Οι Testament κυκλοφόρησαν νέο άλμπουμ το οποίο φέρει τον τίτλο “Para bellum” και κυκλοφόρησε χθές από την Nuclear Blast Records (η κριτική γράφεται την επόμενη μέρα της κυκλοφορίας του).
Ας δούμε όμως γιατί όταν κυκλοφορούν άλμπουμ τα αλάνια από το Oakland της California έχει μεγάλη σημασία. Εδώ είναι ο λόγος, σε αυτό το clip.
Οι Testament έχουν τεράστια ιστορία
Πολλές φορές απορώ γιατί δεν ήταν στους Big Four όταν και οι Metallica επέλεξαν τους συμπορευτές τους σε αυτήν την περιοδεία. Η παρέα του Chuck Billy δεν έχει να ζηλέψει τίποτα απολύτως από καμία από αυτές τις τέσσερις μπάντες. Ξεκάθαρα πράγματα, σταράτες κουβέντες. Τους έχω παρακολουθήσει live σε φεστιβάλ και την επόμενη ημέρα με το ζόρι σηκώθηκα για να πάω στην επόμενη. Η μπάντα του “Ινδιάνου” είναι εξωπραγματική σε όλα της.
Δίσκοι “ογκόλιθοι” για την σκηνή και όχι μόνο
Το ντεμπούτο τους είναι συνώνυμο των “Kill ’em all”, “Peace sells…but who’s buying” και “Show no mercy”. Μέσα σε αυτά τα έβαζα και τους αγαπημένους μου Forbidden με το τεράστιο “Forbidden evil”, όπως και τους Death Angel με το “The ultra-violence”. Ανάμεσα σε όλους αυτούς βρίσκονται οι Testament κι όποιος πιστευτεί το αντίθετο ας πάει να κοιταχτεί σε γιατρό. Στην ίδια κατηγόρια βάζουμε τους δίσκους “The new order”, “Practice what you preach”, “Demonic”, “Low” και “The gathering”.
Νέο άλμπουμ λοιπόν οι Testament μετά τα πολύ αξιόλογα “Brotherhood of the snake” και “Titans of creation”. Σίγουρα είχαμε περισσότερες απαιτήσεις από αυτές τις κυκλοφορίες, μόνο και μόνο συγκρίνοντας με αριστουργήματα του παρελθόντος. Βέβαια εδώ έχουμε μια μπάντα που έχουν μείνει μόνο τρία μέλη από το πρώτο line up. Από την άλλη ο Billy μαζί με τον Peterson είναι οι μοναδικοί που παίζουν σε όλα τα άλμπουμ της καριέρας των Testament. Αρκετές αλλαγές γενικά, όμως πάντα επέλεγαν ικανότατους αντικαταστάτες. Δείτε απλά τα μέλη που συμμετέχουν στο “The gathering”. All-star line up.
Για άλλη μια φορά η μπάντα των Billy, Peterson, DiGiorgio, Skolnick, έχοντας για πρώτη φορά τον Chris Dovas πίσω από τα drums μας έβγαλαν ασπροπρόσωπους. Ο τελευταίος ήταν ο καλύτερος ως αντικαταστάτης για τον Gene Hoglan που αποφάσισε να αφοσιωθεί στους Dark Angel. Έχοντας κυκλοφορήσει πριν ένα μήνα τα clips “Infanticide A.I.” και “Shadow people”, άνοιξαν την όρεξη για τα καλά στους οπαδούς τους. Ήταν γερό μπάσιμο όπως λέμε και στο μπάσκετ. Χθες κυκλοφόρησε μαζί με το άλμπουμ και το “High noon”. Πλήρως αντιπροσωπευτικά άσματα του “Para bellum”.
Ξεκινάει με riffs βγαλμένα από το παρελθόν το άλμπουμ με τα “For the love of pain” και “Infanticide A.I.”. Οι Peterson και Skolnick θερίζουν ψυχές και ο Dovas καταλαβαίνουμε γιατί επιλέχθηκε για να κάτσει πίσω από το drum kit. Μια θέση από την όποια έχουν περάσει μεταξύ άλλων και οι Gene Hoglan, Paul Bostaph και φυσικά ο Dave Lombardo. Στο πρώτο κομμάτι να σημειώσουμε ότι έχουμε και μια Σουηδία στις μελωδίκες φάσεις. Ωραία πράγματα.
Η βιρτουόζικη πλευρά βγαίνει και πάλι από τον Skolnick και μπορείς να το δεις τόσο στο “Shadow people” όσο και στα “Havana syndrome” και “Infanticide A.I.”. Thrash Metal riffs και τεχνικά solos σου παίρνουν τα μυαλά μόλις από τα τέσσερα πρώτα κομμάτια. Ο Chuck Billy για άλλη μια φορά ακούγεται αγέραστος και ο Steve DiGiorgio στο μπάσο είναι απλά ο ιδανικός για την δουλειά. Ρίξτε μια ματιά σε Sadus και Death.
