Ο Tom Verlaine, ο οποίος επαναπροσδιόρισε τη ροκ κιθάρα στην εποχή του πανκ τη δεκαετία του 1970 με το συγκρότημά του Television, πέθανε το Σάββατο στο Μανχάταν. Ήταν 73 ετών.
Τον θάνατο του Verlaine επιβεβαίωσε στους New York Times η Jesse Paris Smith. Kόρη της συνομήλικης και πρώην συντρόφου του Verlaine, Patti Smith. Η ίδια μοιράστηκε ότι ο μουσικός πέθανε “μετά από σύντομη ασθένεια”.
Με εργαστήριο το κλαμπ CBGB
του Hilly Kristal στο Bowery της Νέας Υόρκης, οι Television ανέπτυξαν ένα επεκτατικό, εκστατικό ύφος που αντιπαρέθετε το λοξό, χτυπητό παίξιμο του Verlaine με την πιο συμβατικά μπλουζ αλλά εξίσου λυρική δουλειά του κιθαρίστα Richard Lloyd.
Ο κριτικός Robert Palmer σημείωσε στο “Rock & Roll: An Unruly History” (1995): “Όταν η εξέγερση του πανκ άρχισε να παίρνει σάρκα και οστά στα μέσα της δεκαετίας του εβδομήντα, οι Television ειδικότερα συνέχισαν την κληρονομιά των [Velvet Underground] με τους street-real στίχους και το αρμονικό clang-and-drone. Mε τις κατάλληλες νεύσεις στη modal jazz του John Coltrane και το ηχηρό raga-rock των Byrds από τον κιθαρίστα Tom Verlaine”.
Αν και η μπάντα δεν γνώρισε ποτέ μεγάλη εμπορική επιτυχία, ο αντίκτυπος του ελεύθερου, ακανόνιστα εφευρετικού παιξίματος του Verlaine και της επίθεσης των δύο κιθάρων των Television θα γινόταν αργότερα ευρέως αισθητός στη μουσική των νεότερων ακόλουθων. Aπό μπάντες με έδρα τη Νέα Υόρκη όπως οι Feelies και οι Sonic Youth μέχρι παίκτες με καταγωγή από τη Δυτική Ακτή όπως ο Steve Wynn των Dream Syndicate και ο Nels Cline των Wilco.
Υπογράφοντας στην Elektra Records
(μετά την αποχώρηση του στενού φίλου του Verlaine και συνιδρυτικού μέλους Richard Hell), οι Television κυκλοφόρησαν το πρωτοποριακό ντεμπούτο άλμπουμ τους “Marquee Moon” το 1977. Tο 10λεπτο ομότιτλο κομμάτι της συλλογής – γραμμένο από τον Verlaine, ο οποίος έπαιξε επίσης ένα εκτεταμένο σόλο και συνέβαλε με ένα χαρακτηριστικό στραγγαλισμένο, ταλαντευόμενο τραγούδι . Ήταν μια ανωμαλία ανάμεσα στα σύντομα, έντονα εστιασμένα τραγούδια των συγχρόνων τους στο CBGB, όπως οι Ramones και οι Talking Heads.
Μόνος του, ο Verlaine κυκλοφόρησε οκτώ σόλο άλμπουμ. Επέκτειναν την αινιγματική συγγραφική φωνή που είχε αναπτύξει στους Television. Οι κυκλοφορίες έγιναν στις Elektra, Warner Bros., Virgin, I.R.S., Fontana και Rykodisc από το 1979-1992. Ακολούθησε ένα στούντιο διάλειμμα 14 ετών. Ο κιθαρίστας επανεμφανίστηκε το 2006 με τη φωνητική συλλογή “Songs and Other Things” και το ορχηστρικό σύνολο “Around”. Κυκλοφόρησαν ταυτόχρονα από την ανεξάρτητη εταιρεία Thrill Jockey του Σικάγο.
Ήταν πάντα ένας απρόθυμος ροκ σταρ
και ήρωας της κιθάρας. Γεννήθηκε ως Τόμας Μίλερ στο Ντάνβιλ του New Jersey στις 13 Δεκεμβρίου 1949. Η οικογένειά του μετακόμισε στο εργατικό προάστιο του Γουίλμινγκτον, Ντελ, το 1956. Η αγάπη του για τη συμφωνική μουσική τον οδήγησε στο πιάνο από παιδί. Το 1963 ασχολήθηκε με το σαξόφωνο, αφού τον τράβηξε η μουσική των αβανγκάρντ της τζαζ Coltrane, Ornette Coleman, Roland Kirk και Albert Ayler.
Μόνο όταν ο δίδυμος αδελφός του John του έπαιξε το “19th Nervous Breakdown” των Rolling Stones και άλλους σύγχρονους ροκ δίσκους, ο Miller αναθεώρησε το όργανο που προτιμούσε. “Μέχρι τότε, η κιθάρα ήταν ένα ηλίθιο όργανο για μένα”, θυμήθηκε σε συνέντευξή του στο Mojo το 2001. “Αυτοί οι δίσκοι με έκαναν να πιστέψω ότι η κιθάρα μπορεί να είναι εξίσου καλή με την τζαζ”.
Μέχρι το 1966, ο επίδοξος μουσικός είχε γίνει αρκετά ικανός στην κιθάρα ώστε να ξεκινήσει μια βραχύβια μπάντα με τον ντόπιο ντράμερ Billy Ficca. Στο Sanford Preparatory, ένα οικοτροφείο του Γουίλμινγκτον στο οποίο φοιτούσε ως πρωινός μαθητής, ο Μίλερ συνάντησε τον Ρίτσαρντ Μάγιερς. Έναν επαναστατημένο, χαμηλών επιδόσεων Κentucky Boy. Οι δύο τους έγιναν στενοί φίλοι .
