Για την Γιαγιά με τα γυαλιά σας είχαμε μιλήσει εδώ. Οι Primo Bake όμως πριν λίγες μέρες κυκλοφόρησαν και επίσημα το πρώτο τους E.P. που ξεκινάει με το εν λόγω κομμάτι.
Είναι μεγάλη χαρά για έναν μουσικάκια να του πατάνε τα ευαίσθητα νεύρα εύστοχα και χωρίς πολλές φιοριτούρες. Ψηφιακά κυκλοφόρησε και έχει 7 κομματάκια. Ή και κομματάρες . Οι Primo Bake δείχνουν τα δόντια τους με τον πιο φιλικό τρόπο. Σας καλούν να ακροαστείτε τα κομμάτια τους .
Στο Teenage Vision οι γνωστές garage psych χροιές είναι βροντερά παρούσες με μια pop μελωδία. Μέχρι το solo που έρχεται η κιθάρα να σε πάει σε άλλα μονοπάτια μέχρι να σε επαναφέρουν τα φωνητικά. Με πολύ έξυπνο ρυθμικό επίσης.
Στο Clown μπαίνουν πιο επιθετικά, Από αυτά τα κομμάτια που κουνάς τον αυχένα μέχρι τραυματισμού. Και από πίσω ένα οργανάκι να χρωματίζει τις σκληρές κιθάρες που χαρακτηρίζουν το κομμάτι οδηγώντας σε ένα ντελιαριακό κρεσέντο. (τι γράφω ρε ο άνθρωπας).
Το Emotional Terrors είναι η αγαπημένη μου στιγμή
σε αυτό το e.p. Στακάτο με πολύ ωραία φωνητικά . Και αλλαγή χροιάς στο δεύτερο κουπλέ να σε κάνει να τρέχεις να δεις τι έπαθε το ηχοσύστημα. Κιθάρες να φτύνουν ακόρντα και λίγο πιο σύγχρονες χροιές μέχρι την παύση που αρχίζει να σε υποβάλλει. Και το κομμάτι σε πάει αλλού με τα ψηλά φωνητικά μέχρι το τέλος. Πανέξυπνο.
Με την ζωντανή ηχογράφηση στο Patari του the Joint νομίζω πως ο Joey Ramone θα ήταν περήφανος. Garage Psych και Punk σε ιδανικές δόσεις κάνουν το κομμάτι ιδανικό για χορό, pogo, moshpit, crowd surfing και δείχνουν πόσο απλοί και καλοί είναι στο live. Με μαγικό “σπάσιμο” πριν το τέλος.
Συνεχίζουμε με live ηχογράφηση με το Glass. Stooges? ναι αλλά στο πιο ψυχεδελικό που τους προσδίδει ένα extra βάρος. Με τα φωνητικά να βγάζουν πόνο που ενισχύεται από την ριφάρα της κιθάρας. Μέχρι που το σπάνε και αυτό σε πιο σύγχρονα μονοπάτια. Και όλα αυτά σε ένα 4λεπτάκι. Δεν πλατιάζουμε. Το garage punk είναι πάντα στο πίσω μέρος του μυαλού τους μάλλον. (Εδώ σκάω σαρδόνιο γελάκι).
To String που κλείνει το εν λόγω πόνημα αν το ακούσετε θα καταλάβετε πολλά. Πρώτον πως η μπάντα πετάει κομμάτια από το πουθενά. Ok, μάλλον για τζαμάρισμα πρόκειται αλλά διόλου κακό. Ο Dimi έσπασε τη χορδή και πρέπει να του βρούμε κιθάρα! Το τζαμάρισμα βέβαια πάντα είναι άνευ κριτικής και το αφήνω στα γούστα σας.
Απλά απολαυστικό και πολλά υποσχόμενο. Παραγγέλνετε και το ακούτε εδώ. Ανυπομονώ να τα πετύχω live τα παιδιά…. Το ίδιο να κάνετε και σεις!
