Η MARINA έχει φανατικό κοινό στην Ελλάδα και αυτό είναι γνωστό κατά μία έννοια. Προσωπικά βεβαιώθηκα το Σάββατο 16 Νοεμβρίου όταν έφτασα στο Piraeus Αcademy 117 στις 7.40 και αντίκρισα μία τεράστια ουρά, η οποία έφτανε μέχρι την μέση της οδού Ευρυσθέως. Τελευταία φορά που είχε έρθει στη χώρα μας ήταν το 2016. Βέβαια, αυτό που μου έκανε εντύπωση είναι ότι ήμουν από τους μεγαλύτερους στον χώρο. Πολλά 16χρονα. Πολλοί γονείς για να συνοδεύσουν τα παιδιά τους. Ακόμα περισσότερο glitter ολούθε και καρδούλες στα ζυγωματικά. ΥΕΑΗ
Μπαίνοντας μέσα στο χώρο, είχε βγει ο Leon of Athens, μπροστά σε λίγο κόσμο, κάτι καθόλα λογικό λόγω της τεράστιας ουράς που υπήρχε έξω και ζέστανε λίγο το κοινό. Παραδέχομαι πλήρως τον Leon of Athens γιατί το έχει παλέψει αρκετά και έχει κάνει φανταστική δουλειά σε κάθε του μουσικό βήμα. Οι παραγωγές του είναι μοναδικές και με τρομερό δυναμισμό. Έντονα Brit-pop στοιχεία και electro-synth ήχοι τον κάνουν προσωπικά τον ‘Greek god of indie-pop’. Μοιράστηκε με το κοινό ένα ακυκλοφόρητο τραγούδι που ονομάζεται ‘Communication’ και έκλεισε με το τραγούδι ‘Xenos’ από τον ομότιτλο επερχόμενο δίσκο του, σε παραγωγή του David Kosten (ο οποίος έχει κάνει παραγωγή στο δίσκο ‘Froot’ της Marina). Το οποίο μου άρεσε πολύ, ασχέτως αν δεν είναι ο ήχος μου. Προσωπικά, τον Leon of Athens τον συγκαταλέγω στην ίδια κατηγορία με τον Delta (αν δεν τον ξέρεις, ψάξε να τον βρεις στο Rock ‘n’ Roll Athens συνήθως) και τον Theodore. Για να σε προλάβω, ναι ναι ναι είναι παντελώς διαφορετικοί, αλλά χαρακτηρίζουν μία γενιά καλλιτεχνών με τελείως διαφορετική 360ο ολιστική προσέγγιση της μουσικής τους.
photos by : Afroditi Zaggana
Μετά ήρθε στις 8.45 η Καναδή avant-garde pop star Allie X. Προφανώς και δεν την είχα δει ξανά live και την έμαθα πρόσφατα κιόλας, μιας και κυκλοφόρησε το single της ‘Fresh Laundry’ τον Σεπτέμβριο και το ‘Regulars’ τον Νοέμβριο (Praise Spotify!!). Αντικειμενικά έχει σκηνική παρουσία και φωνή. Και την ελληνική σημαία κούνησε. Και μια χαρά επικοινωνία με το κοινό είχε. Και fans κιόλας!!!! Φυσικά, αυτού του είδους η μουσική θεωρώ ότι πολύ δύσκολα μπορεί να αποδοθεί live σε κλειστό συναυλιακό χώρο. Δεν θεωρώ ότι είναι ιδανική για Live performance αυτός ο ήχος – φυσικά μπορεί να κάνω και λάθος, αλλά η γνώμη μου είναι αυτή.
Από τις 9.15 μέχρι τις 9.45 ακούγαμε μουσική από τον χώρο. Σε κάποια στιγμή φωνάζουν κάποια παιδιά ‘Ma-ri-na, Μa-ri-na, Μa-ri-na!’ ρυθμικά χτυπώντας παλαμάκια και ακούγεται το Alejandro της Lady Gaga, όπου το τραγούδησε το κοινό με μία φωνή και το επόμενο τραγούδι που έπαιξε ήταν το «Δυνατά Δυνατά» και έγινε λίγο χαμός, μιας και το χόρεψαν μικροί-μεγάλοι. Ανάβει το φόντο “love + fear” και τα ουρλιαχτά στην Τεχνόπολη ακούστηκαν όταν έπεσαν τα φώτα. Ενημερωτικά, όλα αυτά στην αναμονή για να βγει η Marina.
Και ανεβαίνει η θεάρα με αθλητικά και ένα μπλε outfit. Και οι γλυκύτατες χορεύτριες της με τα κόκκινα ρούχα τους! Α! η Marina έχει και έναν χορευτή στην ομάδα της, ο οποίος φοβερός έχω να δηλώσω! Ξεκινάει με το ‘Heaven’, το οποίο συνδυάζεται με χορευτικό και ακολουθεί το ‘Hollywood’, το οποίο είναι αγαπημένο τραγούδι από την Marina των παλιών ημερών. Για μένα η Marina χωρίζεται σε δύο μέρη: η πριν το 2016 και η μετά του 2016. Αγαπώ και τις δύο εκδοχές εξίσου.
«Καλησπέρα Αθήνα» φωνάζει από το μικρόφωνο και το κοινό παραλήρησε.
