Ο Chris Rea, ο τραγουδιστής-τραγουδοποιός από την Βρετανία που άφησε το στίγμα του με το Driving Home For Christmas, άφησε την τελευταία του πνοή σε ηλικία 74 ετών, όπως ανακοινώθηκε από εκπρόσωπο της οικογένειάς του.
Όπως ανακοινώθηκε πέθανε «ειρηνικά στο νοσοκομείο… μετά από σύντομη ασθένεια».
Chris Rea
Γεννημένος το 1951 στο Middlesbrough από Ιταλό πατέρα και Ιρλανδή μητέρα. Είχε έξι αδέλφια και ήταν θαυμαστής της μουσικής από μικρή ηλικία.
“To be Irish Italian in a coffee bar in Middlesbrough – I started my life as an outsider”
Ο Rea είχε μεγάλες μουσικές επιρροές που κατάφερνε κάθε φορά να τις ενσωματώσει μέσα στη δική του δουλειά. Κάτι που φυσικά αποδείχτηκε και στα 25 studio albums που είχε, με blues, pop, soul αλλά και soft rock. Μεγάλη εξίσου επιτυχία στην καριέρα του είχε και το The Road to Hell, από το ομώνυμο άλμπουμ που κατάφερε να φτάσει στο νούμερο 1 στο Ηνωμένο Βασίλειο.
Πούλησε περισσότερα από 30 εκατομμύρια άλμπουμ.
Η μουσική όπως γνωρίζουμε δεν είναι εύκολος δρόμος εκτός και αν σου έχει στρωθεί με ροδοπέταλα. Έτσι και εκείνος, όπως και άλλα μεγάλα ονόματα των ημερών μας, ασχολήθηκε από μικρός με τη μουσική ενώ παράλληλα δούλευε σε χειρωνακτικές δουλειές. Μια από αυτές ήταν και η ενασχόλησή του στο εργοστάσιο παγωτών του πατέρα του. Το ξέρατε πως σκεφτόταν πολύ σοβαρά να γίνει δημοσιογράφος; Πήρε όμως την καλύτερη απόφαση όταν στα 22 του μόλις χρόνια μπλέχτηκε επίσημα με τα μουσικά γίγνεσθαι.
Τότε έγινε μέλος του συγκροτήματος Magdalene, στο οποίο είχε προηγουμένως συμμετάσχει ο David Coverdale των Deep Purple. Πριν πάρει την μεγάλη απόφαση για solo καριέρα, πέρασε και από τους Beautiful Losers αφήνοντας και εκεί το σημάδι του. Η μεγάλη του ευκαιρία ήρθε το 1974, όταν του προσφέρθηκε συμβόλαιο δισκογραφικής εταιρείας, κυκλοφορώντας το ντεμπούτο του single, So Much Love.
Η πρώτη του επιτυχία
ήρθε στις Ηνωμένες Πολιτείες, με το τραγούδι Fool (If You Think It’s Over) του 1978. Βρέθηκε στο νούμερο 12 και του χάρισε μια μεγάλη υποψηφιότητα για Grammy στην κατηγορία καλύτερου νέου καλλιτέχνη.
“a big manure heap of bubbling stuff. I had no control over it, I didn’t know what to do”
Όσο κοντά κι αν φτάνεις τον στόχο, δεν παύεις να προσπαθείς να αγγίξεις εκείνη την πρωτιά. Έτσι και ο Rea προσπάθησε να επαναλάβει αυτή την επιτυχία, παρομοιάζοντας τις μηχανορραφίες της βιομηχανίας εκείνη την περίοδο με «ένα μεγάλο σωρό κοπριάς που βράζει». Δεν είχα κανέναν έλεγχο, δεν ήξερα τι να κάνω». Φυσικά το 1985 ήρθε το άλμπουμ Water Sign που έφερε ακόμα μια επιτυχία σε όλη την Ευρώπη και τον βοήθησε να ανατρέψει την τύχη του.
Η δεκαετία έφτανε στο τέλος της και για εκείνον ήταν ένα δώρο από το πουθενά, αφού ήταν η πιο επιτυχημένη εμπορικά περίοδος του. Κατάφερε να γίνει αποδεκτός στο Ηνωμένο Βασίλειο, αν και συχνά βρισκόταν εκτός των κυρίαρχων τάσεων της ποπ τότε κουλτούρας,. Το Dancing With Strangers του 1987 έφερε μια σειρά από έξι άλμπουμ που μπήκαν στο top 10 του Ηνωμένου Βασιλείου, δύο από τα οποία έφτασαν στο νούμερο 1.
“I used to be terrified the song would ruin any credibility I had left, but now we have a laugh with it.” “If I’m ever stuck on the M25, I’ll wind the window down and start singing, ‘I’m driving home for Christmas’ at people in cars alongside. They love it.”
