Αγαπητό μου ημερολόγιο…
κάπως έτσι θα ήθελα να ξεκινήσω το ημερολόγιο ενός συναυλιάκια, κάτι που ελπίζω τουλάχιστον να μεταφέρω σα συναίσθημα.
Δεν ξέρω για εσάς, αλλά ένιωσα να παίρνω και πάλι ζωή, να ανασαίνω και πάλι ακούγοντας μουσική, βλέποντας επί σκηνής όλους εκείνους τους καλλιτέχνες που προσωπικά για χρόνια μου είχαν λείψει. Τα δύσκολα εκείνα χρόνια της καραντίνας, που όλοι βιώσαμε διαφορετικά, ο κάθε ένας με τον τρόπο και τις δυσκολίες του.
Μα ξέρετε τι απάλυνε εκείνα τα μοναχικά βράδια; Η μουσική.
Και αυτός είναι ο σκοπός μου σε ετούτο εδώ το κείμενο.
Τι σημαίνει συναυλία για μένα?
Συναυλίες πολλές, τόσες που δε φτάνουν μια μεγάλη ανάσα στο βυθό.
Τι σημαίνει συναυλία για μένα? Οι καλλιτέχνες και τα συγκροτήματα που σου κρατούν συντροφιά, που σε κάνουν να νιώθεις, να εξωτερικεύεις συναισθήματα και κάποιες φορές να σου σου δίνουν τη λύση ή που σου δίνουν την ώθηση που έψαχνες, που μεγάλωσες μαζί τους, που περάσατε παρέα τα πιο όμορφα χρόνια, όλους αυτούς να τους βλέπεις μπροστά σου να σου τραγουδούν ζωντανά τα κομμάτια που αγάπησες και κάποιες φορές,να πέφτει το βλέμμα τους επάνω σου.
Αν και οι συναυλίες δεν έχουν τελειώσει (έχουμε ακόμα να δούμε πράγματα) ή για κάποιες έχουμε ήδη γράψει,ας γυρίσουμε στις υπέροχες βραδιές που ζήσαμε, απολαύσαμε και δεν θα ξεχάσουμε και που δεν αναφερθήκαμε.
Ποιους άλλους είδαμε λοιπόν?
Hooverphonic, LP, London Grammar, MUSE, Κ. Βήτα, Thievery corporation, Pet Shop Boys, Liam Gallagher, Iggy Pop.
Αν και εκείνο το βράδυ φτάσαμε αργά (ήταν ήδη στη σκηνή οι Hooverphonic), δεν αργήσαμε να μπούμε στο κλίμα. Η ενέργεια τους και η γνωστή τους ατμοσφαιρική αύρα είχαν εξαπλωθεί στην πλατεία νερού με την φωνή της Geike Arnaert.
Ζούσαμε ένα γνώριμο, οικείο μεταξύ μας παραμύθι.. αλλά όχι απ’τα γνωστά,τα όμορφα… από τα άλλα, αυτά που σου χαράζουν τη ψυχή.. Όταν ακούς τις μουσικές τους το μυαλό σου ταξιδεύει σε μέρη άγνωστα αλλά πολύ περισσότερο σε πάει και σε μέρη γνώριμα, σκοτεινά αλλά τόσο πολύ αγαπημένα.
Και έρχεται η σειρά της LP. Μια παρουσία που από μόνη της μπορεί να βγάλει μία συναυλιακή βραδιά αβίαστα! Καταιγιστική, ξεκάθαρα μία ροκ παρουσία που χαίρεσαι να βλέπεις! Μας κέρδισε αμέσως, με καταπληκτική σκηνική παρουσία, φωνάρα και τρομερά άνετη! Προσωπικά περιμένω τη στιγμή που θα την ξαναδώ γιατί η αλήθεια είναι ότι δεν τη χόρτασα… και δεν το περίμενα κιόλας!!
Ναι, ναι ναι!! Είδαμε και London Grammar!
Και ενώ έχει προηγηθεί η LP , δεν είχε καμία σημασία, γιατί αμέσως μπήκαμε στο κλίμα του συγκροτήματος. Αιθέριες μουσικές, αιθέρια ύπαρξη με αγγελική φωνή.. Η Hannah Reid με την χαρακτηριστική της χροιά βγήκε και μας καθήλωσε. Αν και σκηνική παρουσία λίγο υποτονική, ακούσαμε ένα συγκρότημα που μας έκλεισε το μάτι ότι θα το απολαμβάνουμε για πολύ καιρό ακόμα!
Κάναμε ένα διάλειμμα και ήρθε η βραδιά που περίμενα με περιέργεια θα πω για το τι θα έβλεπα.
Ε καλά, εντάξει!!
Συναυλία απ’ τις καλές, τις τίμιες που λέμε!!
Τα ακούσαμε όλα! Οι MUSE έκαναν την εμφάνιση τους με το σήμα του καινούργιου άλμπουμ τους να παίρνει φωτιά! Αν και στην συγκεκριμένη ήμασταν λίγο πιο μακριά απ’ τη σκηνή, δεν είχε καμία σημασία! Απολάμβανες κάθε νότα, κάθε ανάσα. Το ένα κομμάτι υποδεχόταν το άλλο και το χοροπηδητό δεν σταματούσε απ’ τον ενθουσιασμό που ένιωθες ακούγοντας τους.
