Είναι 1986. Το Αμερικάνικο thrash metal είναι στα ντουζένια του. Σκισμένα jeans, nike αθλητικά παπούτσια, μακριά μαλλιά και αλητεία. Οι Dark Angel ετοιμάζουν το δεύτερο “χτύπημα” τους για την διαδοχή του θαυμάσιου ντιμπούτου τους, “We have arrived”. Η εποχή εκείνη σηματοδοτείται από σωρεία κυκλοφορίων για το είδος. Ίσως λέω, ίσως, να το δούμε ιστορικά, στάθηκαν και άτυχοι οι Καλιφορνέζοι thrash metallers.
Το 1986 ήταν μια χρονιά ορόσημο για το U.S. Thrash Metal
Χαμός απο κυκλοφορίες με μια σκηνή που συνέχισε να γιγαντώνεται. Οι Slayer κυκλοφορούν το “Reign in blood” και όλοι γνωρίζουμε ότι εγκαθιδρύουν για τα καλά το όνομα τους στη σκηνή. Η κληρονομία των “Show no mercy” και “Hell awaits” πιάνει τόπο για τα καλά.
Έρχονται οι Megadeth με το φανταστικό “Peace sells…but who’s buying” και η φυγή του Mustaine μας έδωσε μια ιστορική μπάντα που με το δεύτερο της άλμπουμ προκαλεί χαμό. Ο John Connely με τους Nuclear Assault δεν αφήνει τίποτα όρθιο με το “Game over”. Από το Death Metal του “Seven churches” στο thrash metal όλεθρο του “Beyond the gates”, οι Possessed διαλύουν τα πάντα.
Ξημερώνει 3 Μαρτίου 1986 και οι Metallica απλά κυκλοφορούν τον καλύτερο δίσκο της καριέρας τους. Έναν δίσκο που έφτιαξε μια σχολή μόνος του. Το “Master of puppets” βλέπει το φως του ήλιου και κόσμος αλλάζει. Ο πλανήτης αλλάζει ρότα, πως να το χαρακτηρίσουμε διαφορετικά?
Για το τέλος δεν θα μπορούσα να μην αναφερθώ στους Flotsam and Jetsam, την αρχική μπάντα του Jason Newsted. Το “Doomsday for the deceiver” ήταν ένα ντεμπούτο που δεν άφησε κανένα περιθώριο αμφισβήτησης. Μεγάλη αδυναμία τόσο η μπάντα όσο και το άλμπουμ.
…Και οι Dark Angel έρχονται μέσα σε αυτό το χαμό με το αριστούργημα, “Darkness descends”
Πριν μιλήσαμε για ατυχία. Ε ναι, κυκλοφορούν όλα τα προηγούμενα που αναφέραμε και απλά αυτός ο δίσκος κάπως πέρασε στα “ψιλά”. Δεν έχει σημασία όμως, ήρθε και το “Leave scars” μετά και ίσιωσε η φάση σε δημοφιλία. Βέβαια δεν έκατσαν και ήρεμα μετά την κυκλοφορία του “We have arrived”. Εμφανίσεις πλάι σε ονόματα όπως Slayer, Megadeth, Venom, Savage Grace, Corrosion of Conformity, Possessed, D.R.I., Exodus και Agent Steel τους έφτιαξαν φήμη. Ακολούθησαν πλήρως το “ρεύμα” της εποχής.
Ο Gene Hoglan είχε αναφέρει παλαιότερα ότι αν κυκλοφορούσε πιο νωρίς μέσα στη χρονιά το “Darkness descends”, όλα μπορεί να ήταν πολύ διαφορετικά σε θέμα δημοσιότητας. Όμως κυκλοφορήσε στη σκιά των “Master of puppets” και “Reign in blood”.
