Suffolk όπως αναφερθήκαμε στο πρώτο μέρος του αφιερώματος μας. Σε αυτή την υπέροχη κομητεία με όλες αυτές τις ιστορίες μυστηρίου και τρόμου ιδρύθηκαν οι Cradle of Filth.
Τα πρώτα χρόνια…
Ας ασχοληθούμε λοιπόν για αρχή με τα πρώτα demo της μπάντας, πριν δηλαδή κυκλοφορήσει το εξαιρετικό ντεμπούτο τους, “The principle of evil made flesh”. Τα πρώτα τρία χρόνια της μπάντας σηματοδοτούνται από τρία demos, τα “Invoking the unclean”, “Orgiastic pleasures foul” και “Total fucking darkness”. Κατά την διάρκεια αυτών των ετών, η μπάντα προσέλαβε στις κιθάρες τον Robin Eaglestone ο οποίος και αποχώρησε σχετικά σύντομα. Πριν την κυκλοφορία του “Total Fucking darkness” είχαν ήδη ηχογραφήσει το πρώτο τους άλμπουμ που έφερε το όνομα “Goetia” και ήταν έτοιμο να κυκλοφορήσει από την Tombstone Records. Όμως η ατυχία χτύπησε την πόρτα της μπάντας και όλα τα κομμάτια πήγαν στράφι λόγω του ότι χρεοκόπησε η εταιρεία και η μπάντα δεν είχε την δυνατότητα για το funding του άλμπουμ.
Η ώρα του “The Principle of evil made flesh”
Η μπάντα δεν χάνει χρόνο και υπογράφει με την Λονδρέζικη Cacophonous Records και φέρνει στο φως το εκπληκτικό “The principle of evil made flesh”. Με το τελικό line up να απαρτίζεται από: Dani Filth: Vocals, Paul Allender: Guitars, Paul Allan Ryan: Guitars, Robin Graves: Bass, Benjamin Ryan: Keyboards και Nicholas Barker: Drums. Αυτό το άλμπουμ ήταν ένας προπομπός για το τι ερχόταν από την μπάντα τα επόμενα χρόνια.
Απλό και ακατέργαστο άλμπουμ
Η κυκλοφορία του ορίστηκε να είναι στις 24 Φεβρουαρίου 1994. Και για να λέμε τα πράγματα με το όνομα τους, δεν ήταν κάτι συνταρακτικό για την τότε σκηνή. Ήταν ένα απλό και ακατέργαστο άλμπουμ από μια μπάντα που έψαχνε την “ταυτότητα” της. Αν εξαιρέσουμε τα ιστορικά ντεμπούτο μεγαθήριων της τότε σκηνής, το “The principle of evil made flesh” δεν είχε να ζηλέψει τίποτα από τον σωρό τον άλμπουμ που κυκλοφορούσαν τότε. Απλά του έλειπε αυτό το κάτι για να το χαρακτηρίσουμε genuine black metal που λένε και στο χωριό μου.
Εξέλιξη και καινοτομία
Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι δεν ήταν εξελίξιμο ή καινοτόμο. Στην πραγματικότητα τα θυελλώδη riffs, οι απόκοσμες κραυγές και τα σαρωτικά drums, το καθιστούν ένα δελεαστικό ντεμπούτο. Το οποίο «τάπωσε» πολλές πρωτοεμφανιζόμενες δουλειές που είχαν κυκλοφορήσει στην τότε underground σκηνή. Ταυτόχρονα, σε σύγκριση με τα demo που είχαν πιο death metal feeling, το “The principle of evil made flesh” ήταν ένα παραπάνω βήμα προς το black metal που ήθελαν οι Filth να δώσουν στον κόσμο. Δεν ήθελα να το αναφέρω, όμως οι επιρροές από Emperor είναι αρκετά εμφανείς. Πως να το κάνουμε όμως όταν ο Αυτοκράτορας είχε γράψει ιστορία πρωτύτερα.
