Οι Orbit Culture κυκλοφόρησαν τον δίσκο της χρονιάς. Δεν σας κάνω πλάκα, τους παρακολουθώ από την εποχή του πρώτου άλμπουμ τους, “In media res”.
Από τότε άρχισα να διακρίνω τα σημάδια της επερχόμενης βελτίωσης τους και συνεπώς ανόδου τους. Ήρθε το “Rasen” και επαληθεύτηκα για μια ακόμη φορά. Πολλοί έλεγαν απλά για ένα καλό δίσκο και τίποτα παρα πέρα. Όχι δεν ήταν απλά καλός, ήταν σχεδόν άψογος. Το “Sun of all” έπαιζε συνέχεια στο playlist μου κάθε πρωί στη δουλειά. Έρχονται τα singles “Nesha”, “Rebirth” και “Shadowing” και πέφτουν “σαγόνια”. Φτάνει το “Nija”, επανάσταση!
Το “Descent” ανοίγει διάπλατα τις πόρτες για τους Orbit Culture
Χαμός με το “Descent” του οποίου οι επιρροές βρίσκονται στα “Roots” και “Chaos A.D.” των Sepultura και στους Lamb of God. Ακρότητα, πολλές φορές “βιομηχανοποιημένη, τιμώντας τους φανταστικούς Fear Factory. Το άλμπουμ κυκλοφορεί από την Αμερικάνικη Seek and Strike. Περιοδεύουν με ονόματα όπως Machine Head και Fear Factory στις ΗΠΑ. Η Αμερικάνικη αγορά ανοίγει με τον καλύτερο τρόπο. Κυκλοφορούν το EP που σας “έπρηξα” σε μια δισκοκριτική που μπορείτε να διαβάσετε εδώ. Το “While we serve” στιχουργικά σε “διαλύει”, στον ήχο ακούς τους Sepultura της τρίτης δεκαετίας του 21ου αιώνα. Υπερβολικός? Όχι!
Νέο άλμπουμ για τους Orbit Culture υπό νέα “στέγη”
Η Century Media επενδύει στη μπάντα κατευθείαν. Κυκλοφορεί τέσσερα singles και πέντε clips για την μπάντα από το
Eksjö της Σουηδίας. Ακούμε πρώτα το “The tales of war”, μελωδικό Death Metal και Groovy μέχρι τέλους. Μετά έρχεται το ομώνυμο, riffs που χρωστάνε πολλά στον Cavalera. Δύναμη και κτηνωδία.
Το “Hydra” σε πάει στην έρημο και οι επιρροές από “Dune” δίνουν και παίρνουν. Από τα πιο groovy riffs της σκηνής, εντυπωσιακό αποτέλεσμα. Έρχεται το “Nerve” και οι επιρροές από In Flames της εποχής “Sense of purpose” ταιριάζουν υπέροχα. Τέσσερα κομμάτια και ήδη μιλάμε για έναν δίσκο που σίγουρα δεν θα απογοητεύσει κανέναν που αγαπάει το μοντέρνο Metal.
Το νέο άλμπουμ κυκλοφόρησε τώρα που γράφω αυτές τις γραμμές
Ακούω πάλι τα singles και νιώθω ότι τα λόγια μου τόσο καιρό έπιασαν τόπο. Βγαίνει αληθινός ο Matt Heafy των Trivium που είχε δηλώσει πριν λίγο καιρό:
“Η μπάντα που πιστεύω ότι κυριαρχεί αυτή τη στιγμή στη heavy metal σκηνή είναι οι Orbit Culture. Μια απολύτως απίστευτη μπάντα, σούπερ heavy, σούπερ μελωδική, έχει όλα τα συστατικά για να είναι υπέροχη. Και αυτή τη στιγμή έχουν εξαντλήσει τα εισιτήρια για όλες τις συναυλίες τους στο Ηνωμένο Βασίλειο και την Ευρώπη. Καταπληκτική μπάντα. Μπράβο, παιδιά!”
Δεν μπορεί, κάτι παραπάνω ξέρει το αλάνι από το Orlando των Η.Π.Α.. Πίσω λοιπόν στο “Death above life”, τον νέο δίσκο των Orbit Culture που ακούω τώρα, την ημέρα δηλαδή που κυκλοφόρησε.
Το άλμπουμ ξεκινάει με το “Inferna”. “Ξύλο” από τα πρώτα δευτερόλεπτα και κάπου στο 3:15 αλλάζει όλο και γίνεται ελάχιστα μελωδικό. Το groove στοιχείο κυριαρχεί, αυτό το κομμάτι είναι Orbit Culture. Τίποτα δεν περισσεύει. Ένα ακραίο και δυστοπικό κομμάτι. “The riot starts!”.
Στο “Bloodhound” οι Σουηδοί πάνε μια βόλτα μέχρι την Iowa για να αφομοιώσουν κάποιες ιδέες από τους Slipknot. Δεν θέλω να φανταστώ τι θα γίνετε στο mosh pit στα live τους όταν παίζουν αυτό το κομμάτι. Εκπληκτικά drums από τον Christopher Wallerstedt και μόνο brutal φωνητικά από τον Niklas Karlsson. Η “βρώμικη” και “βιομηχανική” παραγωγή το κάνει το κομμάτι άπιαστο. Ακρότητα, όπως ακριβώς και στο video που ακολουθεί.
Το “Inside the waves” έχει ξεκάθαρη κατεύθυνση προς τους πρόσφατους In Flames. Ένα αρκετά διαφορετικό κομμάτι από τα συνηθισμένα αλλά όπως και να έχει ακούγεται πολύ ευχάριστα. Ένα άμεσο κομμάτι, ότι πρέπει για τις ζωντανές εμφανίσεις τους. Στην παραγωγή ο Buster Odeholm έχει κάνει τρομερή δουλειά, όλα ακούγονται όπως πρέπει. Περνάμε στην τετράδα των singles που σας έχουμε αναφέρει και σε προηγούμενα άρθρα μας. Το πρώτο που κυκλοφόρησε ήταν το “The tales of war”.
