Κουβεντούλα με τον Jordan Albertsen

Τα πλήθη στην Αθήνα ετοιμάζονται να παρακολουθήσουν για πρώτη φορά το Boom: A Film About The Sonics! Και φυσικά, πρέπει να ευχαριστήσουμε γι’ αυτό το Gimme Shelter Film Festival. Αλλά για να είμαι ειλικρινής, ανυπομονούσα πραγματικά να συνομιλήσω με τον άνθρωπο που είχε την αποφασιστικότητα, την υπομονή και πάνω απ’ όλα το πάθος να κάνει μια τέτοια ταινία και να δικαιώσει τους Sonics. Ιδού λοιπόν η κουβεντούλα μας με τον Jordan Albertsen, τον σκηνοθέτη της ταινίας που θα παρακολουθήσουμε!

1. Γεια σας Jordan Albertsen και καλώς ήρθατε στο afternoiz.gr . Είναι τιμή μας που σας έχουμε εδώ. Επιτρέψτε μου να ξεκινήσω λέγοντας ότι για μένα οι Sonics ήταν οι ήρωές μου καθώς ήμουν και είμαι ακόμα εθισμένος στη μουσική. Τι σημαίνουν οι Sonics για κάποιον που γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Σιάτλ;

Σας ευχαριστώ πολύ. Χαίρομαι που βρίσκομαι εδώ. Το Σιάτλ έχει τόσο πλούσια ιστορία απίστευτης μουσικής. Έτσι, μεγαλώνοντας στα βορειοδυτικά κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του ’90 με την έκρηξη του grunge, ήμασταν όλοι πολύ περήφανοι για τη μουσική που έβγαινε εκείνη την εποχή. Alice in chains, Soundgarden, Sleater Kinney, Pearl Jam, Screaming Trees, Nirvana, Mudhoney… ο κατάλογος συνεχίζεται. Αλλά κανείς δεν μιλούσε για τους Sonics. Είχαν πέσει κάπως μέσα από τις ρωγμές του χρόνου εκείνη την εποχή. Έτσι, όταν ο πατέρας μου με σύστησε σε αυτούς, το μυαλό μου πήγε περίπατο. Και ξεκίνησε η εμμονή μου να ψάξω βαθύτερα στην ιστορία όχι μόνο της βορειοδυτικής μουσικής, αλλά της μουσικής γενικότερα. Οι ήχοι σημαίνουν τα πάντα για μένα. Απλά ένα τέλειο συγκρότημα και μια τέλεια καταιγίδα.

2. Ο πατέρας σας ήταν αυτός που σας σύστησε σε αυτούς. Πώς αισθανθήκατε γι’ αυτό; Και συγκρίνοντας το με τη μουσική που ακούγατε εκείνη την εποχή;

Όταν με σύστησε στους Sonics ήταν πραγματικά μια από τις πρώτες φορές που είχαμε δεθεί για οτιδήποτε. Ήμουν ένα punk rock παιδί και πάντα ένιωθα ότι αυτός και εγώ δεν είχαμε ποτέ κάτι κοινό. Και μου άνοιξαν τα μάτια όταν έμαθα ότι ο μπαμπάς μου ήταν πραγματικά cool; Haha. Ξέρετε; Ποτέ δεν είχε μοιραστεί τίποτα μαζί μου για το παρελθόν του. Και η μουσική ήταν τόσο μπροστά από την εποχή της. Αυτό ήταν από τη δεκαετία του ’60, πριν τους Stooges και ούρλιαζαν και έσκιζαν τις κιθάρες τους. Ήταν αρκετά ανοιχτό για τα μάτια.

3. Ήταν δύσκολο να εντοπίσετε τα μέλη της μπάντας;

Τα πάντα σε αυτή την ταινία ήταν δύσκολα! Αλλά στην πραγματικότητα το θέμα ήταν να κερδίσουμε πρώτα την εμπιστοσύνη του Buck Ormsby. (ο άνθρωπος που έκανε αποστολή του να μάθει ο κόσμος τους Sonics, ιδιοκτήτς της Etiquette Records και μέλος των Wailers). Στη συνέχεια, χρειάστηκαν μερικά χρόνια για να ζεσταθούν τα παιδιά της μπάντας με αυτό που προσπαθούσα να κάνω.

4. Πώς αισθάνθηκαν γι’ αυτό;

Αρχικά δεν ήταν πολύ ενθουσιασμένοι. Απλώς δεν πίστευαν ότι τους άξιζε μια ταινία. Θυμάμαι ότι κάποια στιγμή ο Larry μου είπε “δεν είμαστε οι γαμημένοι Rolling Stones, δεν νομίζω ότι κανείς δίνει δεκάρα για εμάς”. Φίλε, έκανε λάθος.

5. Πόσο δύσκολο ήταν για εσάς να εντοπίσετε υλικό από εκείνη την εποχή; Αποκόμματα εφημερίδων, αφίσες και τέτοια πράγματα…

Εξαιρετικά δύσκολο. Χρόνια σκάψιμο, ψάξιμο σε γκαράζ. Ήταν μια τεράστια προσπάθεια.