Το άλμπουμ γράφτηκε στα μέσα του 1993 και ηχογραφήθηκε το χρονικό διάστημα Σεπτέμβριο-Νοέμβριο στα Academy Music Studio στο Dewsbury, στο West Yorkshire στη Μεγάλη Βρετανία. Την μπάντα την ανέλαβε ο Robert “Mags” Magoolagan ο οποίος είχε δουλέψει πρωτύτερα με μπάντες όπως οι Anathema, My Dying Bride και Paradise Lost. Όμως αυτός ο σπουδαίος παραγωγός δεν μπορούσε να καλύψει αυτό που στην πραγματικότητα ήθελε ο Dani.
Στην πραγματικότητα όμως…
Είχε δηλώσει στο Kerrang το 2008 «Εμείς στοχεύσαμε σε έναν πραγματικά σκοτεινό, δραματικό παλμό που ήταν συνώνυμο με την Βρετανική σκηνή αλλά ταυτόχρονα επιθυμούσαμε και την αγριότητα του Ευρωπαϊκού Βορρά. Ουσιαστικά όμως το άλμπουμ κατέληξε να θεωρηθεί ένας πολύ underground δίσκος, κάτι που στην πραγματικότητα επ’ ουδενί επιθυμούσαμε. Θέλαμε να να κυκλοφορήσουμε έναν πραγματικά ηχηρό δίσκο και πιστεύω ότι ακόμα και τώρα αυτός ο δίσκος έχει μια σπουδαιότητα». Γιατί όμως αυτή η σπουδαιότητα?
Μπορεί το “The principle of evil made flesh” να μην θεωρούταν κάτι που να έκανε «σεισμό», αλλά…
Απλά γιατί, σε αντίθεση με τους Emperor, Mayhem και Immortal που οι στίχοι τους ήταν βασισμένοι σε παγανιστικές τελετές και σε άλλα παρόμοια θέματα. Οι Cradle of filth έφεραν στη σκηνή τις ταινίες τρόμου και την ρομαντική ποίηση. Μπορεί το “The principle of evil made flesh” να μην θεωρούταν κάτι που να έκανε «σεισμό» στη σκηνή που λέμε. Όμως σίγουρα έβαλε τις βάσεις, τα θεμέλια για τους μεταγενέστερους δίσκους. Οι στίχοι μαζί με τα πλήκτρα ήρθαν σε εξαιρετική αρμονία με τα ακραία riffs. Πρόσφεραν στον ακροατή μια γοτθική ατμόσφαιρα που ελάχιστες μπάντες είχαν πετύχει αυτό τον συνδυασμό μέχρι και τότε. Ταυτόχρονα, οι ρυθμοί ήταν άγριοι και αμείλικτοι. Αποδεικνύοντας για το τι ήταν ικανή η μπάντα να κάνει όσον αφορά την βαρβαρότητα. Το drumming του Barker ήταν ακριβές και τεχνικό και τα riffs των Ryan/Allender άγρια και απειλητικά. Ο συνδυασμός ήταν τέλειος.
Αν ξεκινήσουμε τώρα τις υποθέσεις σχετικά για το αν όλα πηγαίναν καλά με τις δισκογράφικες και δεν είχαν όλες αυτές τις αναποδιές, θα μπορούσε το αποτέλεσμα να ήταν πιο θορυβώδες και να τους μάθαινε περισσότερος κόσμος?
