Η Front Woman των Barb Wire Dolls, με αφορμή το νέο LP του γκρουπ με τον τίτλο “Desperate”, η απολαυστική Isis, μας έδωσε μια αποκλειστική συνέντευξη εφ’ όλης της ύλης, χωρίς να μασάει τα λόγια της. Την ευχαριστούμε πολύ και ευχόμαστε στην μπάντα να καταφέρει όσα επιθυμεί.
Νέο άλμπουμ. Τι ανταπόκριση έχετε λάβει ως τώρα; Κριτικές από τους fans σας και από τα media;
Μετά από τα χρόνια που κάνουμε περιοδεία έχουμε χτίσει μια πολύ γερή βάση από fans και αυτό το άλμπουμ το περίμεναν πάρα πολύ. Οι fans είναι τα πάντα! Μας φιλοξενούν, μας ταΐζουν και μας δίνουν την έμπνευση για να συνεχίσουμε. Είναι δύσκολο να διατηρείς μια DIY μπάντα, αλλά όλοι αυτοί οι άνθρωποι, συμπεριλαμβανομένων και μερικών θρύλων της ροκ, εμφανίστηκαν από το πουθενά και ήθελαν να βοηθήσουν την μπάντα. Είναι οι ‘Street Generation’ . Δεν μπορείς να κάνεις μια επανάσταση χωρίς στρατό!
Πώς και αποφασίσατε να προσθέσετε άλλο ένα μέλος στο γκρουπ;
Η Remmington ήταν η μπασίστρια μας. Μπήκε στη μπάντα αφότου “κολλήσαμε” στην πόλη που έμενε, στην Φλόριντα. Προέρχεται από την Hardcore σκηνή της Tampa και για αυτό μας καταλάβαινε, και εμάς και τους στόχους μας. Μετά από ένα μικρό διάλειμμα στην Ελλάδα, έπρεπε να φύγει από την Ευρώπη -είχε θέματα με τη βίζα- οπότε για ένα διάστημα, η ίδια έγινε μέλος της θρυλικής πανκ μπάντας Sham 69 και αργότερα επέστρεψε στους Barb Wire Dolls, όπου συνέχισε μαζί μας σαν κιθαρίστρια.
Κατά πόσο πιστεύεις ότι διαφοροποιήθηκε ο ήχος σας με την προσθήκη του νέου μέλους;
Τα τραγούδια το απαίτησαν αυτό. Για τον ίδιο λόγο ψάξαμε για μπασίστα, οι Barb Wire Dolls είχαν 3 μέλη και καθολου μπάσο για πολλά χρόνια. Ηχογραφήσαμε το πρώτο μας άλμπουμ με τον Steve Albini και χωρίς μπασίστα. Τότε ο Pyn Doll (κιθάρα) θα έπαιζε με την ειδικά φτιαγμένη κιθάρα, “Bill Foley” με 2 ενισχυτές marshall και σύστημα Ampeg για το μπάσο, αυτό έδινε στον ήχο μας μια χαμηλή και cool συχνότητα η οποία διαπερνούσε την ψυχή σου. Αυτός ήταν και ο ήχος στο ‘SLIT’ . Το νέο μας άλμπουμ, το ‘Desperate’ έχει πιο μελωδικά κομμάτια, τα οποία χρειάζονται μπάσο και μια ακόμα κιθάρα.
Που θα κατατάσσατε το “Desperate”, σε ποιο είδος μουσικής;
Ποιος νοιάζεται; Παίχτε το δυνατά και διασκεδάστε το!
Έχοντας δει 2 λαιβ σας, πιστεύω πραγματικά ότι είσαστε φοβερή μπάντα για λαιβς. Τραντάζετε τη σκηνή. Η εμφάνιση σας στο Wacken Open Air ήταν κάτι διαφορετικό για εσάς; Πείτε μας πώς το βιώσατε όλο αυτό.
Ήταν υπέροχη εμπειρία για εμάς. Μας γνώρισε το φεστιβάλ ο τραγουδιστής των Kreator, Mille Petrozza. Ο Mille φορούσε μπλούζα μας όταν ήταν headliners στο Wacken το 2014. Μετά από αυτό απλά ξέραμε ότι θα έπρεπε να παίξουμε σε μια τόσο υπέροχη σκηνή.
Για πολλά χρόνια, συνεχόμενα κάνετε λαιβ σόου. Πώς είναι να είστε συνεχώς στον δρόμο;
Σαν στο σπίτι μας. Είμαστε σα νομάδες που πάμε από χώρα σε χώρα, από πόλη σε πόλη χωρίς να σταματάμε για να χαλαρώσουμε. Κάθε σκηνή γίνεται το μέρος που μπορούμε να είμαστε οι εαυτοί μας. Είμαστε πολύ χαρούμενοι που είμαστε στο σπίτι μας στην Κρήτη τώρα, άλλα πάντα θα μας είναι αναγκαίες οι περιοδείες.