Η σκέψη του έχει λογική, μιας και τότε ο κόσμος ήταν προσανατολισμένος προς τις άλλες μπάντες σε μεγάλο βαθμό. Το “Darkness descends” όμως, δεν έχασε την παραμικρή αξία του. Οι Dark Angel απλά έγραψαν το όνομα τους με χρυσά γράμματα σε έναν από τους τόμους του Thrash Metal.
Το “Darkness descends” των Dark Angel γράφει ιστορία
Μεγαλείο. Το “We have arrived” είχε ήδη χαράξει τον δρόμο και έτσι το “Darkness descends” ήταν ουσιαστικά η εξέλιξη του. Η αλήθεια είναι ότι πολύ δύσκολα μπορώ να κρίνω ένα τέτοιο άλμπουμ, η αυθεντικότητα του σε συνεπαίρνει. Η δεύτερη δουλειά των Dark Angel μπαίνει δίπλα στα προαναφερθέντα άλμπουμ που διαβάσατε παραπάνω. Δεν έχει να ζηλέψει τίποτα απολύτως, ίσως κάποια απο τα παραπάνω μπορούν να ζηλέψουν τα υπερηχητικά thrashy riffs των Eric Meyer και του συγχωρεμένου Jim Durkin.
Οι Dark Angel επέλεξαν τον Randy Burns για την παραγωγή
Ο Randy Burns είναι ένας παραγωγός που δεν πραγματοποιήσε πολλές δουλειές, όμως σε αυτές που ήταν πίσω από την κονσόλα έβγαζε τον ήχο που χρειαζόταν η εκάστοτε μπάντα. Μεταξύ άλλων ήταν παραγωγός στις πρώτες δουλειές των Megadeth, Nuclear Assault και στο “Seven Churches” των Possessed. Εδώ βγάζει έναν ήχο ακραίο που εύκολα μπορούμε να πούμε ότι επηρέασε την Death metal σκηνή τότε. Ένας ήχος που για την εποχή ήταν αυτός που έπρεπε, ο κατάλληλος. Να αναφέρουμε επίσης ότι είχε πραγματοποιήσει και στο “Scream bloody gore” των Death προτού πεταχτουν στα Morrisound Studios.
Η μουσική ιδιοφυία που κουβαλάει το “Darkness descends”
Τα riffs των Meyer/Durkin θα πρέπει να διδάσκονται στα μουσικά πανεπιστήμια όλου του κόσμου. Το ασύλληπτο drumming του Gene Hoglan θα πρέπει να υπάρχει σε κάθε σπίτι drummer που ασχολείται με το Metal γενικά. Τα φωνητικά του Doty ήταν ότι έπρεπε για το άλμπουμ, η μοχθηρότητα που έχουν ξεπερνάει κάθε όριο. Το μπάσο του Rob Yahn συνοδέυει άπταιστα τον ρυθμό του δίμετρου “άρχοντα” Gene Hoglan και έτσι εδώ έχουμε έναν από τους καλύτερους δίσκους που “γέννησε” αυτό το ιδιώμα. Να φανταστείτε οτι ο παλαί ποτέ drummer των Death ηχογράφησε τα drums μέσα σε μια μέρα!
Όταν οι Dark Angel κυκλοφόρησαν το “Darkness descends” δεν μπήκε στο Billboard 200 γρήγορα, μιας και βγήκε ουσιαστικά στην σκιά των παραπάνω δίσκων που αναφέραμε. Έτσι λοιπόν η μπάντα από την Καλιφόρνια ξεκίνησε να περιοδεύει με πολύ μεγάλη συνχότητα. Οι Dark Angel τότε έπαιξαν δίπλα στους Motorhead, Overkill, Megadeth, Possessed, Slayer, Megadeth, Possessed, Slayer και Crumbsuckers. Κατά την διάρκεια της περιοδείας για την προώθηση του άλμπουμ, ο Doty αποχώρησε από την μπάντα για να αφοσιωθεί στην οικογένεια του. Έτσι προσλήφθηκε για την θέση του frontman ο Jim Drabos των Death Force.
