Οι Still Falling δεν είναι τυχαίοι στην όλη φάση που κινούνται. Ο λόγος είναι το “Free of Avidya”, ένας πραγματικά εξαιρετικός δίσκος που όσοι τον ακούσαμε, καταλάβαμε με τι έχουμε να κάνουμε. Τον John Mor τον θυμάμαι από τους Everfailed και τους Obzerv, εδώ έχει αναλάβει την παραγωγή η οποία έχει γίνει στα Apex Studios. Μετά από ένα μεγάλο διάλειμμα που έκαναν, επέστρεψαν με ένα EP για να μας συστηθούν και πάλι. Το “Through time and flesh” έχει να μας δώσει αρκετά πραγματάκια μέσα σε είκοσι λεπτά.
Οι Still Falling μας δίνουν ένα εξαιρετικό μείγμα Progressive και Death Metal και σίγουρα θα περιμένουμε κι άλλα πράγματα στο μέλλον. Να σημειώσουμε μεταξύ άλλων ότι την σκηνή την έχουν μοιραστεί με μπάντες όπως Opeth, Nile, Fit for an Autopsy, Igorrr, Anaal Nathrakh, Enslaved, Ne Obliviscaris, Oceans of Slumber και Heaven Shall Burn. Ο ήχος με το πρώτο άκουσμα σε διαλύει με τον όγκο και την τεχνική που διαχέεται από τα ηχεία.
Αυτό το EP είναι όλα τα λεφτά με το που ξεκινάει με το “ACT I: Deo Optimo Maximo”. Είναι ένα “άρρωστο” progressive death metal μείγμα με ήχους που προσωπικά μου έφεραν στο μυαλό τους Morbid Angel και μελωδίες από την Gothenburg πλευρά. Μόλις σας περιέγραψα το πρώτο κομμάτι το οποίο και είναι η “ταυτότητα” της κυκλοφορίας για μένα. Οι μελωδίες όσες πρέπει και ήχος που τσακίζει “κόκαλα”.
Εντυπωσιασμένος προχωράω στο επόμενο κομμάτι και το “ACT II: The Fall”. Τα φωνητικά είναι από τα καλύτερα που έχω ακούσει τελευταία στο χώρο. Οργισμένα brutal φωνητικά που ταιριάζουν άπταιστα με την μουσική. Οι κιθάρες οργιάζουν με τον progressive όλεθρο που σπέρνουν. Εδώ έχουμε την Tampa που συναντάει το Gothenburg, έχουν πάρει τα καλύτερα στοιχεία αυτών των σχολών και τα έχουν ενσωματώσει άρτια. Να σημειώσουμε και το εκπληκτικό rhythm section που σίγουρα βλέπει προς Sandoval μεριά.
Το “εφτάρι” συνεχίζει όπως πρέπει
Η μπάντα με ένα instrumental διάλειμμα χαλαρώνει τον ακροατή πριν “σκάσει” το “ACT IV: Through Time and Flesh” στο οποίο και γίνεται μεγάλος χαμός. Εδώ έχουμε κάτι Messhugah να “κόβουν βόλτες” στον ήχο των Still Falling με το μπάσο να δίνει τον απαραίτητο όγκο. Οι μελωδικές “γραμμές” δεν λείπουν όπως είναι φυσικό και τα φωνητικά ακολουθούν τον ρυθμό με επιτυχία. Ένα mid tempo κομμάτι διαφορετικό από τα υπόλοιπα, μιας και είναι πολύ πιο progressive αλλά και παρανοϊκό. Οι κιθάρες “ουρλιάζουν” μέσα σε αυτή την σύνθεση. Ένα άσμα που ήταν το καλύτερο για να τελειώσει ένα επιτυχημένο EP.
Εν κατακλείδι
Οι Still Falling πραγματοποίησαν ένα σπουδαίο βήμα με αυτή την κυκλοφορία. Πιστεύω ότι είναι προπομπός του επερχόμενου τους άλμπουμ, ένα άλμπουμ που σίγουρα θα περιμένουμε με πολύ ενδιαφέρον. Η μπάντα με το “Through time and flesh” μας “κέρδισε”.
