Ο Bob Katsionis μας μιλάει για την νέα του δισκογραφική δουλειά και για την καριέρα του έως τώρα.
Ευχαριστούμε πάρα πολύ για αυτή την συνέντευξη.
- “Prognosis & Synopsis”Πόσο χρόνο σου πήρε για τη σύλληψη και τη δημιουργία αυτού του εντυπωσιακού άλμπουμ;
Ευχαριστώ αλλά η αλήθεια είναι πως μου πήρε μόλις… 15 μέρες! ήταν πέρυσι τον Αύγουστο που το είχα ρίξει σε.. σπιτικές διακοπές, έπαιζα φουλ playstation όλη μέρα και βλέπαμε ταινίες με την κοπέλα μου και στον ελεύθερο χρόνο ΕΓΡΑΦΑ σαν τρελός! Αυτός είναι και ο λόγος που το άλμπουμ είναι τόσο δεμένο και flawless.
2. Τρέχεις μεπολλά Project. Πραγματικά πολυπράγμων καθώς κυκλοφορείς άλμπουμ με FireWind, Outloud σόλο δίσκο, προεδρεύεις σε εταιρεία, ενώ έχει και την full time εργασία σου στο στούντιο και τα βίντεο. ;Καλά, πως καταφέρνεις και βρίσκεις χρόνο για όλα αυτά;
Αν αγαπάς κάτι βρίσκεις χρόνο λένε, και όσο και αν ακούγεται κλισέ … αυτή είναι η ζωή μου. Έχω αποδεχθεί το γεγονός ότι δε θα κάνω εκατομμύρια views και πλέον απολαμβάνω την δημιουργία και την Τέχνη. Και δεν είναι καθόλου μικρό πράγμα αυτό. Τα παιδιά έχουν τρελό άγχος, αγοράζουν views, ποστάρουν σαν τρελά, και στο τέλος χάνουν την ουσία της δημιουργίας. Δόξα το Θεό, μεγάλωσα σε μια εποχή που είχες χρόνο και είχε νόημα το να μελετήσεις και να γίνεις καλύτερος. Τώρα το μόνο που έχει νόημα είναι το να γίνεις viral.
3. Ποια πιστεύεις πως είναι τα ορόσημα της καριέρας σου ως τώρα;
Σίγουρα η προσχώρηση μου στους Firewind. Άπειρες εμπειρίες και ταξίδια, ακόμα και μαθήματα ζωής, συνεργασίας και… metal. Κατά τ’αλλα.. έχω τα μικρά δικά μου πραγματάκια που με κάνουν να νιώθω σημαντικός, όπως το ότι έπαιξα στη σκηνή με τον αγαπημένο μου κιθαρίστα (Jeff Waters), έγινα φίλος με το power metal idol μου, τον Timo Tolkki, έγραψα και συνεχίζω να γράφω για τους Kamelot και έχω περάσει και από μερικές από τις μεγαλύτερες μπάντες της χώρας μας όπως Septic Flesh και Nightfall. Αλλά το σημαντικότερο είναι η σχέση που έχω με νέα παιδιά κ μπάντες όπου προσπαθώ να βοηθήσω όσο το δυνατόν περισσότερο.
4. Ποιοι καλλιτέχνες σε έχουν επηρεάσει περισσότερο στον εκτελεστικό , αλλά και συνθετικό τομέα;
Αναμφισβήτητα οι Dream Theater, Annihilator, Stratovarius σε συνδυασμό με τις καταβολές μου από Yanni, Vangelis, Jean Michel Jarre αλλάο και η ελληνική 80-90’ς pop μουσική.
5. Ποια ήταν η καλύτερη συμβουλή που σου έχει δώσει κάποιο από τα είδωλά σου;
Βασικά ο timo Tolkki μια μέρα μου είπε σε ένα παγκάκι: “Bob, πρέπει να ηρεμήσεις και να κάνεις focus σε ένα πράγμα. Πιστεύεις ότι ο Stanley Kubrick γύριζε διαφημίσεις απορρυπαντικών όσο βρισκόταν στα γυρίσματα του The Shining? Όχι. Ήταν κλεισμένος εκειί πάνω 2 χρόνια και έφτιαξε ένα αριστούργημα που θα μνημονεύεται για πάντα.” Μετά του εξήγησα περί Τσίπρα, μπουζούκια, Ελλάδα η Χώρα του Πράσινου Ήλιου κλπ και μου είπε “ε, ναι ντάξει δε σε παίρνει, συνέχισε έτσι ” (γέλια)!
6. Πες μας για τις επερχόμενες εμφανίσεις των Outloud. Τι να περιμένουμε;
Δυνατό setlist με τραγούδια που και να μην τα ξέρεις, τα μαθαίνεις μέχρι να φτάσει το ρεφρέν! Θα έχει extra διασκευές και σουπερ σπέσιαλ light show! Μαζί μας και οι Voidnaut σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη με άλμπουμ δυναμίτη που δε μυρίζει Ελλάδα σε καμία περίπτωση!
7. Με όσα έχεις μάθει ως τώρα, αν έπρεπε να δώσεις κάποια συμβουλή σε ένα νέο μουσικό, ποια θα ήταν αυτή;
Μην χάνεις τον προσανατολισμό σου. Κάνε αυτό που ονειρεύτηκες όταν ήσουν 15 χρονών και αγόραζες την πρώτη σου κιθάρα. Ή τουλάχιστον φρόντισε να έχεις όσο πιο στενή σχέση με αυτό.
8. Πριν κλείσουμε την κουβέντα μας, θα ήθελα να μου πεις αν ακούς κάποια καλή μουσική τελευταία και την οποία θα ήθελες να προτείνεις στον κόσμο. Κάποιος νέος καλλιτέχνης ή είδος που να σε έχει εντυπωσιάσει ή έστω να έχει κινήσει το ενδιαφέρον σου;
Βασικά έχω πάθει πλάκα με τους Ghost. Αυτό που οι παντελώς άσχετοι ακούνε σαν “απλά ντίσκο τραγουδάκια” για κάποιον που γνωρίζει είναι ΣΕΜΙΝΑΡΙΑΚΟ songwriting, arrangement και production. Είχε χρόνια να βγει κάτι ΤΟΣΟ καλό που να μπορεί να ακουστεί από όλους, όπως π.χ. έκαναν κάποτε οι Metallica με το Nothing Else Matters (αλλά εκεί δεν μίλησαν οι θρασάσδες) Εντάξει, είναι βλακεία που βγαίνουν σαν τον Πάτερ Παϊσιο στη σκηνή αλλά άμα είσαι τόσο ΘΥΜΑ και αντιί να ακούς τη μουσική βλέπεις αυτό που σου πασάρουν τότε απλά έχεις χάσει το νόημα.