Ένα hit για να ακούγεται συνέχεια!
Το “The tales of war” ήταν ότι πρέπει για να μας συστηθεί το “Death above life” πριν λίγους μήνες. Σας είχαμε μιλήσει για αυτό εδώ. Ένα από τα πιο κινηματογραφικά κομμάτια της μπάντας με solos, ακρότητα και έπος σε πλήρη ισορροπία. Και κάπου εκεί πίσω κρύβεται και μια αγάπη για τις ρυθμικές κιθάρες του Hetfield. Μια σύνθεση που συνδυάζει με επιτυχία την ομορφιά και την επιθετικότητα. Πάμε στο επόμενο single που φέρει τον τίτλο “Hydra” και για το οποίο πρωτύτερα σας είχαμε μιλήσει εδώ.
Στο 2:25 της σύνθεσης έχουμε χάος, όλα συνδυάζονται τέλεια. Δεν υπάρχει αυτό που συμβαίνει σε αυτό το κομμάτι οπού οι μελωδίες μαζί με το cinematic σκηνικό φάσης “Dune” σε συνεπαίρνουν. Αν δεν είναι αυτό το κομμάτι ο ορισμός του σημερινού Groove Metal, τότε ποιο είναι? Συνέχεια ακούμε συναυλιακά κομμάτια και το άλμπουμ δεν έχει φτάσει ούτε στο μισό. Στο “Nerve” απέτισαν φόρο τιμής στη σκηνή του Gothenburg και στους αγαπημένους μας In Flames αλλά σε αυτούς των τελευταίων είκοσι ετών. Άνετα αυτό το κομμάτι έμπαινε στο “Come clarity” των Σουηδών μελωδικών Death Metallers. Οι Orbit Culture δεν αστειεύονται καθόλου.
Πάμε στο ομώνυμο κομμάτι του άλμπουμ. Μια πλούσια σύνθεση με την αγάπη για τους Sepultura του “Chaos A.D.” να ξεχειλίζει. Τα riffs είναι “ξυράφια” και μαζί με όλα τα υπόλοιπα δημιουργούν ένα χαώδες και πορωτικό σκηνικό. Ναι φίλοι μου, αυτή είναι η “ταυτότητα” των Orbit Culture. Το καλύτερο σημείο είναι στο 4:25. Άντε γεια!
Η προσωποποίηση της δύναμης ακούει στο κομμάτι “The storm”. Τα riffs είναι επικά που ίσως σας φέρουν ελάχιστα στο νου τους Amon Amarth. Θα σας θυμίσουν επίσης και την αρχή που ξεκίνησαν, κάπου στις αρχές της προηγούμενης δεκαετίας. Όλα τα κομμάτια που έχουμε ακούσει μέχρι τώρα είναι ισάξια. Δεν περισσεύει κανένα, ακούμε ένα μεστό δίσκο. Ακούμε τον ορισμό του Groove Metal meets Melodic Death Metal.
Το άλμπουμ κερδίζει τον ακροατή με την πρώτη ακρόαση
Πάμε στο “Neural collapse”, φτάνουμε προς το τέλος. Τα λιγοστά πλήκτρα που εμπεριέχονται στο γενικότερο σύνολο κάνουν κάθε κομμάτι εφιαλτικό και δυστοπικό. Δίνουν μια μοχθηρή και ακραία ατμόσφαιρα που κατακλύζει το άλμπουμ και στη μια ώρα που διαρκεί συνολικά. Το εναρκτήριο riff απλά σε πετάει στον τοίχο, σηκώνεσαι και χτυπιέσαι. Μια σύνθεση που είναι ότι πρέπει για το χρονοδιάγραμμα του “Death above life”. Στο 3:58 η ατμόσφαιρα έχει και κάτι λίγα από Iron Maiden. Μετά, κόλαση!
Το “The path I walk” τελειώνει τον δίσκο, πρώτη φορά ο Karlsson τραγουδάει με αυτό τον τρόπο, τόσο χαμηλά. Είναι η πρώτη μπαλάντα που ηχογραφεί η μπάντα και ο Karlsson είναι απλά ένας ερμηνευτής που με την ίδια ευκολία φέρνει στα μέτρα του τόσο τα ακραία όσο και τις μπαλάντες. Οι Hetfield αναφορές στη χροιά του είναι εμφανείς, όμως δεν ενοχλούν καθόλου. Τρομερά ενορχηστρωμένο κομμάτι με αδιανόητη μελωδία. Το “Death above life” φτάνει στο τέλος του.
Δεν υπάρχουν λόγια
Ακολουθώ την μπάντα από τα πρώτα της χρόνια, μιας και είμαι γνωστός “Σουηδός” στα ακούσματα μου. Το προηγούμενο άλμπουμ άνοιξε τους ορίζοντες για τους Orbit Culture, το “Death above life” απλά τους έβαλε στην elite. Τα έχει πει και ο Heafy με τον οποίο έχουν περιοδεύσει κιόλας. Δεν τα λέω μόνο εγώ, όπως επίσης τυχαία δεν τους υπέγραψαν οι Γερμανοί. Ένα εφιαλτικά μελωδικό και ακραίο άλμπουμ από τους Orbit Culture που για μένα είναι ο δίσκος της χρονιάς. Όσο “γεννιούνται” μπάντες όπως αυτοί οι Σουηδοί, η αγαπημένη μας μουσική δεν θα πεθάνει ποτέ. Αυτό.