6. Τι ήταν αυτό που σας ώθησε να κινηματογραφήσετε σε μια εντελώς νέα κατεύθυνση κάνοντας ένα ντοκιμαντέρ; Πότε αποφασίσατε να το κάνετε;

Αποφάσισα να γυρίσω την ταινία τη νύχτα του Halloween το 2008 στην πρώτη συναυλία επανένωσης στο Seattle. Ήμουν τόσο συγκλονισμένος από το σόου που ήξερα ότι κάποιος έπρεπε να πει την ιστορία αυτής της μπάντας.

7. Πόσο καιρό σου πήρε να ολοκληρώσεις το έργο; Υπήρξε κάποια στιγμή που αισθανθήκατε ότι θέλετε να τα παρατήσετε;

Αυτό πήρε 15 χρόνια από τη ζωή μου. Ήταν ένα τόσο μεγάλο μέρος της ζωής μου για τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα. Σταμάτησα πολλές φορές. Προσπαθούσα διαρκώς να βρω χρηματοδότηση, έχοντας κάθε φορά να πέφτει έξω. Ήταν μια τέτοια μάχη.

9. Το να πάτε στην Αγγλία και να ανακαλύψετε τι συνέβαινε εκεί ήταν μια έκπληξη, υποθέτω. Πόσο καιρό σας πήρε να εντοπίσετε αυτούς τους τύπους από τις μπάντες και την Dirty Water Records;

Στην πραγματικότητα ακολουθούσα το συγκρότημα σε μια περιοδεία που έκαναν. Είχαμε λίγο χρόνο στην Αγγλία. Τότε ήταν που συνάντησα τον Yvan Serrano και αυτός πραγματικά έστησε όλη εκείνη την ημέρα. Έτσι, στην ταινία όπου τον ακολουθώ, τίποτα από αυτά δεν είναι σκηνοθετημένο και όλοι αυτοί οι άνθρωποι που συναντήσαμε ήταν φίλοι του. Πρέπει να συνειδητοποιήσετε ότι οι Sonics είναι ένα μικρό cult συγκρότημα στις ΗΠΑ. Είναι πολύ διαφορετική ιστορία στην Ευρώπη. Όλα αυτά ήταν μια απόλυτη έκπληξη.

10. Το Sratched Vinyl Films είναι η προσωπική πινελιά του Jordan Albertsen; Θα μπορούσαμε να περιμένουμε άλλο ένα μουσικό ντοκιμαντέρ;

Αυτή τη στιγμή επικεντρώνομαι σε μερικά διαφορετικά αφηγηματικά, σεναριακά πρότζεκτ. Πολύ διαφορετικά από το Boom. Αλλά, θα ήμουν ευτυχής να δουλέψω σε ένα άλλο μουσικό ντοκιμαντέρ αν τα άστρα ευθυγραμμιστούν σωστά.

11. Είστε ευχαριστημένος με την ανταπόκριση του κόσμου στο ντοκιμαντέρ;

Η ανταπόκριση ήταν εντελώς συγκλονιστική. Απλώς δεν ήξερα αν θα ενδιαφερόταν κανείς. Αλλά η ταινία έχει παίξει σε όλο τον κόσμο, έχει κερδίσει μερικά πολύ καταπληκτικά βραβεία. Όλα ήταν πραγματικά απίστευτα.

12. Πώς αισθάνεστε όταν περιοδεύετε με το ντοκιμαντέρ;

Η περιοδεία ήταν μια μεγάλη ευχαρίστηση. Ήταν τόσο διασκεδαστικό να επικοινωνούμε με τους οπαδούς του συγκροτήματος. Γιατί τελικά, είμαι απλά ένας οπαδός των Sonics.

13. Με τι ασχολείσαι αυτή τη στιγμή;

Αυτή τη στιγμή είμαι αρκετά απασχολημένος με την προετοιμασία του Boom για την παγκόσμια κυκλοφορία του το επόμενο έτος. Επίσης, έχω μια χούφτα σενάρια που ετοιμάζομαι να γυρίσω. Κάνω λοιπόν ό,τι μπορώ για να είμαι απασχολημένος και δημιουργικός.

14. Λοιπόν, υποθέτω ότι αυτό ήταν! Σε προσωπικό επίπεδο, ήταν μεγάλη χαρά να δω το doc όοντας οπαδός του garage rock. Σας ευχαριστώ για το χρόνο σας! Αν θέλετε να μοιραστείτε κάτι άλλο, παρακαλώ κάντε το!

Σας ευχαριστώ πολύ.

Ευχαριστούμε τον Jordan Albertsen που τα κατάφερε όλα αυτά και που κυκλοφόρησε και έφερε στην Ελλάδα ΤΟ ντοκιμαντέρ!

Μπορείτε να διαβάσετε τη συνέντευξη και στα αγγλικά εδώ!

Υ.Γ. Η ερώτηση νούμερο 8 χάθηκε στη λήθη. Στους Sonics δεν θα συμβεί αυτό ποτέ χάρη στη μουσική τους και φυσικά σε αυτόν τον υπέροχο τύπο!