Ίσως. Ας σημειώσουμε όμως και το εξής, ότι την ίδια χρόνια κυκλοφόρησαν τα “De Mysteriis dom Sathanas” και “Transylvania hunger” από Mayhem και Darkthrone αντίστοιχα και ο ανταγωνισμός ήταν πολύ μεγάλος ήδη. Όμως τα θεμέλια για αυτό που χτιζόταν είχαν μπει για τα καλά. Και να δώσω και ένα info: Όταν έφτασε σε γνωστό περιοδικό ευρείας κυκλοφορίας το “The principle of evil made flesh”, έβαλαν έναν αρκετά χαμηλό βαθμό. Το ντεμπούτο των Cradle of filth έτυχε καλής μεταχείρησης από έντυπα του underground χώρου και κυρίως fanzine. Ο Frank Stover από το ιστορικό Voices from the dark side fanzine το είχε αποθεώσει πάντως. Το συγκεκριμένο fanzine μπορείτε να βρείτε σε ηλεκτρονική μορφή, έχει «θησαυρούς» μέσα, μιλάμε για βάθος γνώσεων και πολύ πλούσιο υλικό. Δηλώνω φανατικός.
Η “τυπική” και “απαραίτητη” κυκλοφορία του “V Empire-or dark fairytales of Phallustein”
Δυστυχώς, τα πράγματα δεν εξελίχθηκαν καλά στη σχέση των Cradle of filth με την Cacophonous Records. Η μπάντα κατηγόρησε την εταιρεία για κακή διαχείριση στα οικονομικά. Ακολούθησαν ζόρικες διαμάχες νομικής φύσεως σχεδόν όλο το 1995. Η αρχική έκδοση του “Dusk and her embrace” με τα μέλη που υπήρχαν τότε και ήταν προορισμένη να κυκλοφορήσει από την Cacophonous Records δεν είδε ποτέ το φως της δημοσιότητας τότε. Όμως, το 2016 σε συνεργασία με την Music For Nations κυκλοφόρησε το “Dusk and her embrace: The original sin” όπως είχε ηχογραφηθεί τότε αλλά με νέα μέλη.
Αυτή η κυκλοφορία “έστρωσε το χαλί” που λέμε
Το 1996 η μπάντα ηχογράφησε άλλη μια κυκλοφορία για λογαριασμό της Cacophonous records με το ζόρι μιας και ήταν υποχρεωμένη να πραγματοποιηθεί βάσει συμβολαίου. Η κυκλοφορία αυτή ονομάστηκε “Vempire, or dark fairytales in Phallustein” με νέα μέλη τον Stuart Anstis στις κιθάρες και τον Damien Gregori στα πλήκτρα. Οι Paul Allender και τα αδέρφια Ryan αποχώρησαν για να συμμετάσχουν στους εξαιρετικούς The Blood divine του Darren White (ex-Anathema). Την κυκλοφορία αυτή την θεωρώ πολύ σημαντική για την εξέλιξη της μπάντας στο θέμα της παραγωγής, ήταν σαν την πύλη που άνοιγε για τα επερχόμενα άλμπουμ, έστρωσε το χαλί που λέμε. Εδώ έχουμε τον ίδιο παραγωγό, τον Mags και όλες οι κιθάρες έχουν ηχογραφηθεί από τον Stuart Anstis.
Το EP αυτό περιγράφει όλη την κατάσταση στην οποία είχε περιέλθει η μπάντα εκείνη την περίοδο.
Στο συγκεκριμένο EP θα βρείτε και μια επανεκτέλεση στο “The Forest whispers my name” από το “The principle of evil made flesh”. Όλα τα πλήκτρα ηχογραφήθηκαν από τον Keith Appleton και αυτή η κυκλοφορία ήταν η πρώτη που είχαν στις τάξεις τους την Sarah Jezebel Deva στα φωνητικά. Το EP αυτό περιγράφει όλη την κατάσταση στην οποία είχε περιέλθει η μπάντα εκείνη την περίοδο.
Ο θυμός και η απογοήτευση που ένιωθαν οι Cradle of Filth έρχεται σε πλήρη ισχύ στο “Vempire…”, με το συγκρότημα να απελευθερώνει ότι πιο βιαίο είχε βγάλει μέχρι τότε μέσα σε 37 λεπτά.
