Borderlands: Αν σας πω ότι περίμενα πως και πως την συγκεκριμένη ταινία θα με πιστέψετε; Την είδα με μεγάλη ανυπομονησία και το μόνο που μου έμεινε ήταν η γεύση της απογοήτευσης. Αν το έχετε δει νομίζω αντιλαμβάνεστε τι εννοώ…
Η ταινία αυτή αξιολογείται ως μία από τις χειρότερες μεταφορές βιντεοπαιχνιδιών που έχουν γίνει ποτέ! Δεν έτυχε να παίξω το παιχνίδι να είμαι ειλικρινής, οπότε δε μπορώ να ξέρω αν έχει μείνει πιστή στο gameplay. Όμως με προβλημάτισε αρκετά και έψαξα φυσικά και βρήκα σχόλια παιχτών που είδαν την ταινία και μόνο κολακευτικά δεν ήταν!
Βάλε καφέ να στα πω… φέρε κι ένα φτυάρι, θα πέσει θάψιμο!
Η ταινία περιστρέφεται γύρω τη Lilith (Cate Blanchett), η οποία επιστρέφει στον πλανήτη της, την Πανδώρα. Ο CEO της Atlas Corp της δίνει την εντολή. Την παραπλανεί στην ουσία να βρει και την κόρη του Tiny Tina (Ariana Greenblatt). Η Lilith ξεκινάει το ταξίδι της. Στην προσπάθειά της να βρει την κόρη συναντά τον ψυχοπαθή προστάτη της Krieg (Florian Munteanu) και τον Roland (Kevin Hart), έναν “απατεώνα” στρατιώτη της Crimson Lance που την έχει απαγάγει. Όταν διασταυρωθούν οι δρόμοι τους θα υπάρξουν πυρά και μάχη αλλά τελικά θα ενώσουν τις δυνάμεις τους εναντίον της Atlas Corp που είναι και ο πραγματικός κακός της ιστορίας. Κι αφού ξεπεράσεις όλο αυτό το “έλα δεν το πιστεύω” και το ελαφρύ ξίνισμα στην μούρη σου στην ομάδα προστίθεται η επιστήμονας Tannis (Jamie Lee Curtis) και το ρομπότ Claptrap (με τη φωνή του Jack Black).
Όσο κι αν συμπαθώ τον Kevin Hart νομίζω ότι δεν ήταν η σωστή επιλογή. Έχει τεράστια διαφορά από τον ψηλό, στωικό, εύσωμο στρατιώτη του παιχνιδιού. Και πες άντε, δεν ειναι ο “αστείος” Kevin Hart που βλέπεις συνήθως αλλά και μόνο σωματικά αυτή η διαφορά έκανε τους οπαδούς του παιχνιδιού να… “ξινίσουν”.
Η δε Cate Blanchett ως Lilith δεν είναι κακή αλλά η προσπάθειά της να αναπαραστήσει αυτόν τον χαρακτήρα δεν έσωζε την κατάσταση. Eδωσε μια ωραία ανάσα στον μονότονο και μουντό ρόλο που της είχε δοθεί. Ωστόσο δε θυμάμαι τίποτα περισσότερο από έναν χαρακτήρα που γκρινιάζει.
Ο Florian Munteanu ως Krieg ήταν ο μόνος που πρόσθεσε “κάτι” στις κατά τ’ άλλα “ανύπαρκτες” και αδύναμες σκηνές μάχης.
Τι διάολο είδαμε σε αυτή την ταινία δράσης;
Σύμφωνα με τους παίχτες του παιχνιδιού – το οποίο απ’ όσα διάβασα έχει εξαιρετικές κριτικές – το σενάριο της ταινίας δεν μοιάζει με το gameplay του Borderlands. Η μόνη ομοιότητα ήταν η εύρεση του θησαυροφυλακίου της Πανδώρας. Αλλά ακόμα και το άνοιγμα αυτού καταλήγει να μην είναι τίποτα άλλο έναν υπαινιγμό μιας μάχης με boss χωρίς να δείχνει την μάχη.
ΟΥΤΕ δράση, ΟΥΤΕ σενάριο!
Οι προσδοκίες ότι η ταινία Borderlands θα αποτελέσει μια πιστή προσαρμογή των αγαπημένων παιχνιδιών ΗΤΑΝ αρκετά υψηλές. Προσωπικά μου φάνηκε ανέμπνευστη, βαρετή και κουραστική στο σύνολό της… Φιλότιμες προσπάθειες έγιναν από πλευράς των ηθοποιών αλλά δεν θα έλεγα ότι το πείραμα πέτυχε.
Η ταινία ήταν σε σκηνοθεσία Eli Roth. Εκτός τις άπειρες αρνητικές κρητικές είχε και απογοητευτικό box office. Ο προϋπολογισμός της ταινίας ήταν 115 εκατομμύρια δολάρια και κατάφερε να βγάλει μόλις 32 εκατομμύρια από τους κινηματογράφους. Ο CEO της Lionsgate, Jon Feltheimer ανάφερε χαρακτηριστικά πως όσα μπορούσαν να πάνε στραβά, πήγαν. Πρόσθεσε ότι κι άλλες ταινίες του τελευταίου τριμήνου δεν ανταποκρίθηκαν στις προσδοκίες της εταιρίας. Κατά πάσα πιθανότητα αναφέρεται στην επίσης κακή πορεία του The Crow – αν δεν το έχετε δει, μην μπείτε στον κόπο!
Ίσως αν ακολουθούσαν μια άλλη προσέγγιση θα μπορούσε να είναι μια διασκεδαστική κωμωδία δράσης επιστημονικής φαντασίας. Γιατί όχι; Αφού σε όλα αυτά τα video games το σύμπαν έχει πολλά και γοητευτικά στοιχεία! Δυστυχώς η συγκεκριμένη προσαρμογή ήταν μια απογοητευτική παρωδία. Αν και υπάρχουν αρκετά ωραία σκηνικά και μερικά από τα οπτικά εφέ είναι καλοφτιαγμένα… Κατά τ’ άλλα, αν έχετε “ώρα για σκότωμα” καλύτερα να βρείτε άλλη ταινία να δείτε!!
