Την Γαλλική Extreme Metal σκηνή ομολογώ ότι άργησα να την ανακαλύψω, βλέπετε μας είχαν πάρει τα μυαλά οι Σκανδιναβοί. Ώσπου έπεσαν στα χέρια μου τα “Drudenhaus” και “Les blessures de l’âme”, των Anorexia Nervosa και Seth, αντίστοιχα. Αργότερα ήρθαν στη δισκοθήκη μου και οι Arkhon Infaustus, Temple of Baal, Antaeus, Celestia, Deathspell Omega και άλλοι. Στους δυο πρώτους όμως έχω μεγάλη αδυναμία. Οι μεν Seth με “έστειλαν” άσχημα με τα δυο πρώτα τους άλμπουμ, οι δε Anorexia Nervosa με την αλλαγή που πραγματοποίησαν από το Industrial που έπαιζαν στο Black Metal με κέρδισαν κανονικά και με τον νόμο. Τώρα αν ξεκινήσουμε να μιλάμε και για τα “Cut Your Flesh and Worship Satan” από Antaeus, “Filth Catalyst” από Arkhon Infaustus και “Inquisitors of Satan” από Deathspell Omega, δεν μας φτάνει το κείμενο.
Οι Seth λοιπόν, κυκλοφόρησαν το έβδομο άλμπουμ τους, “La France des maudits”.Η μετάφραση είναι “Η Γαλλία των καταραμένων” και το εξώφυλλο σε προϊδεάζει για κάτι πολύ συναρπαστικό. Ερχόμενοι από ένα θαυμάσιο δίσκο “La morsure du Christ” ο οποίος κυκλοφόρησε μετά από το δεύτερο μεγάλο τους διάλειμμα, αποφάσισαν και πάλι να “ταράξουν” κόσμο. Ναι, το “La France des maudits” είναι ένας εξαιρετικός δίσκος. Αριστοκρατικό Black Metal με ελάχιστες μελωδίες, ταχύτητες που “πιάνουν” κόκκινο, κιόλας από την πρώτη σύνθεση. Το “Paris des maléfices” σε πιάνει από τον λαιμό κατευθείαν και δίνει την σκυτάλη στο “Et que vive le diable!”.
Οι δυο πρώτες συνθέσεις σε βάζουν σε ένα “μωσαϊκό” μελωδιών που περιβάλλεται από αυξομειωμένες ταχύτητες. Το τρίτο κομμάτι συνεχίζει ακάθεκτα τον χαοτικό ρυθμό του άλμπουμ, το “La destruction des reliques” αποτελεί έναν υπέροχο συνδυασμό μελαγχολίας και οργής. Οι μελωδίες περισσότερες εδώ αλλά δεν ενοχλούν καθόλου, μιας και οι υπερηχητικές ταχύτητες και τα οργισμένα φωνητικά κυριαρχούν. Το ατμοσφαιρικό “Dans le coeur un poignard” σε ρίχνει στο σκοτάδι της Μεσαιωνικής Γαλλίας, το οποίο διαφέρει από τα υπόλοιπα κομμάτια του άλμπουμ αισθητά.
Καθ’όλη την διάρκεια του “La France des maudits” σε συνεπαίρνει το επαναστατικό κλίμα που το διακατέχει. Μια επανάσταση ενάντια στο θεοκρατικό καθεστώς της Γαλλίας. Ένα break χρειαζόταν με ένα instrumental, το “Marianne” μας το προσφέρει απλόχερα. “Ivre du sang des saints” και επιστροφή στο κολαστήριο, δαιμονιώδεις ταχύτητες και οργισμένα φωνητικά σαρώνουν τα πάντα στο διάβα τους. Η μορφή αντίδρασης ενάντια σε κάθε θεοκρατικό καθεστώς αντιπροσωπεύεται με πληρότητα και εδώ. Τα riffs την μια φλερτάρουν με τον κλασσικό Heavy Metal ήχο και την άλλη το black metal αυτό καθ’ αυτό.
Ένα από τα καλύτερα κομμάτια του άλμπουμ είναι το “Insurrection”, η μπάντα από το Bordeaux μας παραδίδει μαθήματα αριστοκρατικού Black Metal. Με τις ταχύτητες να αλλάζουν συνέχεια, με φωνητικά εμφανώς διαφορετικά και με πλήκτρα που φτιάχνουν την αρμόζουσα ατμόσφαιρα, το “Insurrection” σε αφήνει άναυδο. Επτάμιση λεπτά θεατρικού Black Metal με το λάβαρο της επανάστασης να πρωτοστατεί. Τελευταία σύνθεση και δεύτερη αγαπημένη μου, το “Le vin du condamné”.
Τα λόγια είναι περιττά, το άλμπουμ έχει φτάσει στο τελευταίο κομμάτι και δεν θέλω να τελειώσει. Μπορεί να ξεκινάει ήρεμα το όγδοο κομμάτι, όμως μετά οι ταχύτητες έρχονται σε γνώριμα επίπεδα. Η θεατρικότητα του άλμπουμ φτάνει στην κορύφωση της σε αυτή την σύνθεση. Tο “Le vin du condamné” αποτελεί τον καλύτερο επίλογο για το “La France des maudits”. Πραγματικά ένα εκπληκτικό κομμάτι και ίσως από τα πιο αντιπροσωπευτικά της μπάντας.
Το μεγαλείο των Seth είναι εδώ. Η εκλεπτυσμένη προσέγγιση τους στο είδος του Black Metal, διαμορφώνει και εξελίσσει ακόμα περισσότερο την μουσική τους “ταυτότητα”. Όπως αυτή διαμορφώθηκε δειλά δειλά πριν πολλά χρόνια με τα “Les blessures de l’âme” και “The excellence”. Μπορεί να έχουν κάνει δυο μεγάλα διαλείμματα στην καριέρα τους, αλλά το μεράκι και το πάθος για το Black Metal παρέμεινε αναλλοίωτο. Οι αποδείξεις φέρουν τους τίτλους των δυο τελευταίων τους άλμπουμ. Το “La France des Maudits” είναι ένα άλμπουμ που θα το ακούμε για πολύ καιρό, όπως ακριβώς έγινε και με τον προκάτοχο του.