Ο θυμός και η απογοήτευση που ένιωθαν οι Cradle of Filth έρχεται σε πλήρη ισχύ στο “Vempire…”, με το συγκρότημα να απελευθερώνει ότι πιο βίαιο είχε βγάλει μέχρι τότε μέσα σε 37 λεπτά. Όταν σου φέρνουν στο νου τους Marduk στα “Ebony dressed for sunset”, “The rape and ruin for angels” και “Queen of winter, throned”, καταλαβαίνεις ότι η μπάντα είχε «ξεφύγει» σε ακρότητα. Το τελευταίο τραγούδι “The Rape and Ruin of Angels (Hosannas in Extremis)”, ανοίγει με το πιο βίαιο riff που είχαν γράψει ο Cradle μέχρι τότε, αλλά σύντομα δίνει τη θέση του σε ένα πολύ ωραίο break με πιάνο, ανατροπές παντού, αν και αυτό δεν είναι τόσο επικό ή ατμοσφαιρικό όπως το “Queen of Winter, Throned” – είναι όμως πιο τεχνικό.
Αυτό το EP για τους Cradle of Filth αποτέλεσε την εξέλιξη του ντεμπούτο τους και από τις πρώτες εντυπώσεις το κοινό διαπίστωσε προς τα που το πήγαιναν οι Βρετανοί το όλο θέμα.
Η ισορροπία μεταξύ των επιθετικών μερών και των πιο τεχνικών είναι πραγματικά καλοδουλεμένη και καταλήγει σε ένα θεαματικό αργό, μελωδικό break που εισάγεται από το τρομερό μπάσο του Robin και διευρύνεται σε τεράστιες διαστάσεις από τις υπέροχες παρεμβάσεις των keyboards. Θεωρείται εύκολα το δεύτερο καλύτερο τραγούδι σε αυτή την δουλειά και είναι ένα μάλλον υποτιμημένο έπος. Αυτό το EP για τους Cradle of Filth αποτέλεσε την εξέλιξη του ντεμπούτο τους και από τις πρώτες εντυπώσεις το κοινό διαπίστωσε προς τα που το πήγαιναν οι Βρετανοί το όλο θέμα.
Ο ακρογωνιαίος λίθος της καριέρας τους, το άλμπουμ που τους έφτασε σε δυσθεώρητα ύψη, το αριστουργηματικό “Dusk and her embrace”
Εδώ λοιπόν έχουμε την εξής φάση, η Cacophonous πήρε το “Vempire…” και οι Cradle of Filth πήραν το “Dusk and her embrace” μείον πέντε συνθέσεων και όλοι έζησαν ευτυχισμένοι. Τώρα για το “Dusk and her embrace” είναι πολύ δύσκολο για μένα να δώσω περιγραφή σε αυτό τον δίσκο, μιας και από αυτόν τον δίσκο τους έμαθα. Μεγαλώσαμε με δίσκους όπως η πρώτη πεντάδα της παρέας του Dani.
Simon Marsden και Cradle of Filth
Ας ξεκινήσουμε από το εξώφυλλο το οποίο στηρίζεται σε μια φωτογραφία του Simon Marsden. Το ιδιαίτερο ενδιαφέρον του Marsden ήταν τα «απόκοσμα» μοτίβα όπως νεκροταφεία και παλιά ερείπια, καθώς και οι θρύλοι και οι ιστορίες που συνδέονται συχνά με αυτά τα μέρη. Ωστόσο, η ζοφερή ατμόσφαιρα των εικόνων του Marsden δεν βασίζεται μόνο στην προσεκτική επιλογή των μοτίβων, αλλά στην τεχνική των φωτογραφικών λήψεων του, η οποία περιλάμβανε τη χρήση φιλμ υπέρυθρης ακτινοβολίας. Δημιουργίες του κοσμούν διάφορα μουσεία του κόσμου, όπως και τις τρεις πρώτες δουλειές των εκπληκτικών Hecate enthroned. Οι τελευταίοι
Αλλαγές στο line up
Διάφορες πηγές επιβεβαιώνουν ότι το line up για την πρώτη ηχογράφηση του “Dusk and her embrace” ήταν σχεδόν το ίδιο με αυτό του “The principle of evil made flesh”. Συμπεριλαμβανομένων των Paul Allender, Paul Ryan και Benjamin Ryan, αλλά εξαιρουμένου του Robin Graves. Ο τελευταίος ασχολήθηκε με τους December moon κυκλοφορώντας το πολύ καλό “Source of origin”, πριν είχε κάνει μόνο κάτι demo.
