Για να σε ενημερώσω, πέρασα και εγώ τα παραπάνω στάδια, αναλογιζόμενη του πόσα έχουμε ζήσει, τι χρονιά έχουμε και πως γίνεται να παραμένω 26 χρονών (ουδέν σχόλιον).
Back from the blast
Γυρνάμε πίσω στο εκ-πληκτικό 1990 που για κάποιους είναι αρχή εφηβείας και μουσικής ανακάλυψης. Θα σου δώσω λίγα χρόνια ακόμα, καμιά δεκαετία για να φτάσουμε στο millennium όπου τα ακούσματα είναι περισσότερα. Κάπως έτσι είναι και η πρώτη επαφή με τους Puressence. Αν και τα πρώτα τους βήματα έγιναν αρχές των 90’s και συγκεκριμένα το 1995 με το πρώτο επίσημο single I Suppose. Ένα κομμάτι που ανακάλυψα προσωπικά λίγα χρόνια αργότερα, κοντά στο 2007. Ήταν τότε που το Don’t Know Any Better ηχούσε στους ραδιοφωνικούς σταθμούς. Τότε στην ουσία ήταν και το βάπτισμα που πήρα. Ο πρώτος δίσκος, ο παρθενικός που πήρε και το όνομα τους, πέρα ότι πλέον ήταν στη συλλογή μου, έχει αποδειχθεί ο καλύτερος όλων.
Από τότε μετράω συναυλίες
και εμφανίσεις τους στην Ελλάδα. Ξέρετε είναι από εκείνα τα συγκροτήματα που στην χώρα τους μπορεί να είναι ‘αχμ οκ’ αλλά κάπου αλλού να είναι ένα μεγάλο όνομα. Οκ δεν λέω μεγάλη κουβέντα γιατί είστε και κάποιοι να τους πιάσεις από τη μύτη. Αλλά δεν μπορείς να μου πεις πως οι Puressence δεν έχουν όνομα και κοινό στην Ελλάδα!
Θυμάμαι να παίζουν στο Rockwave, τότε στα καλά του χρόνια -προ νέων διοργανώσεων, τότε που έδινες σημασία – και να κάνουν θραύση. Φήμες λένε πως ακόμα κάποιες θείες το θυμούνται. Σα να το βλέπω μπροστά μου, την εποχή που ο Ντέμης Νικολαϊδης (ο ποδοσφαιριστής ντε) ξεκινούσε το δικό του συναυλιακό πρότζεκτ, να τους φέρνει incognito σε club στην Αθήνα. Η σκηνή Σταυρός του Νότου να τους φιλοξενεί για 2 βραδιές και να γεμίζει ασφυκτικά ο χώρος. Τη βραδιά τότε στο Gagarin που ενώ βρισκόμουν ετοιμοπόλεμη μπροστά, ένα θέμα υγείας να με γειώνει και να τους χάνω.
Είναι αυτές οι αναμνήσεις που έχουν κλειδώσει κάποιες χρονικές περιόδους. Άλλες κακές και άλλες καλές. Που συνυπάρχουν και εν μέρη έχουν το δικό τους ηχητικό background. Ας πούμε το Mr. Brown, το India… οκ μη σας λέω βλακείες, ΟΛΟΣ ο πρώτος δίσκος είναι μια ανάμνηση.
Είναι όλα εκείνα που θυμάμαι τώρα
και παίζει σαν ταινία θαρρείς (ατς) η δεκαετία μου. Τα χρόνια πριν τα μνημόνια (για εσάς τους νεότερους) που το Casting Lazy Shadows (μαζί και όλα τα παραπάνω) ακούγονταν σε μαγαζιά που τότε είχαν τον κόσμο τους. Ήταν οι θαμώνες που έφερναν φίλους και όχι απλά κάπου να πάμε.
Από το single εκείνο που ένωσε μια φιλία, συνδέθηκε με έναν έρωτα, και παράλληλα ήχησε σαν εμβατήριο στο τελείωμα του. Όλα αυτά είναι οι Puressence.
Και έρχονται τώρα, όλα αυτά να μας χτυπούν την πόρτα και να μας λένε “Γεια σας, ερχόμαστε!”! Μετράμε 11 χρόνια για την επιστροφή τους και πραγματικά γυρνάω πίσω στο παρελθόν και με κοιτάω ελάχιστα πιο ανέμελη, ίσως πιο αδύνατη αλλά με μια φωτογραφική στο χέρι, να τους κυνηγάω κάπου εκεί στο Σταυρό του νότου.
Η μεγάλη επιστροφή
Γιατί το indie, το δικό τους indie rock pop μας είχε λείψει και αυτό φάνηκε από την εμφάνιση που έκαναν στο Albert Hall του Manchester που δεν είναι παρά το καλύτερο πρελούδιο για την προσεχή εμφάνισή τους στην Αθήνα!
Αυτό σημαίνει και να το βάλετε καλά στο κεφάλι σας, πως οι Puressence επιστρέφουν για live το Σάββατο 14 Δεκεμβρίου 2024, στο FLOYD Live Music Venue. Όπως είσαι κάνε και μια αποθήκευση στην ατζέντα σου.
Δεν ξέρω τι άλλο να μοιράστω και να σου πω για τις αναμνήσεις του παρελθόντος, σίγουρα θέλω να τους δω και να κάνω νέες, ακόμα καλύτερες, όπως και τα χρόνια που έρχονται.
Every day I sit at home and sharpen up the knives
But it’s alright, it’s alright
Today is the tomorrow that I dreamed about last night
So shine a light, shine a light
