Το ημερολόγιο ενός συναυλιάκια: Συναυλίες που θα ήθελα #1

Το ημερολόγιο ενός συναυλιάκια επιστρέφει και με καημό έρχεται να σου μιλήσει για συναυλίες!

Όταν η διασκέδαση σου στην πλειοψηφία της αφορά ως επί το πλείστον συναυλίες, σκέφτεσαι πάντα ποιο θα είναι το ιδανικό live για σένα. Να το χαρείς με την ψυχή σου και να νιώσεις γεμάτος, έχοντας απολαύσει μία μπάντα, έναν καλλιτέχνη, που αγαπάς να ακούς και σπίτι σου, που σου κάνει παρέα στις στιγμές σου.

Οι συναυλίες για πολλούς είναι συνδεδεμένες με ανοιχτούς χώρους, φεστιβάλ με μαζεμένα μπόλικα ονόματα και συγκροτήματα, event κ.τ.λ. που ok, κατά ένα μεγάλο ποσοστό ισχύει, χωρίς βέβαια αυτό να σημαίνει πως δεν έχουμε ευχαριστηθεί αγαπημένα γκρουπ και καλλιτέχνες σε κλειστούς χώρους που επίσης σε μεγάλο ποσοστό δεν έχουν να ζηλέψουν τίποτα…ίσως, τώρα που το ξανά σκέφτομαι να υστερούν στον καλοκαιρινό έναστρο ουρανό..

Μα τι ωραία περάσαμε!!

Ημερολόγιο ενός συναυλιάκια

Και τι δεν είδαμε το καλοκαίρι που πέρασε. Μείνετε συντονισμένοι γιατί θα τα πούμε και αυτά και συνεχίζουμε να βλέπουμε ωραία live ακόμα και στην καρδιά του χειμώνα. Κι ενώ οι μήνες προχωράνε έχουν ήδη ξεκινήσει οι ανακοινώσεις για το ερχόμενο καλοκαίρι σχετικά με το ποιους θα δούμε, και πόσα λεφτά πρέπει να μαζέψουμε (λίγο κάλμα με τις τιμές ρε παιδιά.. έχουμε μόνο δύο νεφρά).

Ωραία θα είναι και φέτος, αλλά..

Κι ενώ λοιπόν ακούω ωραία ονόματα να ανακοινώνονται, αυτόματα σκέφτομαι και ποιους θα ήθελα να δω ενώ ταυτόχρονα σταυρώνω δάχτυλα και λέω “ μακάρι να γίνει ένα θαύμα και να έρθουν και αυτοί..” Ποιοί;;; Πάμε να σου πω..

Το ημερολόγιο ενός συναυλιάκια

Manic Street Preachers

Ναι! Γιατί θα ήθελα να ακούσω live το Motorcycle Emptiness ή το If You Tolerate This Your Children Will Be Next. Για κάποιο λόγο τα ακούω ασταμάτητα. Επίσης στον απόηχο της περίεργης εξαφάνισης του κιθαρίστα και στιχουργό τους Richey Edwards, θέλω να δω αν συνεχίζουν να βάζουν ένα έξτρα μικρόφωνο στη θέση του.

Και αν με ρωτήσεις “ που τους θυμήθηκες;” θα σου απαντήσω εκτός από το ότι η παρουσία τους είναι αισθητή, και αν δεν τους θυμηθώ τώρα, τότε πότε;; (if you know what I mean).. Και θα με ξανά ρωτήσεις “ που ήσουν κυρία μου όταν ήρθαν;;” Ε δεν ήμουν.. άλλη μια βόλτα ας την κάνουν με την βεβαιότητα ότι θα πάει πολύ καλύτερα, ειδικά τώρα που ετοιμάζουν και καινούργια δουλειά!

Ακόμα ένα live που έχασα είναι αυτό της P J Harvey. Ξέροντας πως κινείται πάνω στη σκηνή, και την πολύ καλή μουσική της πορεία, είναι ανεπίτρεπτο να μην υπάρχει στο συναυλιακό βιογραφικό κάποιου ( γνώμη μου).

Björk

Ανατρεπτική, πολυδιάστατη καλλιτεχνικά, με κρυστάλλινη φωνή αυτό το παρουσιαστικό ξωτικού (με την καλή έννοια) είναι ένα είδος μόνη της.  Δώσε μου ένα λόγο να μην θέλω να την δώ από κοντά… Μιας και το αναφέραμε, διάβασε το αφιέρωμά μας.

Οι Depeche Mode

αν και είμαι σίγουρη ότι τους έχεις δει πάνω από μία φορά (ή δύο…πάνω και από τρείς), είναι από αυτά τα συγκροτήματα που δημιουργούν το κατάλληλο κλίμα ώστε το κοινό στο τέλος της βραδιάς να φύγει κατευχαριστημένο και με ιδρωμένη τη φανέλα. Με τραγούδια στο ρεπερτόριο τους που στην πλειοψηφία τους όχι μόνο δεν τα έχεις βαρεθεί αλλά σου έχουν λείψει κιόλας αν έχεις καιρό να τα ακούσεις. Περνάς καλά βρε παιδί μου, πως το λένε!!!

Ημερολόγιο ενός συναυλιάκια

Κάτσε λίγο.. γιατί μόλις θυμήθηκα ένα πρόσφατο reunion και την επερχόμενη εμφάνιση τους στην Ελλάδα. Όχι, δεν είμαι απ’ αυτούς που θα πάνε, δεν μου αρέσει κιόλας η κόντρα ανάμεσα στα αδέρφια, όμως είμαι απ’ αυτούς που αν άκουγα ότι οι Blur ανακοινώνουν κάτι παρόμοιο θα έτρεχα.

