Τους Phil & The Spectras ομολογώ ότι δεν τους είχα ξανακούσει ούτε από “τότε”.
Βέβαια σας έχουμε ξαναπεί πολλάκις πως δεν τα ξέρουμε και όλα, πολυ βαρετό θα ήταν άλλωστε αν αυτή ήταν η περίπτωσή μας. Ανήκουν κατά τα φαινόμενα στη δεύτερη αναβίωση της garage φασης στα 90’s εκεί που το είδος ξανα άνθισε σχεδόν παντού στον τρίτο βράχο από τον ήλιο και έριξε σπόρια που ανθίζουν εδώ και εκεί ακόμα και σήμερα. Το μόνο πράγμα που βρέθηκε είναι μια παλιά σελίδα στο Myspace και η παρακάτω, διόλου διαφωτιστική φωτό.
Οι Phil & The Spectras λοιπόν, όντας πιο underground και από το υπέδαφος το ίδιο, ξαναμπήκαν στο studio και χτυπάνε δισκογραφικά μαζί με την δικιά μας αγαπημένη Sunnyboy66 Records με την επικουρία της Dralasite. Και μας χαρίζουν ένα e.p. που εγώ το θεωρώ λίγο σημείο αναφοράς. Και θα εξηγηθώ πάραυτα για να μην έχουμε παρεξηγήσεις, αν και θα μπορούσα να επικαλεστώ σιωπή και άρνηση μια που είναι και της μόδας.
Στις 4 διασκευές που απαρτίζουν αυτό το κομμάτι βινυλίου έχουμε λοιπόν garage του θανάτου με σφραγίδα και υπογραφή αλλά, όχι garage punk. Υπάρχουν όλα τα σωστά συστατικά, fuzz (ελάχιστο), farfisa βεβαίως βεβαίως και ξεραΐλα μπασοτύμπανο, ακόμα και snotty vocals όπως πρέπει αλλα το attitude είναι moody. Και αυτό με κάνει να αγαπάω το κάθε κομμάτι ξεχωριστά γιατί είναι μια περίπτωση που ξέρεις πως το έχουν στο αίμα τους και δεν θα πάνε αλλού μουσικά ποτέ όπως πολλές φορές έχουμε δει με μπάντες που ξεκινάνε με garage και το πάνε όπου φυσάει ο άνεμος.
Oι Phil & The Spectras είναι μια solid garage rock περίπτωση.
Ξεκινάνε με διασκευή στους Human Expression και Every Night, ένα κομμάτι που μας έμαθαν οι Last Drive αλλά το παίζουν πιο garage αν μου επιτρέπεται η έκφραση. Οι αναφορές και το παίξιμο είναι σαφώς πιο 60’s από οτιδήποτε έχετε ακούσει, μουσικό ταξίδι και χρονομηχανή 2 σε ένα. Πλημμυρισμένο από όργανα, όπως αρέσει στα αλκοοόλια του είδους (και στην αφεντιά μου) χωρίς φιοριτούρες και με την κιθάρα να έχει το απόλυτο reverb και να είναι όπως πρέπει πρωταγωνιστής.
Έχουμε στη συνέχεια διασκευή στους Briks και με κάνουν να λερώσω δάχτυλα ψάχνοντας τα λειωμένα βινύλια της Cicadelic. Συλλογές και albums σε βινύλιο σχετικά ακριβοθώρητες και για γνώστες μόνο, αλλά ευτυχώς το internet και το youtube βοήθησαν ώστε τα standouts από αυτά τα βινύλια να τα μάθουν και οι νεότεροι. Μια τέτοια περίπτωση είναι και το It’s Your Choice που το παίζουν τέλεια, για να μην πω ισάξια με το original.
Και συνεχίζουν τα χτυπήματα κάτω από τη μέση διασκευάζοντας Lemon Drops και Summer. Άνετα το χάνεις και λες είναι από τα 60’s. Έχει τα πάντα όλα και νομίζω πως κατά λάθος έβαλα στο πικάπ το lp της Cicadelic. Η γλυκόπικρη γεύση που σου αφήνει το κομμάτι είναι απλά υπέροχη.
Μην κάνετε το λάθος να νομίζετε πως το garage είναι μόνο γρήγορα τραγουδάκια που σε κάνουν να κουνάς ποπό και αυχένα. Στην πλειοψηφία του δεν ήταν αυτό. Ήταν εφηβικά (επί το πλείστον) άγχη που εκδηλώνονταν με μουσική και είχαν και μπόλικο παράπονο, εξού και τα μινόρε που δίνουν ένα λυπημένο χαρακτήρα ανεξάρτητα ρυθμού που συνήθως είναι mid tempo ή λίγο πιο αργός.
Και τελειώνουν με μια φο-βε-ρή επανεκτέλεση του Cry For The Trees των Tyme. Εδώ πάμε στις Quagmire συλλογές που μας έμαθαν πολλές κομματάρες στο moody υποείδος του garage. Μια εξ αυτών έχουμε εδώ από τους Phil & The Spectras, που ομολογώ πως μου κατέβασε το σαγόνι γιατί είναι από τα κομμάτια που έχω λατρέψει προσωπικά και του δίνουν και καταλαβαίνει.
Γενικά είναι μια περίπτωση που κάνει εντύπωση, για το πόσο πιστά αποδίδουν το χαρακτήρα των κομματιών που παίζουν και το πόσο μέσα σε βάζουν να κολυμπήσεις στην ουσία του garage που πρωτίστως είναι η μουσική, αλλά και το παράπονο του εφηβικού ανομολόγητου έρωτα, της χαμένης αγάπης και της αθωότητας που μπορεί μουσικά να μην εξέλιξε πολλά πράγματα, αλλά αποτέλεσε όχημα και έμπνευση για όλες τις γενιές που ακολούθησαν μέχρι και σήμερα. Από αυτό το πρίσμα, το e.p. αυτό είναι ό,τι πρέπει για να παίξει στα πικάπ σας σήμερα και όχι μόνο μια φορά.
Σε όλα αυτά προσθέστε και την αλάνθαστη αισθητική του Acille Burnett για εξώφυλλο και οπισθόφυλλο, και έχετε ένα κομμάτι που για τα δικά μου ταπεινά αυτιά είναι ήδη ιστορικό.
Επειδή η προπώληση των 200 έχει ήδη ξεκινήσει και αυτά τα πράγματα δεν κυκλοφορούν για πολύ, κάντε τα κουμάντα σας από τώρα και ενεργήστε δεόντως. Εγώ απλά περιμένω τα υπόλοιπα κομμάτια των Phil & The Spectras από αυτές τις ηχογραφήσεις να έρθουν στο φως για να τα απολαμβάνω όλα μαζί στη σπηλιά μου….