Γρήγορα όμως δεν τα “βρήκαν” με τον Drabos και αποχώρησε από την μπάντα για να εργαστεί ως αστυνομικός. Έτσι τον αντικατέστησαν με τον Ron Rineheart με τον οποίο πραγματοποιήσαν την πρώτη συναυλία τους στις 29 Ιανουαρίου 1988 στο Long Beach της Καλιφόρνια. Ο Rineheart έμεινε στη μπάντα μέχρι και το 1992, όποτε και διαλύθηκε.
Το “Darkness descends” είναι ένα “κόσμημα” για τον ακραίο ήχο
Με το που ξεκινάει το ομώνυμο, καταλαβαίνεις ότι δεν έχεις να κάνεις με ένα απλά πολύ καλό άλμπουμ που τότε κυκλοφορούσαν σωρηδόν. Έχεις να κάνεις με ένα “διαμάντι” του Thrash Metal, ένα σκοτεινό χάος από riffs “ξυράφια” και ένα drumming που δύσκολα έβρισκες τόσο τεχνικό εκείνη την εποχή. Βασικά μαζί με τον Lombardo ήταν οι καλύτεροι, δεν χωράει αμφιβολία. Τα φωνητικά βγαίνουν κατευθείαν από την κόλαση και τα solos ξερνάνε φλόγες που μαζί με τα υπερηχητικά drums του Hoglan σε πετάνε στον τοίχο.
Και βρίσκεσαι ήδη στα πρώτα λεπτά του άλμπουμ και είναι σαν να έχεις ακούσει τα πάντα. Χαμός στο ίσωμα με το “The burning of sodom”, τρια λεπτά ανόθευτου Thrash Metal. Οι Dark Angel έχουν κερδίσει το “στοίχημα” ενός από τους καλύτερους δίσκους ήδη από τα πρώτα λεπτά. Η κληρονομιά των Possessed είναι εδώ.
Το “Hunger of the undead” σαρώνει τα πάντα στο διάβα του, τα solos που βγαίνουν από καμίνι που ονομάζεται Venom/Possessed ουρλιάζουν. Το drumming από την άλλη ισοπεδώνει ότι υπάρχει γύρω. Η μπάντα είναι με σπασμένα φρένα και συνεχίζει χωρις λύπηση με το “Merciless death” και το χάος ενώνεται με το σκότος σε απόλυτη επιτυχία. Αυτό που έκαναν οι Dark Angel τόσο ξεχωριστά ήταν να πάρουν την νοσηρότητα και να την βάλουν μέσα στο σκότος και το χάος. Η επιτυχία στο μεγαλείο της.
Το “Death is certain (life is not)” είναι ότι πρέπει για την συνέχεια. Τα οργισμένα φωνητικά του Doty φτήνουν μίσος και οργή. Οι κιθάρες των Meyer/Durkin βγάζουν βρωμιά και αλητεία που δεν συγκρίνεται παρά μόνο με τους Possessed και τους Slayer εκείνη την εποχή. Πάνω από όλα όμως σε κατακλύζει το σκοτάδι και με αυτή την σύνθεση. Τα καλπάζοντα drums του “Black prophecies” σε συνδυασμό με τα άρτια τεχνικά riffs φέρνουν στο νου μια γεύση από μέλλον και την επόμενη κυκλοφορία τους, “Leave scars”.
Το “Black prophecies” ήταν μεγάλη έκπληξη
Ένα πιο τεχνικό κομμάτι με εναλλαγές συνέχεια και το οποίο φτάνει τα οκτώ και βάλε λεπτά. Ένα Thrash Metal έπος που θα μπορούσε εύκολα να ήταν και στο “Seasons in the abyss” των Slayer. Για την Combat οι Dark Angel ήταν μεγάλο “λαχείο”. Τελευταίο κομμάτι το “Perish in flames” και τα μυαλά στα κάγκελα, κοπάνημα χωρίς έλεος και thrash metal ολεθρος. Ο καλύτερος τρόπος για να κλείσει ένας θρίαμβος.
