The Berlin Tapes: Η περίπτωση των The Cascades

Τα ταξίδια τα αγαπάω πολύ, όποτε πηγαίνω είτε με την καθημερινή μου εργασία είτε για να καλύψω συναυλίες, μπαίνω στη διαδικασία να ψάχνω πολύ την κάθε πόλη που επισκέπτομαι. Να μάθω τα στέκια που πάνε οι οπαδοί της αγαπημένης μας μουσικής, τα δισκάδικα και τα clubs γενικά. Προσπαθείς κάθε φορά να αφομοιώσεις την κουλτούρα της πόλης που επισκέπτεσαι και αυτό η αλήθεια είναι ότι το έχω κάνει συνήθειο όποτε βγαίνω εκτός Ελλαδικού χώρου. Σε μια σειρά από άρθρα, θα ασχοληθούμε με μπάντες που έχω βρει είτε ηθελημένα, είτε από τύχη από διάφορες μητροπόλεις. Σε κάποιες σίγουρα θα υπάρχουν περισσότερες, σε κάποιες άλλες λιγότερες ή πολύ λιγότερες. Είμαι από τους οπαδούς του Gothic Rock/ΕΒΜ/Darkwave που επιδιώκει κάθε φορά να ψάχνει πίσω από τα μεγάλα ονόματα, τις λιγότερο γνωστές μπάντες. Η περίπτωση του Βερολίνου λοιπόν.

Το Βερολίνο, μια μητρόπολη “κόσμημα”

Το Βερολίνο το αγάπησα από την πρώτη στιγμή που πάτησα το πόδι μου στον κεντρικό σιδηροδρομικό σταθμό του. Τότε είχα πει στην παρέα μου ότι είναι από τις πόλεις που πάντα θα επιστρέφεις με κάποιο τρόπο. Είναι μια μητρόπολη καταδικασμένη να εξελίσσεται συνεχώς και να αφομοιώνει νέες κουλτούρες και ιδέες. Τα μουσικά κινήματα που ξεκίνησαν από εκεί ήταν φυσιολογικό να έχουν μεγάλη σχέση με το Punk της Γηραιάς Αλβιόνας. Οι συνδυασμοί πολλοί και διάφοροι που είναι αδύνατον να τα βάλουμε κάτω σε αυτό το άρθρο. Εμείς θα ασχοληθούμε με την σκηνή του Gothic Rock όπως και με αυτή του EBM και Darkwave. Για αρχή λοιπόν θα ασχοληθούμε με τους The Cascades. Για την αποφυγή παρεξηγήσεων, όχι την Αμερικάνική μπάντα της δεκαετίας του ’60.

Η περίπτωση των The Cascades

Τους The Cascades τους έμαθα από μια πολύ καλή φίλη πριν πολλά χρόνια, όταν και ανταλλάζαμε με ταχυδρομικά δέματα CD με Mp’3 μέσα. Τότε έπιασα να ασχοληθώ αρκετά με αυτή την μπάντα από το Βερολίνο. Η μπάντα ιδρύθηκε το 1988 και έχουν κυκλοφορήσει έξι άλμπουμ και αποτελούνται από τους Markus Wild και Maximilian Raith. Οι ολοκληρωμένες τους δουλειές είναι οι παρακάτω: “Nine 66”, “Corrosive mind cage”, “Spells and ceremonies”, “Dead of dawn”, “Something to happen” και “Phoenix”. Το 2017 κυκλοφόρησαν και μια συλλογή που έφερε τον τίτλο “Diamonds and rust” που περιείχε και κάποια καινούρια κομμάτια. Γενικά κυκλοφορούσαν άλμπουμ αραιά και που. Πάντως εμένα τα αγαπημένα άλμπουμ είναι τα “Corrosive mind cage” και “Spells and ceremonies”. Εμείς σε αυτό το άρθρο θα ασχοληθούμε με το πρώτο.