Ακολούθησε το Primadonna και το Joy for Life, καθώς έπαιξε στο αρμόνιο (που πάνω του ήταν απλωμένη μία ελληνική σημαία) το ‘to be human’ μαζί με ένα φανταστικό χορευτικό. Συνέχισε με το ‘Superstars’ και το ‘Froot’ με ένα χορευτικό με led φώτα. Στο ‘Orange trees’ (αγαπημένο τραγούδι από την Marina των νέων ημερών) έκανε το κοινό τα φωνητικά στο ‘O-o-o-orange’ μετά από προτροπή της. Μας είπε ότι το τραγούδι αυτό είχε πηγή έμπνευσης την Λευκάδα, τον τόπο καταγωγής του μπαμπά της και μας δήλωσε ότι είναι πολύ περήφανη που είναι Ελληνίδα. Η οικογένειά της ήταν εκεί, όπου είχαν έρθει από την Λευκάδα κιόλας αρκετοί! Έπαιξε στο πιάνο το ‘Little Lies’ και μετά το ‘Believe in Love’, όπου είχε και χορευτικό.
Are there any bubblegum bitches here tonight? Ε, ναι υπήρχαν. Ξεκάθαρα από τα πιο εμπορικά τραγούδια το ‘Bubblegum Bitch’ του δίσκου ‘Electra Heart’ και αγαπημένο μου! Νομίζω ότι όλοι το χαρήκαμε λίγο παραπάνω από όσο θα έπρεπε. Ακριβώς επόμενο το αγαπημένο τραγούδι του πατέρα της και του ξαδέρφου της και γι’ αυτό ήθελε να το τραγουδήσει μαζί μας. Ποιο άλλο; Φυσικά το ‘no more suckers’!. Τραγούδησε στα ελληνικά το «Έτσι είναι η ζωή» της Βίκυς Μοσχολιού και κάπου εκεί κατάλαβα ότι τα 16χρονα δεν έχουν ιδέα ποια είναι η Μοσχολιού, καθώς και ποιο τραγούδι είναι αυτό που άκουγαν. Προσωπικά, λάτρεψα τη στιγμή γιατί το τραγούδι αυτό μου βγάζει μία χαρμολύπη μιας άλλης εποχής, όπου δεν έζησα, αλλά θα ήθελα να ζήσω. Βέβαια, πέρα από τους γονείς που συνόδευαν τα παιδιά τους, εμένα, τον security που ήταν δίπλα μου στο κιγκλίδωμα και την Marina, το άσμα δε το ήξεραν τα γλυκά μας 16χρονα, όπου ουδεμία ιδέα είχαν (Φιλική συμβουλή: google who Βίκυ Μοσχολιού is!). Έρχεται μετά το ‘Karma’, το ‘Savages’ και το ‘Baby’. Θυμίζω ότι το ‘Baby’ έχει κάνει θραύση ως τραγούδι με τον Luis Fonsi να δίνει πόνο.
Θεαματικό encore με χορευτικό με φώτα σαν φακούς μικρούς χειρός, στο τραγούδι ‘End of the earth’ και το κοινό άναψε τους φακούς των κινητών, για να μιμηθούν τα φώτα των χορευτών. Πολύ συγκινητική στιγμή να βλέπεις όλο το Piraeus 117 Academy να είναι γεμάτο με κουκίδες από λευκά μικρά φωτάκια.
Αφιέρωσε το show στον πατέρα της και την οικογένεια της, κάτι πολύ γλυκό ως κίνηση μιας και δεν έρχεται συχνά Ελλάδα, λόγω επαγγελματικών υποχρεώσεων και έκλεισε την συναυλία με το ‘Heartbreaker’, ενώ ο πατέρας της, της έστειλε λουλούδια στη σκηνή.
Δεν είπε το ‘Homewrecker’, ένα τραγούδι που προσωπικά θεωρώ ότι έπρεπε να υπήρχε στο setlist. To timetable τηρήθηκε κατά γράμμα, και θεωρώ ότι όλοι έμειναν πολύ ευχαριστημένοι. Χάρηκα που είδα εφήβους και διάφορα χρώματα σε μαλλιά κοριτσιών και αγοριών, καθώς και χάρηκα πολύ που η συναυλία ήταν δοσμένη στο κοινό με τη μορφή μουσικοχορευτικής παράστασης. Αυτό δείχνει τόσο την συνοχή της Marina σε σχέση με το δίσκο ‘Love + Hate’, μιας και ήταν χωρισμένη στα δύο αυτά μέρη η βραδιά, όσο και την ωριμότητά της ως καλλιτέχνη. Απολαυστική μέχρι το τελευταίο λεπτό! Επίσης, η σχέση που έχει αναπτύξει με το κοινό της στην Ελλάδα είναι μοναδική. Πρέπει να μέτρησα τουλάχιστον 15 γράμματα που μάζεψε η ίδια η Marina από το κοινό! Καθώς, και ότι η ελληνική σημαία δεν έφυγε στιγμή από την σκηνή! Η αγάπη της για την Ελλάδα είναι εμφανής. Όπως και για της Ουαλία, τον τόπο καταγωγής της μητέρας της. Από τον εξώστη κρέμονταν σημαίες της Ουαλίας με τον χαρακτηριστικό κόκκινο δράκο, καθώς και της Ελλάδας αποτίνοντας φόρο τιμής στους γονείς της και τις δύο πατρίδες της.
Marina can’t wait to see you again!
