Swallow the Sun: Ακούσαμε το νέο άλμπουμ

Όποτε ακούω Swallow the Sun, μου έρχονται στο μυαλό οι Trees of Eternity άθελα μου. Το “Hour of the nightingale” αποτελεί ένα “κόσμημα” τέχνης στο χώρο και η φωνή της αδικοχαμένης Aleah Starbridge, από τις καλύτερες που έχουν περάσει. Αυτά ανήκουν στο παρελθόν, οι Swallow the Sun του Juha Raivio έχουν αφήσει στο χώρο πολύ δυνατές δουλειές και μέχρι ακόμα και το τελευταίο τους άλμπουμ είχαν τρομερή δυναμική. Το “Moonflowers” ήταν ένα εκπληκτικό άλμπουμ που εγώ που τους έμαθα στο “The morning never came”, απλά τους έβγαλα το καπέλο. Εν τω μεταξύ το πρώτο τους άλμπουμ το άκουσα απλά γιατί μου άρεσε το εξώφυλλό πολύ. Δεκάδες αυτές οι περιπτώσεις με μένα. Για να δούμε λοιπόν, το “Shining” θα είναι αντάξιο του προκατόχου του?

Η αρχή του “Shining”

Για να δούμε τι γίνεται εδώ, ξεκινώντας με το πρώτο κομμάτι “Innocence was long forgotten” το οποίο ήταν και το πρώτο single του “Shining”. Θα σας φέρει στο νου τους συμπατριώτες τους Dawn of Solace. Εντάξει ένα πολύ όμορφο κομμάτι, το οποίο ουσιαστικά είναι σύγχρονο gothic rock. Το “What i have become” είναι πιο βαρύ, θα σας θυμίσει λίγο Amorphis η αρχή. H “ψύχρα” της χώρας των χιλίων λιμνών είναι παρόντα. Τα brutal φωνητικά του Mikko Kotamäki είναι εξαιρετικά. Το “MelancHoly” συνεχίζει στο ύφος του εναρκτήριου κομματιού, αρκετά μελωδικό. Το Doom Metal ύφος όμως? είναι απλά εξαφανισμένο. Στο ίδιο μοτίβο και το “Under the moon and sun”, μελωδικό Gothic Rock άρτια εκτελεσμένο από γνώστες του είδους. Όμως ρε παιδιά που πήγε το σκοτάδι?

Άλλη προσέγγιση, άλλες πηγές συναισθημάτων

Χωρίς πλάκα, ψαχνόμουν να δω που πήγαν όλα τα συναισθήματα που μου έδωσε το “Moonflowers”. Θα μου πείτε εξελίσσονται οι μπάντες, ναι δεν έχετε άδικο. Στο “Kold” κάτι πάει να αλλάξει με κάποια riffs και solos διάσπαρτα και κάπως ασύνδετα. Βέβαια μιλάμε για μια αλλαγή στο πως προσεγγίζει τα πράγματα ο mainman της μπάντας, σε αυτό το άλμπουμ έχουμε μια ισχυρή δόση ελπίδας. Ένα φως που έρχεται μέσα από το σκοτάδι, μια λάμψη. Ο θρήνος που κουβάλαγαν φεύγει και έρχεται η αισιοδοξία και ότι υπάρχει ένα νέο ξεκίνημα. Το “November dust” είναι ένα κομμάτι που συμπάθησα πολύ, με κέρδισε, μου θύμισε και λίγο τις παλιές εποχές. Είπαμε, λατρεύω τις πρώτες δουλειές τους. Καταλήγουμε λοιπόν, ότι έχουμε μια μεγάλη αλλαγή στη προσέγγιση τόσο στον στιχουργικό τομέα όσο και στη μουσική.

Σίγουρα μιλάμε για ένα μεταβατικό στάδιο για την μουσική των Swallow the Sun και όπως σε κάθε τέτοιο στάδιο έχουμε και το ρίσκο που παίρνεται. Αναμφίβολα το “Shining” είναι ένα αξιόλογο άλμπουμ. Το “Tonight pain believes” ας πούμε, είναι ένα κομμάτι εντελώς έξω από τα “χωράφια” τους. Δεν θα τους κρίνω γιατί άφησαν το σκότος και να πάνε προς το φως, απλά ίσως έπρεπε να γίνει με περισσότερη προσοχή. Το “Charcoal sky” μας φέρνει πάλι σε λίγο πιο γνωστά πεδία για εμάς που τους μάθαμε ως μελωδική Doom/Death Metal μπάντα. Τα κομμάτια που είναι σε αυτό το ύφος είναι λίγα και έχουν ομοιότητες με τους συμπατριώτες τους, Amorphis.

Η παραγωγή

Ένα άλλο θέμα που σίγουρα έχει επηρεάσει το τελικό αποτέλεσμα, είναι η πρόσληψη του Dan Lancaster στη θέση του παραγωγού. Ο Lancaster έχει δουλέψει με μπάντες όπως Bring me the Horizon και Muse. Το τελευταίο κομμάτι είναι το ομώνυμο. Είναι το πιο αντιπροσωπευτικό του δίσκου. Προσωπικά το βρήκα πολύ ενδιαφέρον.

Το τέλος του “Shining”

Το άλμπουμ τελειώνει, ανάμεικτα συναισθήματα αφήνει. Οι Swallow the Sun όπως τους ξέραμε, δεν υπάρχουν. Η μπάντα άλλαξε τον δρόμο της, πήγε σε άλλα μονοπάτια, εξελίχθηκε. Σίγουρα θα χάσει οπαδούς (και μάλιστα πολλούς), θα κερδίσει νέους όμως. Πολλοί κριτικοί θα τους κρίνουν γιατί άφησαν το παρελθόν τους, που ούτως ή άλλως ήταν και το comfort zone τους. Εγώ προσωπικά δεν θα τους κρίνω με βάση το παρελθόν, αυτό πάει, έφυγε. Θα τους ακούσω σαν μια νέα μπάντα.