Τους Alcest τους ακολουθώ από τα πρώτα τους βήματα, από το “Le secret” όπου και ήταν μόνος του ο Neige, δηλαδή είχε αναλάβει όλα τα μουσικά όργανα. Μετά συνέχισε με το απίστευτο “Souvenirs d’un autre monde” όπου εκεί έδειξε ότι απλά δεν αστειεύεται. Μαγευτικές ατμόσφαιρες χαμένες στη λήθη του χρόνου, ένα άλμπουμ, δημιούργημα του Neige. Στο ταξίδι του ήρθε και ο Jean Deflandre με τον οποίο μεγαλούργησαν μέχρι και το προηγούμενο άλμπουμ τους, “Spiritual instict”. Ναι ήταν διαφορετικό το προηγούμενο άλμπουμ τους αλλά αυτό δεν έχει να κάνει στο ότι είναι τεράστιοι μουσικοί που δεν έχουν να φοβηθούν τίποτα. “Shelter” και “Kodama” μας άφησαν τις καλύτερες εντυπώσεις, πραγματικά πανέμορφα άλμπουμ. Όμως αρκετά με το παρελθόν, ας πάμε τώρα στο ” Les chants de l’aurore”.
Αν τα πρώτα άλμπουμ των Alcest ήταν στο σκοτάδι ατμοσφαιρικά, στο “Les chants de l’aurore” ερχόμαστε στο φως. Σε αυτό το άλμπουμ βγαίνουμε στον ήλιο, σε αιθέρια τοπία που μέσα από τις shoegaze φάσεις μας πάνε κοντά στον αστέρα, στο λαμπρότερο ουράνιο σώμα του ηλιακού μας συστήματος. “Komorebi” και “L’envol” στήνουν μια πανδαισία ηχοχρωμάτων, χτίζουν μεγαλειώδεις εκτάσεις φύσης τις οποίες διαπερνάν οι ακτίνες του ήλιου. Οι επιρροές από τον όμορφο κόσμο του Post-rock δίνουν και παίρνουν σε αυτά τα κομμάτια.
Το “Amethyste” ήταν το πρώτο κομμάτι που έφεραν στη δημοσιότητα από το “Les chants de l’aurore”, riffs που σε κάνουν έναν με τον κόσμο των Alcest. Λίγα groovy περάσματα και μετά ξανά μελωδικά riffs με τα υπέροχα φωνητικά του Neige να κλέβουν την παράσταση. Τα Black Metal φωνητικά δεν λείπουν σε όλο το άλμπουμ, κάπου από εδώ και κάπου εκεί τα βρίσκεις. Ένα κομμάτι σχεδόν εννιά λεπτών που θα σου φέρει και λίγο τους Anathema των τελευταίων άλμπουμ στα τελευταία δυο λεπτά.
Στο “Flamme Jumelle” η μελωδικές γραμμές του Neige μαζί με το χαλαρωτικό tempo σε πάει σε γαλήνια τοπία. Πιασάρικες μελωδίες με showgaze ατμόσφαιρες εξυψώνουν το κομμάτι ως ένα από τα πιο αντιπροσωπευτικά του άλμπουμ. Το “L’enfant de la lune (月の子)”, ένα κομμάτι πάνω από όλα γοητευτικό, μια “παλέτα” από ήχους και υψηλές ταχύτητες. Τρομερά riffs και ένταση καθ’ όλη την διάρκεια της σύνθεσης. Οι εναλλαγές στους ήχους της κιθάρας προς το τέλος κάνουν το κομμάτι να ξεχωρίζει ως ένα από τα καλύτερα του δίσκου. Η τελευταία σύνθεση ονομάζεται “L’adieu” και όπως λέει και ο τίτλος, είναι ένα αντίο της μπάντας. Μια πανέμορφη μπαλάντα που κλείνει ιδανικά έναν σπουδαίο δίσκο.
Το νέο άλμπουμ των Alcest είναι ένα ταξίδι μέσα σε ένα κόσμο συναισθημάτων, όπως είναι κάθε άλμπουμ τους από τότε που τους γνωρίσαμε. Το “Les Chants De L’Aurore” είναι βουτηγμένο μέσα στο άπλετο φως. Αποκτήστε το.
