Mother of Millions: Ο δίσκος, το ταξίδι και η συνέντευξη μας

Οι Mother of millions μπορούν να θεωρηθούν πολύ εύκολα, μια από τις πιο δυνατές μπάντες στο χώρο του Ευρωπαικού Progressive Metal ήχου. Εμείς επικοινωνήσαμε με τον Κώστα Κωσταντινίδη, κιθαρίστα της μπάντας, με αφορμή τόσο την κυκλοφορία του προπομπού του νέου τους άλμπουμ, το 12’ “Orbit” όσο και τις επερχόμενες εμφανίσεις τους με Riverside στην Αθήνα στο Fuzz Club όσο και στη Λάρνακα στο Savino Rock Bar στις 2 και 21 Οκτωβρίου, αντίστοιχα.

Καλησπέρα Κώστα! Ελπίζω ότι όλα είναι καλά στις τάξεις των Mother of Millions. Σε τι φάση σας πετυχαίνουμε αυτό τον καιρό? Πως νιώσατε με την κυκλοφορία του “Orbit” και τι αποδοχή είχε?

Κ: Γενικά ήμασταν κάπως μουδιασμένοι με όλο αυτό που έγινε και μετά την πανδημία σχετικά με τον Covid-19 και όταν βρέθηκε ξανά η ανάγκη να βρεθούμε και να δημιουργήσουμε έγινε λίγο εν τάχει η διαδικασία σχετικά με το “Orbit”. Δηλαδή προέκυψε το ομότιτλο και αποφασίσαμε να ηχογραφήσουμε αυτό το EP, όποτε σαν επανέναρξη αντιμετωπίσαμε το “Orbit” και κάπως έτσι το υποδέχθηκε ο κόσμος, κάπως έτσι το εισπράξαμε, με μια ζεστασιά. Αυτή την στιγμή ετοιμαζόμαστε να μπούμε στο στούντιο για τον τέταρτο δίσκο.

Άρα μπορούμε να θεωρήσουμε ότι η κυκλοφορία του “Orbit” είναι προπομπός της επερχόμενης full length δουλειά σας.

K: Ναι αυτό, είναι προπομπός της οριστικής επανέναρξης. Δεν γνωρίζουμε αν θα σχετίζεται παραγωγικά, δεν έχουμε μπει ακόμα σε τέτοιες λεπτομέρειες. Νομίζω ότι θα είναι προς αυτή την συνθετική κατεύθυνση.

Πες ότι δεν είμαι κάποιος που γνωρίζει την ύπαρξη σας, πως θα μου περιέγραφες την μουσική των Mother of Millions?

K: Ναι, είναι δύσκολο αυτό. Είμαστε στον ευρύ heavy ήχο με progressive επιρρόες και με κινηματογραφικές κορυφώσεις. Αύτη είναι ψυχρή περιγραφή. Εγώ θα σου πω ότι κάνουμε μουσική από την καρδιά μας.

Το “Human” το θεωρώ από τα καλύτερα ντεμπούτο που έχουν κυκλοφορήσει στην Ελληνική σκήνη. Ποιες οι επιρροές σας για την δημιουργία αυτού το σύγχρονου progressive metal κομψοτεχνήματος? Θα στοιχημάτιζα ότι μια επιρροή σας ήταν σίγουρα οι Pain of Salvation.

K: Ναι είναι ένα συγκρότημα που ακούμε όλοι. Οι Pain of Salvation είναι η μπάντα που συναντιόνται οι αναφορές όλων μας. Όμως, έχουμε διαφορετικές αφετηρίες, ο καθένας ακούει τα δικά του.

Στο “Human” είμαστε ποιο «ωμοί» στους στίχους, πάλι νομίζω ότι οφείλεται αυτό στο ότι δεν είχαμε βρει την «ταυτότητα» μας.

