Θα ξεκινήσω τελείως ανάποδα αυτό το review. Το λέω αυτό γιατί, ακούω το κομμάτι, χωρίς να ξέρω τίποτα για την καλλιτέχνη (βραβευμένη), τι, που, πως, γιατί. Αφορά την Vera Jonas, μια καλλιτέχνης που ουδεμία σχέση έχει αυτό που θα ακούσετε και ακούσαμε, με αυτό που ήδη έχει στο βιογράφικο της έως τώρα.
Αφορά ένα single review που έχει τίτλο Kesergés. Μου το έστειλαν με την προϋπόθεση να γράψουμε κάτι για αυτό ή έστω να γίνει μια αναφορά.
Από την ώρα που πάτησα το play.. άρχισαν όλα…
Kesergés
Ένα αχνό πολυφωνικό – ηλεκτρονικό στοιχείο σε μορφή λούπας, που είναι σαν να ακούς χιλιάδες φωνές στο κεφάλι. Θυμίζει λίγο από αυτά τα τρελά που κάνει κατά καιρούς η Bjork και μένεις μετά να αναρωτιέσαι αν έχεις διπολική διαταραχή. Δεν γνωρίζω πως ακριβώς λέγεται, αν υπάρχει ορολογία ή αναφέρω κάτι λάθος. Συγχωρέστε με αλλά μπορεί το αυτί να πιάνει (θαρρώ), μα το λεκτικό είναι λειψό.
Η εισαγωγή ξεκινά πειραματικά, νομίζεις, μα μπαίνει ένα στοιχείο μέσα, αυτό το παραδοσιακό. Κάτι από Βορρά, κάτι από Βαλκάνια (μπορεί και όχι).
Αν ήταν ταινία, σίγουρα θα έμοιαζε με εκείνες τις επιτυχίες του Emir Kusturica. Πιθανό να πηγαίνει το μυαλό σου στην ταινία εκείνη, που ο Goran Bregović, κατάφερε για ακόμα μια φορά να μας ανατριχιάσει με το Ederlezi στο Time of the Gypsies.
Δεν σας κρύβω πως το άκουσα πολλές φορές. Και όχι γιατί δεν μου έφταναν τα 4:58′ που είναι το κομμάτι, για να καταλάβω, αλλά το ένιωθα πολύ λίγο. Είναι από τα ιδιαίτερα project, που προσωπικά με συγκινούν και μου φέρνουν στο νου πολλά, όπως διαβάσατε παραπάνω. Και ναι, μπορεί να μην φάνηκε, αλλά με γοήτευσε και η μελωδία που είναι ελαφρώς κέλτικη, αλλά και ο στίχος “S meg kell a búzának érni”. (Θα βρείτε τη μετάφραση μέσα).
Το video περιέχει πλάνα από τοπία της Ουγγαρίας που κινηματογραφήθηκαν το καλοκαίρι του 2022.
Σκηνοθεσία Gergő Pàpai
Post production Gergő Pàpai, Viktor Markos
Vera Jonas
“For me, Kesergés is about a kind of cycle. Everything comes full circle, the wheat ripens, the heart heals after it’s been hurt. The intro to the music is not coincidentally a ‘uroboros’, a symbol of a snake biting its own tail. The fragmented but circular syllables also symbolize that everything we do will be reflected in our relationships, our living environment, but also in nature. This film is an impression of our brutal summer of 2022, where we had a very hot summer, so we tried to take many showers, while the Great Plain was severely damaged by drought. When I first saw this footage, I thought it was taken on another continent, or at least in Southern Europe. This is happening now”
“Because of our mistake, a mass extinction wave started on our planet, and we are also victims of it. The very important mission of this film is to present climate change and its consequences not as some distant catastrophe, but something that is happening now, here and to us. The film is a bit messy, a kind of direct translation of the folk song lyrics. This sun is not the sun that shines where it doesn’t shine and it’s not the one that gives warmth.
The dried out and cracked ground indicates the irreversible severity of death, the pale color of the film in itself helps the mourning work related to our environment and the disappearance of species that were previously in harmony with us, but now extinct. Orbán Bánya, perhaps in the most dramatic moment of the film, goes beyond himself. Societal setting changes from time to time but wounds/scenes never heal. Our sins are inexcusable, the ill feeling associated with it is not an anxiety to treat, it is a reaction of a healthy spirit. Mourning. “
Για όσους ενδιαφέρονται, μπορούν να την βρουν στο facebook
ή να ενημερωθείτε μέσα από το verajonas.com
