The Vision Bleak: Ακούσαμε το νέο τους άλμπουμ “Weird Tales”

Λοιπόν, οι Γερμανοί The Vision Bleak αποτελούν μεγάλη αδυναμία μου. Τους ακολουθώ από την εποχή που κυκλοφορήσαν το ντεμπούτο τους, “The deathship has a new captain(9 songs of death, doom and horror)”. Πραγματικά, απίστευτο ντεμπούτο, όπως άλλωστε και τα επόμενα που ακολούθησαν. Το “Carpathia(A dramatic poem)” ήταν ότι καλύτερο για διάδοχος και έβαλε τον πήχη ακόμα ψηλότερα. Συνέχισαν με την ίδια ποιότητα και στα “The wolves go hunt they prey”, “Set sail to mystery” και “Witching mystery”. Καμία απογοήτευση, όλα ένα και ένα, μοναδικά. Ήρθε το “The Unknown” και η μουσική έγινε πιο βαριά και τα πλήκτρα παραμερίστηκαν λίγο. Ίσως ότι πιο εντυπωσιακό είχα να ακούσω από την εποχή του “Carpathia(A dramatic poem)”. Η μουσική τους έγινε ακόμα πιο εφιαλτική και τεχνική.

Έρχεται λοιπόν το “Weird tales” με το θαυμάσιο εξώφυλλο για να διαδεχθεί το εντυπωσιακό “The unknown”. Εδώ έχουμε ένα κομμάτι με δώδεκα μέρη. Το κάθε μέρος έχει να αφηγηθεί και μια ιστορία τρόμου, εφιάλτη και σκότους. Εδώ έχουμε την συνέχεια του επαναπροσδιορισμού της μουσικής των The Vision Bleak με τις extreme metal “ρίζες” τους. Τα brutal φωνητικά του Schwadorf σε συνδυασμό με τα death metal riffs και η ατμόσφαιρα που περικλείεται από το σκότος είναι η τέλεια σύνδεση του άλμπουμ με τον προκάτοχο του. Το “Chapter IΙ:Rue d’Auseil” θα σας γυρίσει πίσω στο πρώτο άλμπουμ και θα διαπιστώσετε γιατί ακολουθήσατε τους Γερμανούς τότε.

Πάμε στο τρίτο κεφάλαιο “In Gardens Red. Satanical”, “ασήκωτα” riffs, εφιαλτικά φωνητικά και doom μελωδίες. Ένα από τα πιο αγαπημένα μου κομμάτια, απίστευτα επιβλητικό. Πάμε στο τέταρτο κεφάλαιο και στο “Once i was a flower”, gothic rock riffs δένουν με τα “καθαρά” φωνητικά και φτιάχνουν μια αιθέρια κατασκότεινη ατμόσφαιρα. Οι ακουστικές κιθάρες με τα περιορισμένα συμφωνικά μέρη “δένουν” τόσο όμορφα που θες να το ακούσεις ξανά και ξανά. Αυτό σε κατευθύνει στο πέμπτο κεφάλαιο που φέρει τον τίτλο “The premature burial” και το σκηνικό αλλάζει ριζικά. Κιθάρες “ξυράφια” με brutal φωνητικά σε πάνε σε άλλη διάσταση. Ένα κομμάτι που άνετα θα μπορούσε να ήταν στο “The unknown”.

Έκτο κεφάλαιο, “Mother of toads” και οι ακουστικές κιθάρες επιστρέφουν. Για λίγο όμως, μιας και οι καταιγιστικές κιθάρες κάνουν πάλι την εμφάνιση τους δίνοντας έναν πιο άγριο ρυθμό με τo up tempo rhythm section. Ατμόσφαιρα Βικτωριανού τρόμου, όπως μόνο στην Μεγάλη Βρετανία μπορείς να συναντήσεις, στο έβδομο κεφάλαιο, “The graveyard by nyght in a thunderstorm”. Μια υπέροχη εισαγωγή για το όγδοο κεφάλαιο, “The Undying one”. Από εδώ και πέρα, θα ακούσουμε κάποια στοιχεία από τα πιο σκοτεινά που έχουν συνθέσει ποτέ οι The Vision Bleak. Παρανοϊκά εφιαλτικά φωνητικά μπλέκονται με τρομερές κιθάρες και διακριτικά πλήκτρα. Μια σύνθεση γεμάτη αλλαγές που δεν σε κάνει να βαριέσαι λεπτό. Πραγματικά “κόλλησα” άσχημα.

Πάμε στο ένατο κεφάλαιο με τον ευρηματικό τίτλο, “Evil dreams run deep”. “Κοπάνημα” με κοφτά riffs, “καθαρά” φωνητικά και πλήκτρα που “βυθίζουν” τον ακροατή ακόμα πιο πολύ στο σκοτάδι των The Vision Bleak. Δέκατο κεφάλαιο, “The witch with eyes of amber” και συνεχίζουμε σε “Carpathia(A dramatic poem)” μονοπάτια και ίσως και σε αναφορές στο ντεμπούτο. Τα φωνητικά εναλλάσσονται από “καθαρά” σε “Brutal” και στο ενδέκατο κεφάλαιο φτάνουμε σε ξέσπασμα με αυξημένα γκάζια. Το “Canticle” “παίζει” να είναι ότι πιο ακραίο έχουν συνθέσει. Η αλλαγή γίνεται στο κατάλληλο timing και σε παρασέρνει με τον thrashy ρυθμό του και τα ξεκάθαρα Death Metal φωνητικά. Θα σας φέρουν στο νου τους δικούς μας, Rotting Christ.

Κεφάλαιο δωδέκατο και “To drink from lethe”.Βαρύ και “ασήκωτο” άσμα με συγκρατημένες μελωδίες να δίνουν την έννοια του επίλογου. Εδώ κάπου φτάνει στο τέλος το “ταξίδι” του “Weird tales”, και μπορώ να πω ότι δεν θα υπήρχε καλύτερος τρόπος από αυτή την σύνθεση.

Ένα άλμπουμ που σε αφήνει με ανάμεικτα θετικά συναισθήματα σχετικά με την τελειότητα του. Η Prophecy Productions το έκανε και πάλι το θαύμα της. Το “Weird tales” πρέπει να το ακούσεις όλο μονοκοπανιά που λένε και στο χωριό μου. Δεν θέλει ούτε να επιστρέφεις σε κομμάτια να τα ακούσεις ξανά. Είναι μια δουλειά που πρέπει να την ακούσεις αρκετές φορές για να την καταλάβεις. Να νιώσεις τι θέλουν να προσφέρουν τα παιδιά από το Mellrichstadt της Βαυαρίας. Εδώ λοιπόν έχουμε να κάνουμε ένα άλμπουμ που κατέκτησε με το “σπαθί” του μια θέση στο Top-10 του 2024. Σκότος και εφιάλτης μέσα σε δώδεκα συνθέσεις που σε ταξιδεύουν στον απόλυτο τρόμο.