Γιατί είναι ένα άλμπουμ το οποίο αρκετά πιο βαρύ από τα επόμενα σας, με κιθάρες οι οποίες είναι πιο thrashy. Δεν ξέρω αν οφείλεται αυτό στην παραγωγή και απλά έγινε διαφορετική δουλειά στα επόμενα.

K: Ναι, δεν είχαμε καταλήξει στον ήχο που θέλαμε θα σου πω και ήταν το πρώτο μας «άνοιγμα». Νομίζω ότι ήταν η πρωταρχική αναζήτηση για το ποια θα ήταν η κατεύθυνση του συγκροτήματος η οποία και οριστικοποιήθηκε στο “Sigma” κατά την γνώμη μου. Δηλαδή, εκεί νομίζω ότι τον βρήκαμε τον ήχο μας. Τώρα αν όντως είναι heavy ή δεν είναι, αυτό όντως έχει να κάνει με την παραγωγή. Νομίζω ότι ο δίσκος που επικείται να κυκλοφορήσει μέσα στο 2024, θα είναι ο πιο heavy από όλους.

Να και μια είδηση (Γέλια και από τους δυο). Αργότερα κυκλοφορήσατε τα “Sigma” και “Artifacts” τα οποία τα θεωρώ ισάξια και κινούνται σε λίγο πιο κινηματογραφικά και ατμοσφαιρικά μονοπάτια. Και εδώ θα θέσω την tricky ερώτηση, οι Leprous επηρεάστηκαν από εσάς ή το αντίθετο?

K: Το congregation βγήκε όσο ηχογραφούσαμε το “Sigma” και ήταν πολύ κοντά σε αυτό που κάναμε. Είναι ωραίο να διαπιστώνεις ότι συμπορευέσαι σε ένα νέο ρεύμα ήχου. Τώρα ποιος επηρέασε ποιον, δεν ξέρω να σου πω (γέλια).

Ούτως ή άλλως εγώ τις βλέπω παρόμοιες τις διαδρομές εξέλιξης, τόσο της δικής σας μπάντας όσο και των Νορβηγών. Ήταν ένα νέο κίνημα το οποίο και εξέλιξε τον progressive ήχο. Θα ήθελα να μου αναφέρεις στιχουργικά στα τρία άλμπουμ σας όπως και στο τελευταίο σας, το “Orbit”, πως εξελιχθήκατε?

Κ: Στο “Human” είμαστε ποιο «ωμοί» στους στίχους, πάλι νομίζω ότι οφείλεται αυτό στο ότι δεν είχαμε βρει την «ταυτότητα» μας. Όταν όμως οριστικοποιήθηκε αυτή, ηρθαν οι εικονογραφικοί, συμβολικοί στίχοι. Εκεί κινούμαστε και προς τα εκεί θα κινηθούμε στην επερχόμενη δουλειά μας.

«…νομίζω ότι όπως είναι η ανάγνωση ένος βιβλίου, η ακροάση ενός ολόκληρου δίσκου έχει μια αξία. Όποτε έτσι το αντιμετωπίζουμε, ως ενιαίο μουσικό έργο και του βάζουμε μια επικεφαλίδα, μια ταμπέλα, ένα ενιαίο στιχουργικό νόημα τελοσπαντων, για να μας διευκολύνει και κάπως στο μουσικό ταξίδι στο δίσκο.»

Πιστεύω ότι το “Orbit” είναι μια φυσική συνέχεια του “Artifacts” μουσικά, προσβλέπετε για το μέλλον σε ένα ακόμα concept album και αν ναι, με τι θα ασχοληθείτε αυτή την φορά?