Το “Corrosive mind cage” είναι ένα άλμπουμ Gothic Rock αυθεντικότητας

Το “Corrosive mind cage” μου φέρνει στο μυαλό την αγαπημένη μου περίοδο από τους The Sisters of Mercy, αυτή των “Floodland” και “First and last and always”. Η παθιασμένη φωνή του Wild μου φέρνει στο νου τις καλές ημέρες του Eldritch σε μεγάλο βαθμό. Οι κιθάρες ακολουθούν ξεκάθαρα το μοτίβο των Gothic Rock σχημάτων που ξεκίνησαν στα μέσα των 80’s με κάποια στοιχεία από post/punk.

Το μυστικό της επιτυχίας κρύβεται στην απλότητα

Από αυτό το άλμπουμ το πρώτο κομμάτι που άκουσα ήταν το “Hexeneinmaleins” και μετά κόλλησα και με την υπόλοιπη δουλειά. Συνθέσεις όπως “Page one”, “Ultrasonic” και “Lost and found” σε πιάνουν από το χέρι και σου λένε πως παίζεται το Gothic rock το γνήσιο, το γερμανικό. Επίσης, ένα μεγάλο πλεονέκτημα είναι ο τρόπος που χειρίζονται τα πλήκτρα. Δεν πλήττεις με πιθανή υπερβολική χρήση αυτών, απλά συνοδεύουν τις κιθάρες και βοηθάνε στο χτίσιμο της ατμόσφαιρας.

Το καλό της υπόθεσης είναι ότι δεν έχουμε ομοιότητες μεταξύ των συνθέσεων, είναι διαφορετικές με το ίδιο προσωπικό ύφος της μπάντας να κυριαρχεί σε όλες. Έχουμε πληθώρα ποικίλων riffs και ρυθμών και μελωδίες που την μια τείνουν προς τον σκοτεινό ερωτισμό και την άλλη προς μυστηριακές φάσεις. Στο “Live is a fiction” φέρνει η φωνή και σε λίγο Pete Steele, καθόλου κακό θα έλεγα. Οι The Cascades σίγουρα ακούγανε Rammstein όταν γράφανε το “Hexeneinmaleins”, ένα πραγματικά πολύ όμορφο τραγούδι και κόλλημα μου για καιρό. “Avalon” και “Sundown” συνεχίζουν ένα άλμπουμ το οποίο ξεχωρίζει για την αυθεντικότητα του. Μια μπάντα που συνεχίζει την παράδοση των Sisters of Mercy.

Μπορεί οι ενορχηστρώσεις τους να είναι απλοϊκές αλλά είναι πιασάρικες, όπως συμβαίνει στα “Believe and trust” και “Echoes from you”. Ειδικά στο πρώτο τα πλήκτρα προσδίδουν ένα σκοτεινό ηχόχρωμα που σε παρασέρνει μαζί με τις χαρακτηριστικές ρυθμικές κιθάρες.

Το κλασσικό gothic rock συνεχίζεται με τα “G.P.E.” και “Belong together”, τα φωνητικά έχουν την κυριότητα και στις δυο συνθέσεις, οι κιθάρες και η ερμηνεία του Wild θα σας φέρουν στο νου The 69 eyes. Το “Corrosive mind cage” τελειώνει με τον σωστό τρόπο, δηλαδή με μια πολύ όμορφη και ατμοσφαιρική μπαλάντα, “Break me”.

Επίλογος

Οι The Cascades δεν κυκλοφόρησαν πολλά άλμπουμ στην καριέρα τους όπως προαναφερθήκαμε. Κυκλοφόρησαν έξι άλμπουμ, τα οποία όλα ήταν από αξιόλογα μέχρι και εξαιρετικά. Αναφέρθηκα στα δυο αγαπημένα μου, αυτό που αναλύσαμε εδώ και το “Spells and ceremonies”. Το τελευταίο άλμπουμ που σας προτείνω να ψάξετε είναι το “Phoenix” που κυκλοφόρησαν το 2018. Καλό θα ήταν όμως να ακούσετε όλους τους προηγούμενους δίσκους τους. Είναι το αυθεντικό Gothic Rock όπως το αγαπήσαμε από τους The Sisters of Mercy, The 69 Eyes, Elusive και πάει λέγοντας. Σε μια εβδομάδα θα επανέλθουμε με μια άλλη μπάντα από το Βερολίνο, η οποία είναι και η πιο αγαπημένη μου.