Αν απλά τους άκουγες πριν, μετά το live τους ε απλά τους λάτρεψες!
Και αφού έχεις για τα καλά ζεσταθεί συναυλιακά, έρχεται η μέρα που με ανυπομονησία περίμενα. Η πρώτη μου νιότη μου έκλεινε το μάτι και μου χαμογελούσε.
Είδαμε Κ. Βήτα, το μισό των Στέρεο Νόβα, με δικά του σόλο κομμάτια, που όμως μας γύρναγε πίσω σε άλλες εποχές! Γιατί το χαρακτηριστικό ύφος της μουσικής του είναι αστείρευτο και πάντα αγαπημένο. ..
Και το χειροκρότημα το δικό μου, έκρυβε όλα όσα δεν μπορούσα να του πω με λέξεις.
Διάλειμμα για κάνα δυο τσιγάρα και η σκηνή γεμίζει με τους πληθωρικούς Thievery Corporation. Χορέψαμε και τραγουδήσαμε με την καρδιά μας. Ήταν απολαυστικοί! Και πραγματικά αναρωτήθηκα κάποια στιγμή “αλήθεια τους έχω μπροστά μου?” Ακούσαμε αγαπημένα κομμάτια,με σκηνική παρουσία από όλους απίστευτη!! Μας έβαλαν κι εμάς στην ομάδα τους, συμμετείχαμε, συγκρότημα και κοινό ήμασταν ένα! Μας αποχαιρέτησαν βγάζοντας selfie με εμάς πίσω, για να θυμούνται και οι ίδιοι, όπως και εμείς, ένα πάρα πολύ ωραίο live!
Και μετά;
Το κλείσιμο εκείνης της βραδιάς ήταν αυτό που περίμενα και ρούφηξα κάθε εικόνα, ήχο και ότι άλλο μας πρόσφεραν οι Pet Shop Boys. Πριν απ’όλα το video wall ντύθηκε με την Ουκρανική σημαία. Δεν είναι έξω από τα πράγματα και μας το “είπαν”.
Το πάντρεμα που έχουν κάνει του ηλεκτρονικού με το κλασικό το είδαμε και το ακούσαμε. Και η εφηβεία ξαναβγήκε στην επιφάνεια, χορεύοντας, τραγουδώντας δυνατά, απολαμβάνοντας τα κομμάτια που χρόνια αμέτρητα (δεν λέω πόσα), σου κάνουν παρέα. Η φωνή του Neil Tennant ολόιδια ρε παιδί μου, απίστευτο!!! Και πόσο πολύ ακομπλεξαριστοι,να τραγουδούν και πίσω τους να παίζουν τα video clip που ήταν παιδιά ακόμα. Ξεκάθαρα ένα συγκρότημα που έχει ντύσει με την μουσική του τα καλύτερα μας χρόνια!
Και μετά και μετά;
Μια μέρα διάλειμμα να πάρουμε δυνάμεις (γιατί το live που ακολουθούσε ήθελε όντως γεμάτη μπαταρία) και φύγαμε για Iggy Pop! Εδώ πια τι να πω… Λοιπόν!… όταν βλέπεις έναν καλλιτέχνη ή συγκρότημα για πρώτη φορά έχεις σίγουρα τον ενθουσιασμό αυτής της πρώτης φοράς.. Όταν έρχεται για δεύτερη φορά, αναρωτιέσαι και λες..”θα είναι το ίδιο καλός ή θα απογοητευτώ?”.. Όταν το live αφορά τον Iggy Pop, δεν αναρωτιέσαι για τίποτα τέτοιο!!! Πάς και ξαναπάς και ξαναπάς!! Ναι, ok… η φωνούλα είχε θέμα εκείνη την βραδιά.. και? Η ουσία είναι μία..πως επάνω στη σκηνή έβλεπες ξανά έναν καλλιτέχνη,ο οποίος είχε την ίδια ενέργεια και το ίδιο πάθος, που είχε πάντα και που αυτά είναι αναλλοίωτα στον χρόνο όπως και ο ίδιος! Από την πρώτη στιγμή ερμήνευσε αγαπημένα κομμάτια που μας ξεσήκωσαν.
Οι μουσικοί που τον πλαισίωναν, αυθεντικοί καλλιτέχνες που με μαεστρία τον συνόδευαν. Ένα live αυθεντικό και επίσης τίμιο! Ο Iggy Pop είναι ένας και μοναδικός και αυτό δεν πρόκειται να αλλάξει ποτέ!
Πριν από τον Iggy ακούσαμε τον Liam Gallagher. Σημαντικός καλλιτέχνης στο μουσικό στερέωμα από την εποχή των Oasis έως και σήμερα. Είδαμε ξανά αυτό που έχτισε από την αρχή…λίγο απόμακρος, λίγο θυμωμένος, λίγο αυτός είναι… μία περσόνα που ξέραμε πάντα δηλαδή.
Το καλοκαίρι δεν έχει τελειώσει, ούτε και οι συναυλίες ευτυχώς!! Είμαστε έτοιμοι για τις επόμενες και δίνουμε ραντεβού για να τις ξαναζήσουμε εδώ.