K: Ναι το “Artifacts” είχε μια επικεφαλίδα. Το “Orbit” ήταν μια ιστορία μόνο του, ήταν η πιο προσωπική μας κυκλοφορία. Ήταν «καθρέφτης» σε εμάς στιχουργικά και ο τρόπος που το γράψαμε, όπως και μια αναγκαιότητα να κυκλοφορήσει ως ενδιάμεσο άλμπουμ. Στην επόμενη δουλειά μας θα υπάρχει πάλι concept, θα υπάρχει δηλαδή και με την εννοια του ενιαίου έργου γιατί μας αρέσει και σαν ακροατές όταν κυκλοφορεί μια δουλειά να την αντιμετωπίζουμε ως ενιαίο έργο. Δηλαδή να έχει να πει κάτι, ένας δίσκος είναι μια ολόκληρη ιστορία. Αυτό είναι ένα χαρακτηριστικό το οποίο στον δικό μας ήχο δεν θα εκλείψει εκτιμώ, εννοεώ στη λογική της fast food μουσικής που π.χ. κυκλοφορούν γρήγορα ένα δίσκο με ένα video clip, όλα γρήγορα, όλα εύκολα. Χωρίς να κατακρίνω απαραίτητα τους ανθρώπους που το πράττουν αυτό, νομίζω ότι όπως είναι η ανάγνωση ένος βιβλίου, η ακροάση ενός ολόκληρου δίσκου έχει μια αξία.

Όποτε έτσι το αντιμετωπίζουμε, ως ενιαίο μουσικό έργο και του βάζουμε μια επικεφαλίδα, μια ταμπέλα, ένα ενιαίο στιχουργικό νόημα τελοσπαντων, για να μας διευκολύνει και κάπως στο μουσικό ταξίδι στο δίσκο. Ακόμα δεν μπορώ να σου αναφέρω κάτι για το concept του τέταρτου δίσκου, το σίγουρο όμως είναι ότι συνεχίζει στο ίδιο μοτίβο των “Sigma” και “Artifacts”, θα είναι εσωτερικό, θα έχει θρησκευτικά χαρακτηριστικά και στη μουσική και στους στίχους. Θρησκευτικά όχι με την εννοιά την απόλυτη, της θρησκείας, εννοώ πιο τελετουργικούς.

«Η ατμόσφαιρα είχε από όλα τα συναισθηματα. Από την μια ήταν μια μουδιασμένη επαναφορά γιατί βρεθήκαν στον ίδιο χώρο τέσσερις άνθρωποι οι οποίοι έχουν περάσει πολλά μαζί και ξεκίνησαν να βρίσκουν πάλι «πατήματα».

Από την άλλη ήταν το συναισθηματικό βάρος, μιας και ήταν η πρώτη ηχογράφηση χωρίς τον Μάκη.»

Σε μια συνέντευξη του ο Μάκης είχε αναφέρει ότι κάθε άλμπουμ απεικονίζει την ψυχολογία σας την στιγμή που το δημιουργειτε. Πως ήταν η ατμόσφαιρα κατά την διάρκεια των ηχογραφήσεων του “Orbit”?

K: Η ατμόσφαιρα είχε από όλα τα συναισθηματα, από την μια ήταν μια μουδιασμένη επαναφορά γιατί βρεθήκαν στον ίδιο χώρο τέσσερις άνθρωποι οι οποίοι έχουν περάσει πολλά μαζί και ξεκίνησαν να βρίσκουν πάλι «πατήματα» και από την άλλη ήταν το συναισθηματικό βάρος, μιας και ήταν η πρώτη ηχογράφηση χωρίς τον Μάκη. Είχε από όλα, από την μια συγκινήσεις και από την άλλη ενθουσιασμό για το καινούριο, είχε και μούδιασμα, να βρούμε ξανά δυναμικές, το πως συνθέτουμε, το πως ηχογραφούμε, τα είχε όλα τελοσπαντων. Για αυτό είχε και την δική του αξία το “Orbit” να κυκλοφορήσει σαν ενδιάμεσος σταθμός.

Πως βλέπεις την σημερινή Progressive metal σκηνή στη χώρα μας? Ποια ονόματα ξεχωρίζεις?

K: Βγαίνουν αρκετά νέα συγκροτήματα, τώρα να σου πω τα προφανή, τους συνοδοιπόρους, δεν χρειάζεται να τους αναφέρω. Νομίζω ότι μια πολύ αξιόλογη προσπάθεια είναι των Within progress από την Θεσσαλονίκη.

