Ο Sakis Tolis των Rotting Christ επιστρέφει στο προσκήνιο με δυο νέα κομμάτια από το επερχόμενο άλμπουμ του, “Everything comes to an end”. Ένα άλμπουμ το οποίο και ηχογραφήθηκε και αυτό στα Devasoundz studios στην Αθήνα, όπως και το “Among the fires of hell”. Το ντεμπούτο της solo μπάντας του.
Τα “Hail thy mighty rock ‘n’ roll” και “In youth we learn-In age we understand” είναι δυο τελειώς διαφορετικές συνθέσεις μεταξύ τους. Ανήκουν και οι δυο σε διαφορετικά είδη για να πούμε την αλήθεια.
Ένα διαφορετικό κομμάτι από τον Sakis
Το “Hail thy mighty Rock ‘n’ Roll” είναι ένα αρκετά απλοϊκό κομμάτι με έντονη την αίσθηση όπως μαρτυρεί και ο τίτλος, της αισθητικής του Rock ‘n’ Roll. Προσωπικά δεν βλέπω τίποτα μεμπτό εδώ, είναι ένα κομμάτι που το ακούω με μεγάλη ευχαρίστηση και δεν θα βγάλω αρνητικότητα και δυσφήμιση για τα clicks. Άλλη δουλειά δεν έχουμε άλλωστε. Μια χαρά κομμάτι που δεν ανακαλύπτει την πυρίτιδα, αλλά είναι όλα οκ. Πεταμένα αποτσίγαρα, ουίσκια, μπύρες και μια κιθάρα. Rock ‘n’ Roll.
Πάμε στην άλλη φάση τώρα και το “In youth we learn-In age we understand”. Είναι ένα ξεκάθαρα Rotting Christ κομμάτι που θυμίζει πολύ έντονα το “Ad-astra” από το προηγούμενο του δίσκο, για την ακρίβεια το αρχικό riff. Μετά έχει κοπάνημα και Black Metal φάση που θυμίζει την κύρια μπάντα του. Αυτό το riff βέβαια μου θυμίζει την εποχή κάπου στο μεταίχμιο “Triarchy of the lost lovers” και “A dead poem”. Θα έλεγα ότι είναι το ίδιο κομμάτι με το “Ad astra” αλλά με πιο υψηλές ταχύτητες.
Διάβαζα όταν κυκλοφόρησαν αυτες οι συνθέσεις συγκρίσεις με το παρελθόν των Rotting Christ. Αυτό είναι τελειώς άκυρο από όλες τις πλευρές κι αν το δεις. Τα τελευταία 20 χρόνια συγκρίνει πολύς κόσμος και δυστυχώς και κριτικοί ότι κυκλοφορούν οι Rotting Christ με τις εποχές των nineties. Άλλες εποχές τελειώς, άλλη έμπνευση, όλα τελειώς διαφορετικά. Να δεκτώ ότι υπάρχει μεγάλο θέμα έμπνευσης, ειδικά στο “In youth we learn-In age we understand”, θα συμφωνήσω σε αυτό και θέλω να πιστέυω ότι ο νέος δίσκος του θα διαφέρει από ότι έχει κάνει και θα αποτελέσει εξαίρεση αυτή η σύνθεση. Αν και εγώ την ακούω ευχάριστα η αλήθεια είναι. Καλό θα ήταν όμως να σταματήσουν οι συγκρίσεις με το παρελθόν, πέρασαν τριαντά χρόνια, νισάφι!
