Η ταινία Carry-On, ένα θρίλερ που διαδραματίζεται σε ένα αεροδρόμιο κατά τη διάρκεια των Χριστουγέννων, σαρώνει στο Netflix.
Η παραγωγή του Carry-On έγινε από την DreamWorks Pictures, αλλά κυκλοφόρησε υπό την επωνυμία Amblin Entertainment. Το Carry-On κυκλοφόρησε στο Netflix στις 13 Δεκεμβρίου 2024. Μέσα σε δέκα ημέρες, συγκέντρωσε 97 εκατομμύρια προβολές και βρίσκεται υποψήφιο για το top 10 των πρωτότυπων ταινιών της πλατφόρμας. Για να μπει όμως στο top 10 θα πρέπει να ξεπεράσει τα 136,3 εκατομμύρια προβολές του Glass Onion: A Knives Out Mystery. Στο Rotten Tomatoes το 87% των 102 κριτικών είναι θετικές, με μέση βαθμολογία τα 6,8 στα 10.
To Carry-On συνεχίζει να κυριαρχεί στα εβδομαδιαία charts του Netflix.
Σε σκηνοθεσία Jaume Collet-Serra και παραγωγή των Dylan Clark και Amblin Partners το Carry-On συνεχίζει να κυριαρχεί στα εβδομαδιαία charts του Netflix. Οι πρωταγωνιστές Taron Egerton, Jason Bateman, Sofia Carson, Theo Rossi κάνουν καλά τη δουλειά τους. Ωστόσο δε συγκλονίστηκα από τις ερμηνείες τους ούτε από την ίδια την ταινία.
Ο Taron Egerton (10 Νοεμβρίου 1989) είναι Ουαλός ηθοποιός.
Κέρδισε την αναγνώριση για τον πρωταγωνιστικό του ρόλο ως κατάσκοπος στις κωμωδίες δράσης Kingsman: The Secret Service (2014) και Kingsman: The Golden Circle (2017). Έχει πρωταγωνιστήσει σε αρκετές ταινίες μεταξύ άλλων είχε τον ρόλο του τραγουδιστή Έλτον Τζον στο μιούζικαλ Rocketman (2019) όπου κέρδισε Χρυσή Σφαίρα Α’ Ανδρικού Ρόλου.
Πέρασα καλά, αλλά δεν καταλαβαίνω το ντόρο που έχει γίνει με το Carry-On!
Αν θα μπορούσα να βρω δυο λόγους για τους οποίους η ταινία σαρώνει στην πλατφόρμα θα ήταν ξεκάθαρα οι παρακάτω:
Πρώτος λόγος
ότι δεν έχετε δει ποτέ ταινία Die Hard και συγκεκριμένα την ταινία Die Hard 2 (γνωστή και ως Die Harder) του 1990, με τον Bruce Willis ως John McClane! Χριστούγεννα, αεροδρόμιο κι ένας κακούλης που θέλει να περάσει ναρκωτικά…
Δεύτερος λόγος
ξεκάθαρη νοσταλγία για μια ταινία δράσης/θρίλερ με αρχή, μέση και τέλος. Ξεκάθαρους χαρακτήρες, όχι πολλά λόγια, ένας καλός, ένας κακός και μια απειλή εναντίον της ανθρωπότητας.
Πολλοί από εσάς θα αρχίσετε ότι δεν πρέπει να την συγκρίνουμε με το Die Hard κι ότι είναι διαφορετική η προσέγγιση μπλα μπλα μπλα… Δίκιο. Δεν την βάζω στην ίδια σακούλα, ούτε της έχω κολλήσει ταμπέλα. Παραδεχτείτε όμως ότι βγάζει μια νοσταλγία για το πως ήταν παλαιότερα στημένες οι ταινίες. Και θα σταματήσω εκεί τη σύγκριση, στο νοσταλγικό feeling.
H ταινία Carry-On είναι το είδος του απλού θρίλερ που έχει τραβήξει τα βλέμματα.
Ο Ethan Kopek είναι ένας αξιωματικός της TSA σε μια βαρετή ίσως ρουτίνα. Την παραμονή των Χριστουγέννων μαθαίνει ότι θα γίνει πατέρας. Η αγαπημένη του σύντροφος Nora, η οποία βρίσκεται ψηλότερα σε βαθμίδα στο LAX, τον παρακινεί να ξανακάνει αίτηση για την αστυνομική ακαδημία, ένα όνειρο που είχε εγκαταλείψει επειδή τον είχαν απορρίψει την πρώτη φορά… Κάπως έτσι ξεκινάει η μέρα του με την δέσμευσή του να προχωρήσει παραπέρα!
Την ίδια μέρα όμως, ένας πληρωμένος εγκληματίας θέλει να περάσει μια βαλίτσα λαθραία από την ασφάλεια του αεροδρομίου. Στην προσπάθειά του αυτή βρίσκει απροσδόκητα τον Ethan πίσω από τον σαρωτή στη γραμμή που είχε βάλει στόχο, οπότε τον κάνει στόχο του! Έχει σχέδιο, έχει πόρους και είναι ικανός να αυτοσχεδιάζει μαζί με τον συνεργάτη του με αδίστακτη αποτελεσματικότητα.
Ουσιαστικά πρόκειται για ένα συναρπαστικό παιχνίδι της γάτας με το ποντίκι.
Δεν μας δίνει πολύ βάθος για τους χαρακτήρες αλλά δεν το θεωρώ και απαραίτητα κακό. Μέσα σε 2 ώρες περίπου έχεις δει μια ταινία που σε κάνει να ξεχαστείς λίγο απο τη δική σου ρουτίνα. Το μυστήριο του περιεχομένου της βαλίτσας θεωρώ ότι έδωσε την πινελιά και την ευκαιρία να “κερδίσει” τον θεατή.
Το αγαπημένο σου πρόσωπο βρίσκεται σε κίνδυνο, ή τουλάχιστον έτσι σου έχουν πει…
Εσύ τι θα έκανες; Θα τα έκανες όλα λαμπόγυαλο ή θα ήσουν θεατής; Μάλλον για λαμπόγυαλο μας κόβω κι εμάς οπότε, ας απολαύσουμε μια παγωμένη μπύρα και ποπ-κορν βλέποντας ταινίες!
