Οι καιροί απαιτούν ένα συγκρότημα σαν τους Sleaford Mods. Μόνο που δεν υπάρχουν άλλα συγκροτήματα σαν τους Sleaford Mods.
Ο μαχητικός Jason Williamson και ο επιδέξιος παραγωγός Andrew Fearn δίνουν μια γερή κλωτσιά ενάντια στην υποκρισία, την ανισότητα και την απάθεια με την απαράμιλλη, καυστική αίσθηση του χιούμορ τους. Και το «Spare Ribs», το εκπληκτικό 6ο άλμπουμ τους, με την συμμετοχή της Amy Taylor, του πανκ συγκροτήματος από τη Μελβούρνη, Amyl and the Sniffers και της ανερχόμενης Βρετανίδας Billy Nomates, βρίσκει το ντουέτο οργισμένο απέναντι στην Κυβέρνηση του Ηνωμένου Βασιλείου για την υποκριτική φροντίδα απέναντι στην κρίση που έχει δημιουργηθεί λόγω της πανδημίας.
Το “Spare Ribs” ηχογραφήθηκε κατά τη διάρκεια του lockdown σε διάστημα 3 εβδομάδων στο JT Soar τον Ιούλιο. Δεν είναι ένα άλμπουμ που προσφέρει κοινοτυπίες ή εύκολες απαντήσεις στη διαίρεση των κοινωνικών τάξεων. Το άλμπουμ δείχνει τις διαθέσεις τους από το «intro» κομμάτι, το «A New Brick» με τον στίχο “We’re all so Tory tired / And beaten by minds small.”. Οι εργατικές τάξεις «αποπροσανατολίζονται πλήρως» από τους κανόνες των Tories, αλλά το κίνητρο των Sleaford Mods είναι η αλήθεια.
Το αποτέλεσμα βρίσκει το ντουέτο στην πιο εμπνευσμένη και πιο pop φάση τους. Οι ρυθμοί του Andrew είναι ακόμα πιο περίπλοκοι από το συνηθισμένο, η σύνθεσή του ακόμα πιο γεμάτη, αγγίζοντας την electro-pop κάποιες φορές. Η παραγωγή τους δεν συγκρίνεται με κανέναν άλλο σύγχρονο δίσκο.
Όπως εξηγεί ο Jason: «Ο Andrew έχει πολύ έξυπνα επίπεδα έμπνευσης που δεν συνδέονται απαραίτητα με άλλους καλλιτέχνες… Είναι παραγωγός παραγωγού».
Από την πλευρά του, ο Jason γίνεται περισσότερο εφευρετικός στιχουργικά και φωνητικά επηρεασμένος περισσότερο από τραγουδιστές-τραγουδοποιούς όπως ο Alex Cameron και η Aldous Harding, παρά από τους ράπερ από τους οποίους αντλεί έμπνευση συνήθως. Ακούστε τον να τραγουδάει το “Nudge It” και το “Fishcakes”, για παράδειγμα, και θα ακούσετε έναν μουσικό να ανατρέπει τις προσδοκίες με χαρά. «Με οδήγησε να γίνω πιο ανοιχτός στο παραδοσιακό τραγούδι και πάλι», λέει χαρακτηριστικά.
Σχολιάζοντας το νέο άλμπουμ ο Jason λέει, « Οι ζωές μας είναι αναλώσιμες υπό τις περισσότερες κυβερνήσεις, δευτερεύοντες κάτω από ένα σύστημα νομισματικού κανόνα. Είμαστε απόθεμα αν θέλετε, ανταλλακτικά σε ράφι για σκοπούς κέρδους που απορρίπτονται ανά πάσα στιγμή, εάν η κατασκευασμένη ή μη κατασκευασμένη κρίση απειλεί την παραγωγικότητα. Αυτό είναι σταθερό, προφανώς και ιδιαίτερα στην τρέχουσα πανδημία. Οι μάζες δεν μπορούν να είναι παρούσες στο μυαλό των ακατάλληλων ηγετών, σίγουρα; Ή αλλιώς η συνειδητοποίηση της καταστροφικής διαχείρισής τους θα παρέλυε το μυαλό τους. Όπως το ανθρώπινο σώμα μπορεί ακόμα να επιβιώσει χωρίς όλα του τα πλευρά, είμαστε όλοι «εφεδρικά πλευρά» (spare ribs), διατήρησης του καπιταλισμού, μέσω της άγνοιας και τους αυτοματοποιημένου κανόνα, διατιθέμενοι για ανταλλακτικά.»
Το «Spare Ribs» είναι ο ήχος μιας μπάντας τόσο σίγουρης για το δικό της ηχητικό πεδίο που μπορεί πλέον να εξερευνήσει και πέρα από αυτό. Ο τίτλος του άλμπουμ, λέει ο Jason, προέκυψε από «την ιδέα του αριθμού των ανθρώπων που πέθαναν από το πρώτο κύμα κοροναϊού. Οι ανθρώπινες ζωές είναι πάντα αναλώσιμες για την ελίτ… Βρισκόμαστε σε συνεχή κατάσταση «εφεδρικών πλευρών». Ωστόσο, οι Sleaford Mods αποτελούν ουσιαστικό μέρος της μουσικής ανατομίας της Βρετανίας.
