Από τη γειτονική Ιταλία μέσω της Overdub Recordings μας έρχεται η τέταρτη δισκογραφική δουλειά των Uncle Muff . Ο τίτλος αυτής: Adrift. Αν τα αγγλικά μου είναι ακόμα καλά, σημαίνει παρασύρω. Αν όχι, μόλις αυτοαναφλέχθηκε το πτυχίο μου και τα λεφτά μου πίσω από το φροντιστήριο.
Αρχικά να ευχαριστήσουμε την Overdub Recordings γιατί μας έστειλε cd και όχι κωδικούς bandcamp, spotify και δεν ξέρω εγώ τι σκαρφίζονται οι εταιρείες προκειμένου να στίψουν και την τελευταία δεκάρα. Εντάξει οι καιροί είναι δύσκολοι για όλους, αλλά ρε παιδιά το σωστό promotion έτσι γίνεται, όχι να στέλνεις κωδικούς για κατέβασμα και μετά να απαιτείς διθύραμβο 1500 λέξεων.
Αφήνοντας το φτυαράκι μου στην άκρη, ας πάμε στο προκείμενο που είναι πάντα η μουσική. Για να είμαι απόλυτα ειλικρινής, δεν έχω ακούσει τις προηγούμενες δουλειές της μπάντας. Όμως το Adrift με τα εννέα κομμάτια που το αποτελούν κυριολεκτεί στον τίτλο του.
Από την αρχή σε παρασέρνει στο μουσικό ταξίδι των δημιουργών του.
Κάθε τραγούδι μοναδικό, τόσο στιχουργικά όσο και συνθετικά. Ειδικά το δεύτερο σε κερδίζει άμεσα. Είναι έξω από τις νόρμες αυτού που θα λέγαμε rock δίσκου. Αλλά: οι συνθέσεις έχουν τεράστια δύναμη, Με όργανα αι χροιές που παραπέμπουν σε όνειρα και σκέψεις. Εναλλακτικό θα το έλεγα αλλά μπορεί και να το αδικούσα. Αν μπορούσα να το παρομοιάσω με κάτι, θα σας έλεγα το εξής. Είναι σαν να κάτσανε παρεούλα ο Nick Cave, o Tom Waits και ο Neil Young να γράψουν μουσικούλα για να περάσουν καλά. Σε άλλα σημεία θυμίζουν τους πειραματισμούς των Beatles.
To μόνο σίγουρο είναι πως οι συνθέσεις είναι πολύ δυνατές, μοναδικές και δεν κατηγοριοποιούνται εύκολα. Αλλά αυτά είναι αν σας νοιάζουν οι ταμπέλες. Εμένα πάλι δεν πειράζει να ακούω ένα δίσκο που εναλλάσσονται σε πρωταγωνιστικούς ρόλους τα πλήκτρα, η κιθάρες, οι φωνές και να χρωματίζονται από μπασογραμμές και εναλλαγές στο ρυθμό. Αν μη τι άλλο, είναι ωραίο να ακούς μια μπάντα που θέλει με τη μουσική της να καθορίσει το κοινό της και όχι το ανάποδο. (Τι είπα πάλι) . Σίγουρα έχει και πιο δύσπεπτα σημεία όπως το Eventually Die . Αλλά και ποιος έκανε τους κανόνες; και γιατί να τους ακολουθείς σαν πρόβατο;
Από αυτή την άποψη , η ρευστότητα στη μουσική των Uncle Muff είναι συναρπαστική.
Δεν με νοιάζει πως θα το πείτε ή αν συμφωνούμε. Αυτό που δεν μπορώ να τονίσω αρκετά μέσω της λεκτικής οδού είναι η πραγματική ομορφιά που έχουν τα τραγούδια. Ίσως είναι αρκετά λυπητερά για καλοκαιρινό soundtrack, αλλά σίγουρα θα σας τραβήξουν το αυτάκι. Και για να αντικρούσω μόνος μου τα λεγόμενά μου, υπάρχει και το γκρουβάτο House In The Water που κλείνει το δίσκο γιατί δεν θέλουμε θλιμμένους στη γιορτή μας που λέει και ο βορειοελλαδίτης ποιητής.
Αγαπημένες στιγμές από το cd το εναρκτήριο I, like you και το Still In Time. Αυτό που μένει είναι να ανακαλύψετε τις δικές σας. Ακούγοντάς το εδώ. Και αν σας αρέσει ρίχτε μια παραγγελιά εδώ.