Θα συμφωνήσω.

K: Έχουν φρέσκια αντιμετώπιση, είναι πολύ καλοί παίκτες, το αντιμετωπίζουν σοβαρά και με συνέπεια αυτό που κάνουν. Μπορεί να έχω χάσει και επεισόδια σχετικά με τις νέες κυκλοφορίες (γέλια).

Πόσο πιστεύεις ότι μπορεί να έχει διαφοροποιηθεί η progressive metal/rock σκηνή από την εποχή που ξεκίνησαν οι Dream theater, fates warning κτλ μέχρι και τώρα? Τι πιστεύεις ότι έχει αλλάξει?

K: Νομίζω ότι οι Dream Theater και οι Fates Warning, μετά από ένα διάλλειμα που ήταν τα 80’s όπου και εκεί υπήρξαν κυκλοφορίες στο ευρύτερο ιδίωμα αλλά μετά από εκείνο το διάλειμμα, νομίζω ότι συνέχισαν το νήμα του 70’s prog αρκετά πιο οργανωμένα τελοσπάντων. Δηλαδή έδωσαν μια ταυτότητα στο prog ιδίωμα ας πούμε και διάφορα άλλα συγκροτήματα που ακολούθησαν. Σχετικά με το σήμερα, νομίζω ότι έχει διευρυνθεί πάρα πολύ, δηλαδή είναι τέτοιος ο «βομβαρδισμός» των αναφορών, είναι τόσο παγκοσμιοποιημένη η μουσική, ευτυχώς για καλό.

Έχει ανοίξει πάρα πολύ η φάση, μπορείς ας πούμε να χαρακτηρίσεις prog τους Between the Buried and Me, τους Leprous ή την προσωπική δουλειά του Einar(σ.σ. τραγουδιστής των Leprous) και να τα βάλεις δίπλα – δίπλα και να μην ταιριάζουν σαν συνθέσεις, η μια μετά την άλλη. Να μπορείς να βρεις τις ομοιότητες τελοσπαντων αλλά να μην έχουν και ουσιαστική σχέση η μια μουσική με την άλλη, αυτό το βρίσκω πολύ γοητευτικό για ένα ιδίωμα. Ότι δεν δεσμεύεται, δεν έχει να λογοδοτήσει, ακόμα και στην ίδια την πορεία μιας μπάντας. Για παράδειγμα οι Pain of Salvation έχουν ένα “Remedy lane”, έχουν ένα “Be” και έχουν και δυο “Road salt”, διαθέτουν μια πολύ πλούσια ιστορία, τα οποία παρεμπίπτοντως και τα δυο μου άρεσαν πάρα πολύ, τα “Road salt” είναι από τις πιο εμπνευσμένες τους δουλειές. Νομίζω ότι αυτή η ελευθερία είναι πολύ ουσιαστική.

Ναι, ειδικά στα πρώτα άλμπουμ οι Pain of Salvation έφεραν τον ήχο των Pantera στον Progressive ηχο, μια κίνηση που για την εποχή ήταν τολμηρή.

K: Θα συμφωνήσω.

Ποια είναι τα επόμενα σχέδια για τους Mother of millions?

K: Σχεδιάζουμε Ευρωπαϊκή περιοδεία, αρχίζουμε με μια συναυλία στην Αθήνα στο πλευρό των Riverside. Θα συνεχίσουμε στην Κύπρο στις 21 Οκτώβρη και μετά θα συνεχίσουμε οδική περιοδεία μέχρι περίπου τα μέσα Νοεμβρίου.

Ευχαριστώ πολύ για τον χρόνο σου Κώστα. Θα τα πούμε στη Λάρνακα και στο Savino Rock Bar στις 21 Οκτώβρη με το καλό.

K: Και εγώ ευχαριστώ πολύ!