Ακούγοντας το τελευταίο σας αλμπουμ, θα ήθελα να σας ρωτήσω για το “Surreal”, θυμίζει το “In Bloom” των Nirvana. Πώς φτιάχτηκε αυτό; Σας ενοχλεί που ο Τύπος σχολιάζει την ομοιότητα των δύο;
Θέλουμε να αλλάζουμε τα πράγματα. Οι Nirvava είναι μεγάλη επιρροή για εμάς. Πριν κυκλοφορήσει το ‘Nevermind’, οι Nirvana είχαν έρθει να δουν μια παλιά μπάντα του Pyn Doll. Αργότερα ο Pyn έκανε παρέα με τον Krist Noveselic και ο ίδιος του είχε πει ότι του Kurt του άρεσα πολύ οι μελωδίες που είχε ο Pyn στα τραγούδια του. Και οι δύο είμαστε στα σίγουρα φανς του Kurt Cobain και των Nirvana.
Η μπάντα ξεκίνησε από τη Ελλάδα, και μάλιστα εμφανιστήκατε και σε Ελληνικό talent show. Πως πήρατε αυτή την απόφαση να κριθήτε από ανθρώπους, που κατά την ταπεινή γνώμη μου, προέρχονται από διαφορετικά είδη μουσικής και δεν καταλαβαίνουν τη μουσική σας;
Δεν είχαμε καθόλου φανς τότε. Ήταν το πρώτο μας επίσημο σόου! Χαχα! Κανείς δεν μας έκλεινε λάιβ στη Κρήτη ή στην Αθήνα επειδή παίζαμε πανκ και δεν μπορούσαμε να εγγυηθούμε ότι θα έχουμε κοινό. Κανείς δεν ενδιαφερόταν να αρχίσει κάτι αληθινό και με νόημα. Οι μπαντες στην Ελλάδα δεν πληρώνονταν από τους διοργανωτές ακόμα και αν έφερναν πολύ κόσμο. Επίσης η αγορά ήταν τόσο μικρή που μπορούσες να παίζεις μια φορά στους 6 μήνες. Είμασταν τόσο τσαντισμένοι με την κατάσταση στη μουσική και με τη ροκ σκηνή που πήγαμε στο σόου για να πούμε ότι δίνουν τόση προσοχή και χρήματα σε αυτές τις χαζές τηλεοπτικές εκπομπές και όχι αρκετά στην ίδια τη μουσική που μπορεί να αλλάξει ζωές και να ιλήσει στους ανθρώπους. Πήγαμε εκεί για να σοκάρουμε και να πούμε τις απόψεις μας, αλλά η TV είναι σκατά. Τα κόψανε όλα και δείξανε μόνο αυτά που θέλανε να δείξουνε. Το θέμα είναι να μη σε νοιάζει το τι λένε οι άλλοι, Είναι κομμάτι από το παρελθόν μας και δεν με νοιάζει τι έγινε τότε. Μόνο το τι θα γίνει από εδώ και πέρα.
Έχοντας έτοιμο το νέο άλμπουμ, θα επισκεφτείτε την Ελλάδα για άλλες συναυλίες;
Μόλις κάναμε ένα μικρό σόου για την κυκλοφορία του άλμπουμ στο ‘The Ikarus Artist Commune’ στην Κρήτη. Ο θρυλικός φωτογράφος της οκ Bob Gruen μας έδωσε φωτογραφίες για το art work του ‘Desperate’. Ταξίδεψε και ήρθε μαζί μας για το πάρτυ και έδειξε και τη δική του δουλειά στο event. Αναμένουμε και άλλα λαιβς στη χώρα μας.
Ένα μήνυμα για ους αναγνώστες του Afternoiz.com
Μη φοβάστε να κάνετε λάθη, να γελοιοποιείστε, να αφήνετε τη βολή σας, να αλλάζετε ιδέες, να εξερευνάτε ευκαιρίες, να σπάτε το σύστημα. Μη φοβάστε να είστε απελπισμένοι Υπέροχα πράγματα βγαίνουν από την απελπισία. Η απελπισία θα σας σπρώξει στην επιτυχία. Φύγαμε για να παίξουμε ένα σόου στο Los Angeles γιατί ήμασταν απελπισμένοι και αρπάξαμε μια ευκαιρία. Από τότε κάνουμε περιοδείες στον κόσμο και τα άλμπουμ μας ακούγονται παντού. Αν μπορέσαμε εμείς, τότε μπορείτε και εσείς. Όλοι ψάχνουμε κάτι για να δώσει νόημα στις ζωές μας και να εκφράσουμε αυθεντικά τους εαυτούς μας. Ελάτε σε κάποιο λαιβ μας και αφήστε τη μουσική και τις δνήσεις να σας ξυπνήσουν. Θα τα πούμε στην αρένα.
