το cd να παίζει. Bάζεις πρεσβυωπική γυαλούμπα και γυρνάς το cd να δεις τι γίνεται.
Και κάπου εκεί τελειώνει το intro και μπαίνει το The Lusty Hell Dimension. Ταχυβολία ακόρντων και fuzzαρισμένες κιθάρες. Σταθερό κοπάνημα στα drums και μπασογραμμές να γεμίζουν. Υπάρχουν όλα τα καλά στοιχεία. Punk με metal πάντρεμα. Στο δρόμο που χάραξε ο θείος (ή μήπως θεϊκός; ) Lemmy.
Και μέχρι το δέκατο και τελευταίο κομμάτι του δίνουν και καταλαβαίνει. Αυτό το ευχάριστο βραχνό φωνητικό λέει ωραία πράγματα. Και έτσι απλά ξαναφέρνει το fun στο rock n roll. Γιατί όταν παίζεις rock n roll από την ψυχή σου , δεν σε νοιάζει η κορεκτίλα. Η θεματολογία μπορεί να μη σας αρέσει τόσο πολύ. Εγώ από την άλλη τη βρίσκω διασκεδαστική και φρέσκια. Επιτέλους κάποιος να λέει αυτό που σκέφτεται. Γιατί το rock n roll πρέπει να είναι ξαναμμένο. Horny που λεν και στο χωρίο μου. Και οι Lusty Hell το κάνουν αυτό με μια κλίση στον εξαποδώ.
Αν το βρίσκετε προσβλητικό , πάρτε μια αγιαστούρα και αντε σε κανα βουνό
να μαζέψετε μανιτάρια. Εδώ τα οκτάνια είναι πολλά, η ένταση πρέπει να είναι στο τέρμα, και μάλλον στις φλέβες των δημιουργών κυλάει βαλβολίνη και όχι αίμα. Μιλάνε ολίγον τι για σαδισμό. Και για αρρενωπή υπεροχή. Αλλά πρέπει να ακούσετε τι λένε ακριβώς πριν προσβληθείτε και δικάσετε. Επίσης μην προτρέχετε, θυμηθείτε πως και o Lemmy σήμερα μάλλον θα έτρωγε κραξιματάκι γιατί δεν θα τον καταλαβαίναμε. Παλιότερα απλά δεν μας ένοιαζε.
Και αν σας ενοχλεί ο αγκυλωτός σταυρός είστε απλά πανίβλακες. Για τον απλούστατο λόγο πως πρώτοι οι surfers στην δεκαετία του 60 τον οικειοποιήθηκαν για να αποφύγουν τη στράτευση (good morning vietnam) . O δε θείος ήταν απλά συλλέκτης. Τεσπά, πολύ ασχοληθήκαμε με τη σημειολογία και σημασία έχει η μουσική. Fun and fury θα έλεγα εγώ αν έπρεπε να είναι λακωνικός. Ramones meets classic 80’s metal επίσης.
Αν αυτά τα συστατικά σας λένε κάτι, κυνηγείστε το cd. Έχει ένα χρόνο που βγήκε αλλά μπορείτε να το πάρετε από την ίδια την μπάντα (νομίζω). Αν θα μπορούσα να πω τη βλακεία μου, θα ήθελα μικρότερες διάρκειες στα κομμάτια να μην ξελαχανιάζω. Κατά τα άλλα βαράτε και όποιον πάρει ο διάολος.
Ένα άλλο plus είναι οτι δεν ξέρω απολύτως τίποτα άλλο για αυτή τη μπάντα εκτός του ότι η κυκλοφορία είναι στην Hell Pit Records. Και βρωμάει πανέμορφα diy. Υπάρχει και bandcamp να τα ακούσετε όλα αυτά. Υπ’ ευθύνη σας.
