Όμορφα πράγματα έρχονται από τον μακρινό και παγωμένο Καναδά και τους Phobocosm. Η κυκλοφορία του τέταρτου τους άλμπουμ και διαδόχου το θαυμάσιου “Foreordained” είναι εδώ και από το εξώφυλλο του “Gateway” διαπιστώνουμε ότι θα ακούσουμε και πάλι ποιοτικότατο Death Metal της Αμερικάνικης “σχολής”. Δεν έπεσα έξω για μια ακόμη φορά.
Η Dark Descent Records πρέπει να αισθάνεται κάτι παραπάνω από τυχερή που τους έχει στην ομάδα της. Τα τρíα προηγούμενα άλμπουμ τους, και ειδικά τα δυο πρώτα στέκονταν για πλάκα απέναντι σε μεγάλους δίσκους βετεράνων της σκηνής.
Οι Phobocosm είναι μπάντα που σου προσφέρει το κάτι παραπάνω
Και το “Gateway” είναι ένας δίσκος που το κάνει αυτό για πλάκα. Δίσκος μεστός και γεμάτος από riffs που οι Immolation, Nile, Incantation και Ulcerate θα λάτρευαν και με το δίκιο τους. Η παραγωγή έχει γίνει από τον Xavier Berthiaume των εκπληκτικών Gevurah τους οποίους και προτείνω ανεπιφύλακτα. Ήξερε τι να δώσει για τον ήχο της μπάντας και απογείωσε το αποτέλεσμα. Το απόκοσμο artwork είναι δια χειρός Lauri Laaksonen των τρομερών Convocation, Pestilent Hex και Desolate Shrine. Τα σωστά άτομα στις κατάλληλες θέσεις για τους Phobocosm.
Τα 35 λεπτά του άλμπουμ φαντάζουν λίγα μπροστά σε αυτό που άκουσα. Το “Deathless” σε ρίχνει μέσα στην άβυσσο και σου προσφέρει ένα αποκαλυπτικό σκηνικό. Τα αργόσυρτα Death/Doom riffs με τις χαοτικές μελωδίες σε ξεναγούν στο σκότος τους.
Οι ταχύτητες πιάνουν “κόκκινο” στο “Unbound” με τις επιρρoές από Morbid Angel να “φιλτράρονται” κατάλληλα. Ο δίσκος κυλάει υπέροχα χωρίς να σε κάνει να πατήσεις το skip σε καμιά περίπτωση, ούτε κάν στο επόμενο κομμάτι που είναι και δυο λεπτά περίπου. Πιάνω τον εαυτό μου να αναφωνεί “Τι δισκάρα κυκλοφόρησαν πάλι”.
Οι μελωδίες που βγάζουν είναι από την πρώιμη εποχή των Hypocrisy κατά βάση. Αυτό φαίνεται στο instrumental “Corridor I – The Affliction” ξεκάθαρα. Μέχρι να μπούμε πάλι στο “ψητό” με το ταχύτατο “Sempiternal penance”. Τα riffs την μια είναι στα μονοπάτια του Doom Metal μέχρι να πιάσουν “λιμάνι” στο Death Metal της Florida αλλά και των Incantation. Τιμούν με τον καλύτερο τρόπο της “ρίζες” τους και για μένα αποτελούν από τις καλύτερες μπάντες που έχει βγάλει ο Καναδάς την τελευταία δεκαετία στο χώρο. Οι κιθάρες των Samuel Dufour και Rob Milley δεν είναι κάτι λιγότερο από “ανίερες” με τα “σαρδωνικά” riffs να σε διαλύουν στη κάθε λεπτό που περνάει. Ακόμα και στο instrumental “Corridor II – The Descent”.
Το πιο αντιπροσωπευτικό κομμάτι “Beyond the threshold of flesh”
Οι Phobocosm προσφέρουν στον ακροατή ένα “άρρωστο” οκτάλεπτο κομμάτι που ουσιαστικά τελειώνει υπέροχα τον δίσκο. Άσχετα ότι έχουμε ως τελευταίο κομμάτι ένα ακόμα instrumental, το “Corridor III – The Void”. Για μένα το “Beyond the threshold of flesh” μας επιστρέφει στα δαιμονιώδη “Bringer of drought” και “Deprived”. Το “Gateway” σαρώνει τα πάντα στο διάβα του και νομίζω ότι εύκολα θα επιθυμούσα άλλο ένα 20λεπτο αβυσσαλέου Death Metal από τους Καναδούς.
Εν κατακλείδι
Οι Καναδοί δείχνουν ότι δεν πρόκειται να κυκλοφορήσουν ούτε καν μέτριο δίσκο. Είναι μια μπάντα που ξέρει τι θέλει και πως να εξελιχθεί χωρίς να χάσει την ταυτότητα της. Οι Doom metal ατμόσφαιρες που κουβαλάνε τα κομμάτια σε συνδυασμό με την Death Metal οργή δημιουργούν ένα θαυμάσιο “πακέτο”. Οι λάτρεις των Immolation θα γουστάρουν πολύ αυτό τον δίσκο. Γενικά όμως, και οι υπόλοιποι, σπεύσατε για “επένδυση”.