Το τελικό line up
Στη συνέχεια, ο Robin αντικαταστάθηκε σύντομα από τον Jon Kennedy. Αργότερα, ο Paul, τα αδέρφια Ryan και ο Kennedy αποχώρησαν από το συγκρότημα πριν ηχογραφηθεί η έκδοση του “Dusk…” το 1996 με το ακόλουθο line up. Το line up της μπάντας απαρτιζόταν από τους: Dani Filth-Vocals, Robin Graves-Bass, Stuart Anstis-Guitars, Damien Gregory-πλήκτρα και Nicholas Barker-Drums. Στα φωνητικά βοήθησαν οι Sarah Jezebel Deva, Danielle Cneajna Cottington και ο Cronos που συμμετέχει στο “Haunted shores” δίνοντας τον επίλογο με απαγγελία στο τέλος.
The Blood Divine και December Moon
Kennedy και αδέρφια Ryan ασχολήθηκαν με τους τεράστιους για μένα The Blood Divine και κυκλοφορήσαν δυο αριστουργήματα, “Awaken” και “Mystica”. Όπως διαπιστώνετε, δεν μας “χάλασε” η αποχώρηση τους, μιας και December Moon και The Blood Divine κυκλοφόρησαν εξαιρετικές δουλειές.
Η περίπτωση του Sheridan Le Fanu
Στιχουργικά τώρα, η μπάντα έχει βασιστεί πάνω στις δουλειές του Sheridan Le Fanu (Joseph Thomas Sheridan Le Fanu) ο οποίος ήταν Ιρλανδός συγγραφέας γοτθικών ιστοριών, μυθιστορημάτων μυστηρίου και φανταστικού τρόμου. Θεωρείται από τους ηγέτες των ιστοριών σχετικά με φαντάσματα για την εποχή του. Ήταν ένας από τους υπεύθυνους της εξέλιξης του είδους κατά την Βικτωριανή εποχή. Τρία από τα πιο γνωστά του έργα είναι τα “Uncle Silas”, “Carmilla” και “The House by the churchyard”. Ολόκληρη η θεματολογία του δίσκου περιτρυγιρίζεται γύρω από τα έργα του επιφανούς Ιρλανδού συγγραφέα. Χωρίς να υποτιμήσουμε την δουλειά του Mags στις προηγούμενες δουλειές των Βρετανών, εδώ χρειάστηκε ο Kit Woolven.
Kit Woolven, ο παραγωγός που χρειάζονταν
O Kit υπήρξε παραγωγός σε σημαντικές δουλειές των Cathedral, Anathema, Thin lizzy, στις δουλειές των Phil Lynott, Iommi, Angel dust και White empress. Ουσιαστικά ο τύπος έδωσε στους Cradle of filth ότι οραματίστηκαν για την μουσική τους. Μια απίστευτα βελτιωμένη παραγωγή. Μιας και την ώρα πού μιλάμε στην αγορά είναι το “Dusk and her embrace-The original sin”, δηλαδή η ηχογράφηση που έγινε πριν το 1996 για λογαριασμό της Cacophonous Records. Για την ακρίβεια το 1995.
