Οι Famous Mammals επρόκειτο ήδη να είναι φανταστικοί από τη στιγμή που αποφάσισαν να σχηματιστούν. Αυτό έγινε στην πανδημική κρίση το 2020. Δεδομένου ότι είχαν γεννηθεί από τις φλόγες των πρόσφατων Rays, The World και Andy Human & The Reptoids που καθόρισαν τη σκηνή του Oakland, CA. Κι όμως, όταν κυκλοφόρησε η υπέροχα αιχμηρή & μπερδεμένη ομώνυμη κασέτα τους το 2021, ήταν ακόμα καλύτεροι. Ακόμα και από αυτό που περιμέναμε. Ο αρχικός τους ήχος έκανε κλικ. Έψαξε και μετά βρήκε λοξό θησαυρό σε ένα βαθύ DIY post-punk κενό. Θα μπορούσε κανείς να τους συνδέσει με τους 39 Clocks ή τους Swell Maps. Άλλοτε επιθετικά αιχμηρός και μυτερός. Άλλοτε δοσμένος σε σαγηνευτικό και εκτός κέντρου σκοτεινός ήχος να σε ενοχλεί με όλους τους τρόπους που αγαπάς.
Αν δεν καταλάβατε και πολλά πράγματα δεν πειράζει. Οι Famous Mammals εδώ μας δίνουν ένα album με 10 κομμάτια. Υπεραρκετά για να κάνουνε τη μουσική τους διακήρυξη. Και μάλιστα ξεκινάνε και σε ρίχνουν στα βαθιά, με το ασυνάρτητο Psychological Housekeeping. Θόρυβος και μπλέξιμο από όργανα νομίζεις στην αρχή. Αν προσέξεις όμως γίνονται πραγματάκια. Και μετά έρχεται αυτή η κιθάρα στα τραγούδια….
Θα σου θυμίσει πρώιμο Jonathan Richman. Θα κλέψει λίγο την χροιά των Devo. Πες το όπως θέλεις, αλλά εδώ θα λατρέψεις τα επαναλαμβανόμενα ακόρντα. Αν θα έπρεπε να περιγράψω το post punk που μου αρέσει με ένα album, σίγουρα θα ήταν αυτό. Θα μου άρεσε η Amber να μας χάριζε περισσότερα τραγούδια με την φωνή της αλλά ας μην είμαστε πλεονέκτες. Επίσης όχι μόνο δεν είναι κακή η φωνή του Stanley, ταιριάζει γάντι στα κομμάτια . Επίσης είναι και ο υπεύθυνος για αυτή την κιθάρα οπότε λίγα τα λόγια σας.
Και ενώ αρχικά σου φαίνεται ένα album χωρίς πληθώρα ιδεών,
γρήγορα καταλαβαίνεις το αντίθετο. Αρχικά δεν είναι εύκολο να στήνεις κομμάτια με τον ελάχιστο αριθμό ακόρντων. Επίσης είναι δύσκολο να μην επαναλαμβάνεσαι. Υπάρχουν όμως χρωματάκια και λεπτομέρειες από όργανα ήχους και θορύβους που πάνε και έρχονται και ζουζουνίζουν ευχάριστα. Ή και δυσάρεστα. Αν θες, φτάνουν μέχρι και art rock αλλά σε καμία περίπτωση arty farty. Pop εξπρεσιονισμός αλα velvet all over….
Όσο προχωράνε τα κομμάτια νομίζεις πως το πράγμα έστρωσε ηχητικά. Αλλά αυτό που συμβαίνει στην πραγματικότητα είναι πως σε βάζουν στη φάση τους εύκολα. Και εκεί που νομίζεις πως το κατάλαβες, έρχονται τα 2 τελευταία κομμάτια για να σε προσγειώσουν με λίγο atonal στο προτελευταίο και ένα υποβλητικό μπάσο στο τελευταίο που ούτως ή άλλως υποβόσκει υπογράφοντας όλα τα κομμάτια.
Είναι από τις περιπτώσεις που ή θα το αγαπήσεις ή θα το μισήσεις. Αν το μισήσεις με τη μία, βάλτο ξανά. Θα κυκλοφορήσει στις 22 Απριλίου σε 300 κομμάτια. Nuff said.