Το 1968, ύστερα από αποτυχημένες σπουδές στο Erskine College, ένα χριστιανικό σχολείο στη Νότια Καρολίνα, και κάποιες περιπλανήσεις στο Ντέλαγουερ, ο Μίλερ συνάντησε ξανά τον Μάγιερς. Είχε μετακομίσει στη Νέα Υόρκη και ζούσε στο Γκρίνουιτς Βίλατζ. Δοκίμασαν τις δυνάμεις τους στην ποίηση και τις φάρσες. Κάποια στιγμή εξέδωσαν μαζί ένα βιβλίο ως “Theresa Stern”, με ένα σύνθετο πορτρέτο σε μεταμφίεση. Αλλά η glam σκηνή των New York Dolls ενέπνευσε το ζευγάρι να σχηματίσουν ένα συγκρότημα, τους Neon Boys. Με τον Meyers στο μπάσο και τον Ficca να προσλαμβάνεται ως ντράμερ.
Το συγκρότημα διαλύθηκε το 1973. Αλλά ένα χρόνο αργότερα οι τρεις μουσικοί ξαναβρέθηκαν, με τον κιθαρίστα Richard Lloyd.
Οπλισμένο με πρωτότυπα τραγούδια του κιθαρίστα και του μπασίστα, το κουαρτέτο έκανε το ντεμπούτο του σε ένα μικρό θέατρο της Times Square στις 2 Μαρτίου 1974. Με ακατέργαστα κοντοκουρεμένα μαλλιά. Αντανακλώντας τη συνεχιζόμενη ένδεια τους, φορούσαν σκισμένα ρούχα με παραμάνες. (Το λουκ αυτό εξήχθη σύντομα στην Αγγλία από τον Malcolm McLaren, μάνατζερ των Sex Pistols). Ο Meyers είχε είχε μετονομαστεί σε Richard Hell. Ο Miller πήρε το καλλιτεχνικό όνομα Tom Verlaine, από τον Γάλλο ποιητή του 19ου αιώνα. Η μπάντα μετονομάστηκε σε Television.
Ψάχνοντας για ένα τακτικό gig, ο Hell και ο Verlaine έπεισαν τον ιδιοκτήτη του μπαρ Kristal να τους δώσει μια σταθερή συναυλία στο CBGB. Οι συναυλίες στο Bowery άρχισαν να προσελκύουν την προσοχή.Μαζί με άλλα νεαρά συγκροτήματα που αναζητούσαν μια θέση για την πρωτότυπη μουσική τους.
Ένα πρώιμο αποθεωτικό σχόλιο του Τύπου γράφτηκε από την Patti Smith. Τότε ανέπτυσσε τη δική της φήμη ως μουσικός. Η κριτική ήταν ένα εικονικό σημείωμα για τον Verlaine. ;Eλεγε ότι “παίζει lead κιθάρα με αγωνιώδες πάθος σαν να ουρλιάζουν χίλια μπλε πουλιά”. Οι δυο τους σύντομα συνδέθηκαν ερωτικά. Ο Verlaine ήταν guest στην κιθάρα στο ντεμπούτο άλμπουμ της “Horses” το 1975. Συνέγραψε το τραγούδι “Break It Up” με τη Smith. Συνεργάστηκαν επίσης στο βιβλίο “The Night” το 1976.
Οι ολοένα και πιο δυναμικές ζωντανές εμφανίσεις των Television
έφεραν το ενδιαφέρον της Island Records. Ένα demo του 1975 σε παραγωγή του Brian Eno απέτυχε να εξασφαλίσει συμβόλαιο. Την ίδια στιγμή, το ταραγμένο σκηνικό στυλ του Hell και η εκκολαπτόμενη συνήθεια της ηρωίνης και η απροθυμία του Verlaine να παίξει τα τραγούδια του, προκάλεσαν τη διάλυσή τους. (Μερικά από τα τραγούδια του Hell ακούστηκαν στο “Blank Generation”, το ντεμπούτο του 1977 από το συγκρότημά του, τους Voidoids).
Επιστρατεύσαν τον αρχικό μπασίστα των Blondie Fred Smith για να αντικαταστήσει τον Hell. Tο συγκρότημα ηχογράφησε ένα καταιγιστικό επτάλεπτο κομμάτι που κυκλοφόρησε σε δύο πλευρές ενός single. Kυκλοφόρησε από τον Ork στην ομώνυμη εταιρεία του τον Σεπτέμβριο του 1975. Ένα από τα πρώτα indie singles που κυκλοφόρησαν στην punk σκηνή της Νέας Υόρκης. Το “Little Johnny Jewel” πυροδότησε το ενδιαφέρον νέων μεγάλων δισκογραφικών εταιριών για τους Television. Το συγκρότημα υπέγραψε τελικά από το στέλεχος A&R Karin Berg στην Elektra Records τον Ιούλιο του 1976.
Το άλμπουμ “Marquee Moon” και το φιλόδοξο ομώνυμο τραγούδι του αναγνωρίστηκαν αμέσως ως καθοριστικές δηλώσεις. Οι Television εξελίχθηκαν σε ένα από τα πιο τρομερά live σχήματα της σκηνής. Αλλά ούτε το ντεμπούτο LP ούτε το διάδοχό του “Adventure” κατάφεραν να μπουν στα αμερικανικά charts. Το συγκρότημα διαλύθηκε μέσα σε λίγες εβδομάδες μετά το τέλος της περιοδείας του στις ΗΠΑ το 1978.
Πηγή: Variety