Δεν υπάρχει σύγκριση
Δεν μπορώ να συγκρίνω τις δυο ηχογραφήσεις. Η μια είναι η φυσική συνέχεια του “The principle of evil made flesh”.Αυτή που βγήκε μέσα από τις παραδοσιακές Death/Doom καταβολές τους. Ενώ η ηχογράφηση του 1996 είναι πιο εμπορική και αυτό που πολλοί ονόμασαν Extreme Gothic Metal. Σηκώνει πολλή συζήτηση αυτή η “ταμπέλα” και δεν είναι της παρούσης. Βέβαια τον κόσμο τον κατέκτησαν με την εκδοχή του 1996 και αυτό το έκαναν απόλυτα πετυχημένα. Καλύτερα δεν γινόταν. Απομονώθηκαν πλήρως από τον Ευρωπαϊκό Black Metal ιστό και έκαναν κάτι εντελώς Βρετανικό ας το πούμε. Τέλοσπαντων, για το “Dusk and her embrace-the original sin” θα αναφερθούμε εκτενέστερα σε άλλο κομμάτι του αφιερώματος.
Stuart Anstis: Το μέλος “κλειδί”
Τα παιδιά λοιπόν κατηφορίζουν στο Λονδίνο, στη Music For Nations. Με το “Dusk and her embrace” διέλυσαν κάθε αμφιβολία σχετικά με την ποιότητα που πρόσφεραν. Σχετικά με την φωνή του Dani δεν έχουμε να αναφέρουμε διαφορές από την προηγούμενη δουλειά. Θα προσθέσουμε εδώ τα φωνητικά των Danielle και Sarah που οι εναλλαγές που γίνονται με τα αντρικά είναι υπέροχες. Ο Stuart Anstis ήταν ένα από τα πιο σημαντικά μέλη που έχουν περάσει από τους Βρετανούς. Πραγματοποίησε τρομερή δουλειά στο ήδη υπάρχον υλικό.
Το “Dusk and her embrace” αποτελεί “οδηγό”
Οι Cradle of Filth με το “Dusk and her Embrace” έσπασαν τα όρια για το Black metal. Ουσιαστικά άλλαξαν τον χάρτη του Majestic Black Metal. Οριοθέτησαν τον Βρετανικό ήχο αυτού του παρακλαδιού. Πρόσθεσαν στοιχεία μέσα που αμφιβάλλω αν οι Σκανδιναβικές μπάντες θα έβαζαν με την ίδια ευκολία και το ίδιο ρίσκο. Με αυτή την δουλειά καθιερώθηκαν στις καρδιές των φίλων του συγκεκριμένου είδους Black Metal. Όπως και ότι απέκτησαν έναν πολύ ισχυρό πυρήνα οπαδών. Στις 19 Αυγούστου 1996, κάτω από την Music For Nations, οι Cradle of Filth έγραψαν ιστορία.
Θα με πείτε ρομαντικό και γραφικό. Όμως η Music For Nations ναι μεν έκανε καλό στην μπάντα με το επαγγελματικό της promotion. Όμως για κάποιο λόγο “έφυγε” αυτή η οπαδική πώρωση. Τώρα αν με ρωτήσετε, από που έπρεπε να κυκλοφορήσει, θα έλεγα Osmose, Peaceville ή Candlelight. Τελοσπάντων, “κολλήματα” δικά μου. Έχουν περάσει σχεδόν τριάντα χρόνια, τα έχουμε αφήσει πίσω μας. Προτιμώ το line up του 1995, χωρίς να θέλω να υποτιμήσω σε καμιά περίπτωση αυτό του 1996.
Υ.Γ. Σημαντική πηγή πληροφοριών για το εν λόγω άρθρο άντλησα από το The Plunderer. Συγκεκριμένα από την δισκοκριτική του Νίκου Αναστόπουλου για το “Dusk and her embrace-The original sin”. Πολύτιμες πληροφορίες από την τότε σκηνή και τα stories γύρω από αυτή.
