Το ”The X Factor” που κυκλοφόρησε στις 2 Οκτωβρίου του 1995 ήταν το πρώτο άλμπουμ για τους Iron Maiden με τραγουδιστή τον Blaze Bayley, πρώην frontman των Wolfsbane. Ο Blaze αντικατέστησε τον Bruce Dickinson, που είχε αποχωρήσει το 1993 από τη ”Σιδηρά Παρθένα” για να ακολουθήσει σόλο καριέρα.
Σκοτεινό, ξεκινάει με το για πολλούς ύμνο “Sign of the Cross” και συνεχίζει με τα καλά “Man on the Edge” και “Lord of the Flies”. Το πρώτο είναι βασισμένο στην ταινία του 1993, “Falling Down” με τον Μάικλ Ντάγκλας και αρκετοί το αναφέρουν έτσι λόγω της επανάληψης του στίχου. Στο άλμπουμ υπάρχουν ακόμα τα ”βαριά”, “Fortunes of War”, “Blood on the World’s Hands”, το βιωματικό “2 A.M.”, τα “Look for the Truth” και “Judgement of Heaven” με έναν ”χαρούμενο” τόνο, και τα “The Aftermath”, “The Edge of Darkness” και “The Unbeliever” που κλείνουν το άλμπουμ. Στην πραγματικότητα οι Maiden είχαν γράψει δεκατέσσερα κομμάτια αλλά κυκλοφόρησαν τα έντεκα. Τα τρία που δεν συμπεριλήφθηκαν στο δίσκο ήταν τα “Judgement Day”, “Justice of The Peace” και “I Live My Way”. Ειδικά τα δύο πρώτα, θεωρητικά, θα μπορούσαν να είχαν μπει αντικαθιστώντας άλλα.
Το ”The X Factor” είναι ”στεγνό” άλμπουμ και σε σημεία θέλει υπομονή. Έχει όμως καλή παραγωγή και καλό artwork. Γενικά ήταν ωραίο το dark στήσιμο των Maiden εκείνης της περιόδου. Στα plus, το 1996 κυκλοφόρησε σε σινγκλ το τραγούδι “Virus” που συμπεριλήφθηκε στο “Best of the Beast” ενώ εύστοχή τους επιλογή η διασκευή του “Doctor Doctor” των UFO που πρώτο κυκλοφόρησε στο “Lord Of The Flies” single.
Το “Virtual IX” που κυκλοφόρησε στις 23 Μαρτίου του 1998 είναι πιο ”αισιόδοξο”. Ήταν και το τελευταίο όμως με τραγουδιστή τον Blaze. Το αμφισβητήσιμο εξώφυλλο δημιουργήθηκε από τον Melvyn Grant. Το άλμπουμ ξεκινά με ένα κομμάτι που το έχω ακούσει αρκετές φορές το “Futureal” και συνεχίζει με το μεγάλης διάρκειας “The Angel and the Gambler” (9.52), που δεν ξέρω τι όνειρο είδε με αυτό ο Harris. Ακολουθεί μια ωραία τριάδα με τα “Lightning Strikes Twice”, “The Clansman”, “When Two Worlds Collide” και το “The Educated Fool” να έπεται. Το “Don’t Look to the Eyes of a Stranger” μπορεί να συνοψιστεί σε αυτόν τον στίχο που το φαντάζεσαι να τον λέει ψευτομάγκικα σε κάποιο δρόμο ο Blaze ενώ το άλμπoυμ κλείνει με το “Como Estais Amigos”. No more tears όμως καθώς τον Φεβρουάριο του 1999 το συγκρότημα ανακοίνωσε ότι ο Bruce Dickinson και ο Adrian Smith, που είχαν αποχωρήσει το 1993 ο πρώτος και το 1990 ο δεύτερος, θα επέστρεφαν στο line-up.
Όπως φαίνεται από τις συναυλίες του ’98, ο Blaze είχε αρχίσει να δένει με το γκρουπ και το setlist να προσαρμόζεται πάνω του. Ίσως κάποιοι πουν ότι κάπως έλεγε και κάποια οπερετικά τραγούδια εποχής Bruce, που κακοποιούσε τα προηγούμενα χρόνια με την αγριοφωνάρα του, όπως λένε κάποιοι άλλοι. Το σίγουρο είναι ότι η επιλογή του Harris ήταν σωστή. Αν έμενε ο Blaze το πιθανότερο είναι το συγκρότημα να μην ξανάπιανε τους αιθέρες όπως έκανε λίγο καιρό μετά με πιλότο πάλι τον Μπρους. Ο Bayley δεν ήταν κακός, του έλειπε όμως το εύρος στη φωνή που απαιτούνταν για τα τραγούδια των Maiden που τους εκτόξευσαν στην κορυφή και όπως φάνηκε η προσωπικότητα. Η μετέπειτα σόλο καριέρα του δε με έχει ενθουσιάσει. Αυτά τα δύο άλμπουμ όμως είναι μια ενδιαφέρουσα παρένθεση στην ιστορία των Iron Maiden.