Η κληρονομιά του “Darkness descends”
Δίχως την παραμικρή αμφιβολία, το άλμπουμ αυτό επηρέασε ως λίγα την εξέλιξη του Thrash Metal και υπήρξε καταλυτικός παράγοντας για τον εμπλουτισμό της τότε πρώιμης Death Metal σκηνής. Δεν είναι λίγα τα πράγματα που πέτυχαν οι Dark Angel με αυτό τον δίσκο. Κέρδισαν με το σπαθί τους σεβασμό και εκτίμηση από όλη την σκηνή. Για το πόσο σημαντικοί είναι οι μουσικοί τους, μπορούμε απλά να αναφέρουμε κάτι για τον Gene Hoglan. Ο τελευταίος δούλευε στους Slayer το 1983 ως roadie, μάλιστα στο πρώτο τους άλμπουμ έχει προσθέσει και κάποια φωνητικά. Ο Dave Lombardo έχει αναφέρει ως επιρροή του τον Gene Hoglan όσον αφορά την τεχνική και την ταχύτητα στο performance του.
Κάτι άλλο που θα ήθελα να προσθέσω για τον πρώην drummer των Death είναι αρκετά παράξενο θα λέγαμε. Σε μια συνέντευξη στο Drumeo, ο Hoglan μοιράστηκε τι ενέπνευσε μερικές από τις ασυνήθιστες επιλογές για το πως να στήνει το drum kit του – συγκεκριμένα, πώς ενσωμάτωσε μια προπέλα σκάφους στο στήσιμο των κρουστών του: “Μου άρεσε ο τρόπος που ακουγόταν μια προπέλα σκάφους, οπότε την έβαλα στο κιτ μου”. Εγώ από την άλλη μπορώ να πω ότι ήταν μια εξαιρετική εφευρετική προσέγγιση. Επίσης να αναφέρουμε ότι ο Eric Meyer προσεγγίστηκε εκείνη την εποχή από τον Dave Mustaine για να μπει στους Megadeth, όμως αυτός αρνήθηκε γιατί ήθελε να μείνει στους Dark Angel. Respect.
Στην ιστορία το “Darkness descends”
Για να επιστρέψουμε στο “Darkness descends”, το άλμπουμ αποτέλεσε ορόσημο μαζί με το “Leave scars” όπως και με το “We have arrived” για την καριέρα των Dark Angel αλλά και για το σύνολο του Thrash Metal ήχου τότε. Κάνεις όμως δεν θα μάθει ποια θα ήταν η εξέλιξη της μπάντας αν το άλμπουμ αυτό κυκλοφορούσε στις αρχές του 1986…
Οι Dark Angel επισκέπτονται την χώρα μας
Όπως σας ενημερώσαμε τόσο εδώ όσο και στην agenda μας, οι Dark Angel επισκέπτονται την χώρα μας τον Αύγουστο. Δυστυχώς πέρσι απεβίωσε ο Jim Durkin και έτσι ένα από τα πιο βασικά αλλά ιδρυτικά μέλη τους δεν θα είναι μαζί μας. Στη θέση του ήρθε η Laura Christine, κιθαρίστρια και σύζηγος του Gene Hoglan. Στο μπάσο θα βρίσκεται ο παλιός γνώριμος μας, Mike Gonzalez και στα φωνητικά ένας άλλος από τα παλιά, Ron Rineheart. Στις κιθάρες και στα drums φυσικά και θα είναι οι Eric Meyer και Gene Hoglan, αντίστοιχα. Μαζί τους θα είναι οι Demolition Hammer, Memorain και οι Cult of Orpist. Μιλάμε για μια ιστορική συναυλία!
