Cyanna Mercury: Πώς ηχογραφήθηκε το ‘Archetypes’

Οι Cyanna Mercury επιστρέφουν και κρατούν επιτέλους στα χέρια τους νέα, ολοκληρωμένη δουλειά που φέρει τον τίτλο  ‘Archetypes‘. Μπορεί να πάλεψαν αρκετά για αυτό, μπορεί να τους είδαμε σε διάφορες μουσικές σκηνές της Ελλάδος, σίγουρα όμως δεν είχαμε την τύχη να μιλήσουμε και να ακούσουμε τον νέο αυτό δίσκο.

Έρχονται λοιπόν οι ίδιοι να μας καλύψουν τα κενά και φυσικά να μάθουμε μυστικά και ποιοι κρύβονται πίσω από αυτό.

Πάρτε μια μεγάλη ανάσα, ανοίξτε τα πνευμόνια σας και γεμίστε με νέες μελωδίες και πληροφορίες!

• Ο δίσκος προετοιμάστηκε στο Below studio στο Παγκράτι, εκεί δηλαδή που κάνουμε πρόβες από όταν ξεκίνησε η μπάντα στις αρχές του 2014. Αρχικά προβάραμε μόνοι μας τα τραγούδια τα περισσότερα των οποίων παίζονταν ήδη σε μια μορφή και είχαν ηχογραφηθεί ζωντανά στο Mezzo Voce το Μάρτιο του 2014. Mετά το καλοκαίρι εκείνης της χρονιάς, τα ολοκληρώσαμε και σε κάποιες περιπτώσεις τα αλλάξαμε αρκετά, με την βοήθεια του Δημήτρη Λιλή, με τον οποίο συνεργαστήκαμε στην παραγωγή. Οι τελικές ενορχηστρώσεις δοκιμάστηκαν και τελειοποιήθηκαν με συνεχείς ηχογραφήσεις σε ένα ψηφιακό 4κάναλο recorder που κάθε μέρα γέμιζε και άδειαζε για την επόμενη, αφού κρατούσαμε σημειώσεις για το τι ήθελε ακόμα δουλειά.

• Τον Οκτώβριο του ίδιου χρόνου μπήκαμε για το πρώτο session ηχογραφήσεων (συνολικά χρειάστηκαν 2-3 ακόμα το Δεκέμβριο και τον Φεβρουάριο του 2015) στο Artracks studio με τον Άλεξ Μπόλπαση, οποίος ανέλαβε εκτός από την ηχογράφηση και τη μίξη, ενώ έπαιξε σημαντικό ρόλο και στην παραγωγή. Ο Άλεξ “Μπαλμπόα” συνεισέφερε τόσο σε πολύτιμο εξοπλισμό (2 εκπληκτικά μαραφέτια tape delay & space echo, καθώς και διάφορες ηλεκτρικές κιθάρες), όσο και σε ιδέες λόγω του απαράμιλλου know-how του πάνω στην ηχογράφηση σε μπομπίνα και σε τεχνικές του παλιού καιρού, ενώ διαμόρφωσε με τη μίξη του το τελικό ηχητικό αποτέλεσμα σε σημαντικό βαθμό.

• Η ηχογράφηση των πλήκτρων, τυμπάνων και μπάσου έγινε ζωντανά, με τον Νίκο, τον Ντένις και το Δημήτρη μέσα στη μεγάλη αίθουσα του Artracks να παίζουν μαζί, περίπου δύο takes ανα κομμάτι για να μας βγάλει η μπομπίνα που ως γνωστόν έχει συγκεκριμένο αριθμό επανεγγραφών που αντέχει και δεν φυτρώνει και σε κανα δέντρο. Μετά ηχογραφήθηκαν οι κιθάρες του Διαμαντή από το control room όπου είχαν απλωθεί διάφορα μοντέλα και συσκευές αλλοίωσης σήματος, με τον ενισχυτή μέσα στην μεγάλη αίθουσα (ένας ταλαιπωρημένος αλλά ζεστός Fender Super Reverb που δανειστήκαμε από τον Κύριο Κ., τον οποίο έχουμε την τιμή να έχουμε καλεσμένο στο Gagarin αυτό το Δεκέμβριο). Να πούμε εδώ ότι και τα τύμπανα ήταν δανεικά από τον Μανώλη Γιαννίκιο τον οποίο επίσης ευχαριστούμε, όπως και τον Αντώνη Κα., ο οποίος μας διέθεσε την κεφαλή του θρυλικού του custom ενισχυτή (κατασκευασμένος από τον Κουρμπή στα Εξάρχεια) για την ηχογράφηση των πλήκτρων του Νίκου. Μετά τις κιθάρες ηχογραφήθηκε το τουμπελέκι από τον Σπυρέα και το μπουζούκι του Κώστα Καραγιαννάκη στο “The Lunatic”, ένα πρωί που ο τελευταίος επέστρεφε από την βάρδια του σε νυχτερινό κέντρο λαϊκής μουσικής. Ήρθε και έπαιξε το ταξίμι στη μέση του τραγουδιού “in one take”. Μεγάλος μάστορας. Η λεπτομέρεια εδώ είναι ότι ο Διαμαντής έπαιξε το θέμα του μπουζουκιού μετά το ταξίμι, που ντουμπλάρει ουσιαστικά το ριφ της κιθάρας, για να γλυτώσουμε χρόνο. Ο κύριος Καραγιαννάκης χαιρέτησε και πήγε για ύπνο. Μετά από όλα αυτά ηχογραφήθηκε η κύρια φωνή με τον Σπυρέα μέσα στο control room, με μια μέθοδο-πατέντα, στην οποία τα ηχεία ήταν ανοιχτά σαν monitor, σε μια ένταση που δε θα δημιουργούσε πρόβλημα διαρροών, ενώ ο ίδιος ο Σπυρέας ήταν στριμωγμένος σε μια γωνία για να μην ‘αρπάζει’ το μικρόφωνο. Όλο αυτό το επινόησε ο Άλεξ, προκειμένου να ικανοποιήσει το αίτημα του Σπυρέα να γίνει μια προσομοίωση των συνθηκών ενός λάηβ και να μην ηχογραφηθεί απλά η φωνή με ακουστικά μέσα στο booth αποστειρωμένη από την ενέργεια της έντασης των ηχείων. Αυτή η ανορθόδοξη μέθοδος μάλλον πέτυχε. Αυτή η ακολουθία ηχογράφησης των οργάνων και της φωνής επαναλήφθηκε δύο φορές για τα 10 κομμάτια του άλμπουμ (πρώτα τα 6 και μετά τα 4).