Το ίδιο θα συνέβαινε και με τους Smiths.

Είναι γνωστό το χάσμα που έχει δημιουργηθεί ανάμεσα στον Morrissey και τον Johnny Marr που δεν υπάρχουν και ελπίδες γεφύρωσης.. Προς το παρόν μόνο στα όνειρα αλλά ποτέ μην λες ποτέ (αφήστε ρε τις κόντρες και ξαναπιάστε τα μικρόφωνα παρέα να γίνει χαμός ωραίος).

James

Ναι, τους είδαμε το καλοκαίρι και δεν ήταν η πρώτη φορά. Το ευχαριστηθήκαμε; Ναι! Γιατί κι αυτό είναι ένα από τα συγκροτήματα που δεν θα αφήσουν το κοινό τους να φύγει με κενά από ένα live τους. Κι αν θες λεπτομέρειες για το τι συμβαίνει με τους James ρίξε μια ματιά εδώ.

Blondie

Υπάρχει ελπίδα. Και γιατί όχι άλλωστε; Αυτό κι αν θα ήταν ένα μουσικό ταξίδι μέσα στα χρόνια που πέρασαν. (Νεαροί – κάθε ηλικίας – ειλικρινά.. δεν θα θέλατε να δείτε την Debbie από κοντά;; μεταξύ μας είμαστε:) Ελπίζουμε να ξέρεις ότι βγάζουν νέο δίσκο!

R.E.M.

Αν και θα μπορούσε αυτό το μεγαλειώδες συγκρότημα μετά από δεκατρία χρόνια απουσίας, να μας ξαναδώσει τη χαρά της επανένωσης και εν συνεχεία ένα tour (συμπεριλαμβανομένης και της Ελλάδας φυσικά), παρόλα αυτά δεν τρέφω και πολλές ελπίδες ούτε καν στο να το σκεφτούν, έτσι θα αρκεστώ στην ανάμνηση που έχω, αλλά δεν θα σταματήσω να εύχομαι…

Madness

Την άνοιξη θα είναι Αμερική. Και αφού είναι ενεργοί, υπάρχει ίσως περίπτωση…( και-ε-ρε-τι-εχεί-να-γίνει!!)

The Cure

Καινούργιο άλμπουμ και μάλιστα πολύ έξυπνα πλασαρισμένο, το οποίο άγγιξε κορυφή πωλήσεων και όχι άδικα, αφού τα κομμάτια είναι ένα κι ένα. Διάβασε εδώ: https://afternoiz.gr/music/album-reviews/cure-songs-of-a-lost-world-ena-pirotexnima-stin-isixia/

Ασταμάτητοι έχουν ανακοινώσει την κυκλοφορία για ακόμη ένα με τους θαυμαστές τους να νιώθουν πλήρεις!
Με βεβαιότητα λέω πώς θα είναι και όσοι δεν τους ήξεραν ή δεν τους έχουν ξαναδεί.
Αν το ‘19 ένιωθα ευγνωμοσύνη που τους ξανά έβλεπα, έχοντας στο πίσω μέρος του μυαλού μου ότι μπορεί να ήταν και η τελευταία φορά, τώρα απλά νιώθω σαν παιδάκι που είναι χαρούμενο μόνο και μόνο με την σκέψη ενός ακόμη δώρου.

New Order

Γιατί μπορεί να πέρασαν μόλις έξι χρόνια, που εμφανίστηκαν στην πλατεία Νερού, εμένα όμως μου φαίνονται πολλά παραπάνω. Είναι από αυτές τις συναυλίες που ξανά πάς!
Επίσης ένα από τα συγκροτήματα που θα βρίσκονται Αμερική φέτος την άνοιξη, θα έχουν κάνει και ζέσταμα.. μια χαρά θα περάσουμε!
Ημερολόγιο ενός συναυλιάκια

The Cake

Μας έχουν επισκεφθεί όμως έχουν περάσει κάποια χρονάκια..
Ετούτοι εδώ οι μουσικοί, έχοντας ανακατέψει διάφορα μουσικά στυλ, έχουν τραβήξει την προσοχή! Υποθέτω ότι θα είναι από τις συναυλίες που θα θυμάσαι για καιρό..
Σε συνδυασμό με την καινούργια δουλειά τους που αναμένεται μέσα στο έτος που διανύουμε, είναι μία καλή ευκαιρία!

Δεν τελειώνουμε εδώ.. έρχεται και η συνέχεια.

*Τι είναι το ημερολόγιο ενός συναυλιάκια

Αγαπητό μου ημερολόγιο…
κάπως έτσι θα ήθελα να ξεκινήσω το ημερολόγιο ενός συναυλιάκια, κάτι που ελπίζω τουλάχιστον να μεταφέρω σα συναίσθημα.

Δεν ξέρω για εσάς, αλλά ένιωσα να παίρνω και πάλι ζωή. Να ανασαίνω και πάλι ακούγοντας μουσική. Βλέποντας επί σκηνής όλους εκείνους τους καλλιτέχνες που προσωπικά για χρόνια μου είχαν λείψει. Τα δύσκολα εκείνα χρόνια της καραντίνας, που όλοι βιώσαμε διαφορετικά, ο κάθε ένας με τον τρόπο και τις δυσκολίες του.
Μα ξέρετε τι απάλυνε εκείνα τα μοναχικά βράδια; Η μουσική.

Και αυτός είναι ο σκοπός μου σε ετούτο εδώ το κείμενο.

Τι σημαίνει συναυλία για μένα?

Ελπίζω το πρώτο μέρος από “το ημερολόγιο ενός συναυλιάκια” να σας κάλυψε.