Κείμενο : Σίσσυ Φανουράκη – Δημήτρης Γκόγκος
Μετά από 9 χρόνια απούσιας από τη δισκογραφία, η θρυλική Diamanda Galás έχει 2 νέα άλμπουμ, «At Saint Thomas the Apostle Harlem» και «All The Way» που θα κυκλοφορήσουν στις 23 Μαρτίου 2017 και μετά από σχεδόν 8 χρόνια επιστρέφει και στη χώρα μας, στην Αθήνα, για μια και μοναδική εμφάνιση το Σάββατο 20 Μαΐου 2017, στο Μέγαρο Μουσικής. Η 61χρονη με το μοναδικό στυλ και την ξεχωριστή σκηνική παρουσία είχε σαγηνεύσει το Ελληνικό κοινό τον Νοέμβριο του 2009 στο Παλλάς.
«Δεν είμαι Γκοθ, είμαι Ελληνίδα.»
«Γκοθ σημαίνει Γερμανός. Το να είσαι Ελληνίδα δεν είναι ένα απλό γεωγραφικό γεγονός, είναι ένα πνευματικό γεγονός. Οι Έλληνες μιλάνε πάντα δυνατά και ουρλιάζουν συνεχώς, είναι μέρος της κουλτούρας που ακολούθησε την αρχαία τραγωδία. Γι’αυτό και λατρεύω αυτό το ψυχωτικό είδος τέχνης.»
Γεννημένη το 1955, στο Σαν Ντιέγκο από Έλληνες γονείς, η Diamanda έδειξε από μικρή ηλικία το ταλέντο της στο πιάνο… Η ιδιαίτερη φωνή της όμως την καθιέρωσε ως το απόλυτο σύμβολο της αβανγκάρντ. Η «Ιέρεια του Σκότους» με τη μοναδικότητά της έχει αδιαμφισβήτητα επηρεάσει τόσο τη διεθνή μουσική σκηνή όσο και τη σύγχρονη καλλιτεχνική έκφραση και αισθητική.
Έχει συνεργασθεί με πολλούς, όπως αποκαλύπτει στις συνεντεύξεις της θα ήθελε να συνεργαστεί με ακόμα περισσότερους, από 50 έως 300 αξιόλογους καλλιτέχνες κάθε είδους μουσικής και καλλιτεχνικής έκφρασης (Burst Magazine, 2013) αλλά έχει απορρίψει και πάρα πολλές συνεργασίες «Δεν συνεργάζομαι με κάποιον αν δεν μου αρέσει η μουσική του, μόνο και μόνο επειδή είναι διάσημος.» (Το Βήμα, 1998)
Διασκευάζει Willie Dixon και Johnny Cash, μελοποιεί κείμενα του Baudelaire και του Pasolini, εμπνέεται από την ποίηση του Poe αλλά και την καθημερινότητα, τον αγώνα της επιβίωσης του ανθρώπου. Απολαμβάνει την ησυχία και εμπνέεται από αυτήν (Burst Magazine, 2013).
Diamanda Galás συνώνυμο της υπερβολής…
Με μια εκπληκτική φωνή για την οποία η ίδια αναφέρει ότι είναι ένα «δώρο» που της δόθηκε για να εμπνέει τους φίλους και να βασανίζει τους εχθρούς της, τραγουδά με άνεση σε έκταση τεσσάρων οκτάβων και προτιμά να είναι εκείνη το «αφεντικό» και να δημιουργεί τη δική της μουσική. Αποτελεί σύμβολο μουσικής δημιουργικότητας όπως και ο πολυτάλαντος Ευστράτιος Δημητρίου (1945-1979) και το 2005 έλαβε το Διεθνές Βραβείο πειραματικής μουσικής Demetrio Stratos.
«Η (ανθρώπινη) Φωνή στην σημερινή μουσική είναι ένα κανάλι μετάδοσης που δε μεταδίδει τίποτα. Η δυτική φωνητική υπερτροφία έχει καταντήσει τον τραγουδιστή σχεδόν αναίσθητο στις ποικίλες εκφάνσεις της φωνητικής, απομονώνοντας τον στους φραγμούς αποφασισμένων γλωσσικών μορφών.» (Ε.Δημητρίου, ένθετο album “Metrodora”, 1976)
https://www.youtube.com/watch?v=P_y39MNn7IU
Έχει πολλούς υποστηρικτές, όπως και εχθρούς, γιατί η μοναδικότητα της φωνής της και η ιδιαιτερότητα στον τρόπο που την χρησιμοποιεί δεν έχει όρια, δεν μπαίνει σε καλούπι και κάθε άλλο παρά συνιθισμένη είναι. Μπορεί να είναι υψίφωνος αλλά δεν ακολουθεί τους οπερετικούς κανόνες έτσι σε κάθε ερμηνεία της απλά πρέπει να ανακαλύψει τα όρια της ανθρώπινης φωνής. Ο μουσικολόγος Simon Frith ότι σε μερικές περιπτώσεις τα τραγούδια «μοιάζουν περισσότερο με θεατρικά ποιήματα από ότι τα ποιήματα» και κάπως έτσι ή μάλλον… ακριβώς έτσι είναι και η ερμηνεία της Diamanda Galás, μας θυμίζει ότι δεν υπάρχουν κανόνες και όρια στην αφήγηση μιας ιστορίας…
Κι αν ακόμα αναρωτιέστε πως γίνεται να τραγουδά blues και ρεμπέτικα και τι κοινό μπορεί να έχουν αυτα με τον Baudelaire, για την Diamanda Galás είναι λέξεις και ήχοι έξω από το κατεστημένο, από ανθρώπους που προέρχονται από το περιθώριο…
Τραγουδά στα Ελληνικά, στα Ιταλικά, στα Γερμανικά αλλά και τα Γαλλικά, η ίδια όμως δηλώνει ότι τραγουδά στα Ελληνικά με διαφορετικό τρόπο και πάθος απ’ότι στις άλλες γλώσσες, ίσως γιατί εκφράζει την δική της σύγχρονη Ελληνική τραγωδία…
https://www.youtube.com/watch?v=BJr1HBjYwVo
Νέες κυκλοφορίες με παλιά κομμάτια
Το «All The Way» περιέχει παραδοσιακά και jazz κλασσικά κομμάτια, ενώ το «At Saint Thomas The Apostle Harlem» είναι live, απο συναυλία της που ηχογραφήθηκε το 2016 κατά τη διάρκεια του Red Bull Music Academy Festival και περιέχει αυτά που η Diamanda Galás αποκαλεί Death Songs.