Ένα άλμπουμ που τα έχει όλα
Μπορείς να βρεις μέσα από Saxon περάσματα μέχρι και Black Metal στοιχεία για τα τελευταία ο υπεύθυνος ακούει στο όνομα Peterson και το project του, Dragonlord. Οι επιρροές που ανέφερα από NWOBHM ακούνε στο κομμάτι “Nature of the beast”. Βασικά κάνουν ότι θέλουν σε αυτή την δουλειά χωρίς να νοιάζονται για την όποια κριτική. Γουστάρουμε να προβάρουμε αυτό, πάμε. Τέτοια φάση το άλμπουμ. Ανέφερα το “Meant to be” στην αρχή όταν μίλησα για την κθαριστική δουλειά, εδώ το συναίσθημα που βγάζουν είναι απλά φανταστικό. Μου αρέσει πολύ αυτή η αλλαγή, αν και φαίνεται κάπως ασύνδετη με την ακρότητα του άλμπουμ, εμένα μου άρεσε ως “διάλειμμα”. Μας πήγαν κάπου στο “Souls of black”. Το πιο “Metallica” ‘αλμπουμ τους.
Η western φάση στο clip του “High noon” είναι όλα τα λεφτά με έντονες αναφορές στο Death και το Black Metal. Ότι πρέπει μετά από ένα κομμάτι σαν το “Meant to be”. Θα σας φέρει στο νου, ειδικά στα φωνητικά, την “χρυσή” εποχή του “The gathering”. Μέχρι τώρα ο Dovas παίζει και τις “κάλτσες” του, εκπληκτικός drummer που μπορείτε να τον τσεκάρετε και στους Firewing όπως και στους Evulsion. Στους πρώτους παίζει συμφωνικό Power Metal και στους δεύτερους Death Metal. Αγνό Thrash/Death Metal στο “Witch hunt” που σε πετάει στον τοίχο με τα riffs και τον χαρακτηριστικό ρυθμό που στα mosh pits θα γίνεται χαμός.
Το “Nature of the beast” έχει τις “ρίζες” του στους Iron Maiden και τους Angel Witch, ειδικά τα riffs “μυρίζουν” γηραιά Αλβιόνα, όπως και οι δισολίες. Ένα κομμάτι των Testament που ακούγεται πολύ ευχάριστα. Άλλο ένα πολύ αγαπημένο μου κομμάτι που παίζει κατά επανάληψη είναι το “Room 117”. Ίσως γιατί μου θυμίζει την εποχή του “Low” που γουστάρω περισσότερο από όλες σχεδόν. Βασικά κονταροχτυπιέται με το ντεμπούτο. Το “Havana syndrome” είναι μια μίξη “More than meets the eye” με Heavy Metal μελωδίες ενδιάμεσα.
Το “σύνδρομο της Αβάνας”
Σχετικά με τους στίχους, το “σύνδρομο της Αβάνας” είναι ένα σύνθετο σύνολο συμπτωμάτων που έχουν αναφερθεί κυρίως από Αμερικανούς διπλωμάτες και κυβερνητικούς αξιωματούχους και χαρακτηρίζεται από την ξαφνική εμφάνιση νευρολογικών προβλημάτων, συχνά μετά από έκθεση σε δυνατό θόρυβο.
Στο ομώνυμο εμφανέστατα ο Skolnick αγαπάει Scorpions μιας και η αρχή θυμίζει αρκετά το “Sails of charon”. Ο νέος drummer να αναφέρουμε πάλι ότι δίνει τον καλύτερο του εαυτό με αυτά που παίζει εδώ μέσα. Απαράμιλλη τεχνική και σε αυτό το κομμάτι.
Επίλογος
Το καλύτερο τους άλμπουμ, τα τελευταία δέκα χρόνια κυκλοφόρησαν οι Testament. Δεν χωράει αμφιβολία ότι είναι καλύτερο σε όλα τα επίπεδα από τα δυο τελευταία τους. Η προσθήκη του νέου drummer, Chris Dovas, έχει δώσει μεγάλη φρεσκάδα στο σχήμα. Με τον DiGiorgio έχουν ήδη δημιουργήσει ένα εξαιρετικό δίδυμο στο rhythm section. Οι Skolnick και Peterson όπως πάντα είναι ασυναγώνιστοι και αποτελούν εγγύηση. Ο Billy περνάει δεύτερη νιότη πίσω από το μικρόφωνο, τι να λέμε. Ένα πολύ καλό άλμπουμ το “Para bellum”, “τσιμπήστε” το και δεν θα χάσετε. Και μην ξεχνάτε και την επερχόμενη περιοδεία!