• Στο Artracks επίσης ηχογραφήθηκαν τα δεύτερα του Phil Diamond στο “Lilith” που προσέθεσαν όγκο, το σαντούρι στο “Nothing We Can Do” από τη Στέλλα Βαλάση, η οποία έπιασε το ύφος και τη γραμμή υπό τις οδηγίες του Νίκου σε λιγότερο από μια ώρα, ενώ στο τέλος ενός από τα ολοήμερα sessions ηχογραφήσαμε όλοι μαζί ένα μέταλλο που κοπανάγαμε για το “The Lunatic” και τα παλαμάκια του “Lilith” γύρω από ένα πυκνωτικό μικρόφωνο στο διάδρομο του στούντιο, λεπτομέρειες της παραγωγής του Λιλή, ο οποίος εκεί πρωτοστάτησε και ερμηνευτικά χτυπώντας πιο δυνατά απ’ όλους. Εκμεταλλευτήκαμε επίσης στο έπακρον το πιάνο με ουρά που διαθέτει το στούντιο με τον τεράστιο ήχο, στο “Apollo” και σε ένα ακόμα τραγούδι το οποίο γράφτηκε επί τόπου (ονομάστηκε προσωρινά “Kronos”), αλλά δεν συμπεριλήφθηκε στο δίσκο. Στα ενδιάμεσα των sessions του Artracks, ο Σπυρέας ανέλαβε να ηχογραφήσει στο σπίτι τα δικά του δεύτερα φωνητικά, τα φωνητικά του Νίκου στα “The Lunatic” και “If We Were Blind”, όπως και τα φωνητικά της Esterina στα “Horse Dark As Night”, “The Lunatic”, “Lilith” και  “There WIll Be A Time”, που έδωσαν διαφορετικό χρώμα και ανέδειξαν τις αρμονίες. Στον ίδιο χώρο ηχογραφήθηκε σε ένα απόγευμα και η φωνή της Kafka, στο απόσπασμα του Τρισμέγιστού Ερμή στο “Horse Dark As Night”/”Hermes” και το “Πάτερ Ημών” στο “Ode To The Absent Father” που ολοκλήρωσαν με ιδανικό τρόπο το φιλολογικό υπόβαθρο του άλμπουμ.

• Αφού συγκεντρώθηκαν όλα τα tapes, ο Άλεξ ξεκίνησε τις μίξεις λίγο πριν το καλοκαίρι του 2015. Το mastering έγινε από τον James Plotkin λίγο μετά και τα τελικά masters ήταν στα χέρια της μπάντας το Δεκέμβριο, όταν ξεκίνησαμε να αποκαλύπτουμε ένα-ένα τα τραγούδια με τα βίντεο του Iam Nothe (που θα συνεχιστούν και μετά την κυκλοφορία του άλμπουμ), αρχίζοντας με το “If We Were Blind”. Μέσα στο 2016 ολοκληρώθηκε το artwork, δηλαδή η φωτογράφιση και ψηφιακή μεταφορά του πίνακα που δημιουργήθηκε για αυτό τον σκοπό από τον Αμερικανό καλλιτέχνη Kyle Fite, ο οποίος απέδωσε με τον καλύτερο τρόπο τον ήχο του άλμπουμ σε χρώματα και γραμμές. Μέσα στο καλοκαίρι όλα ήταν έτοιμα για την κυκλοφορία και έτσι τον Ιούλιο τα masters εστάλησαν στο εργοστάσιο κοπής για την παραγωγή του βινυλίου που έφτασε στην Αθήνα τον Οκτώβριο. Από τις 21 Νοεμβρίου ο δίσκος είναι επίσημα εκεί έξω.