Opeth: Ακούσαμε το νέο άλμπουμ

Εντάξει τα είπαμε πριν λίγο καιρό στην ανασκόπηση μου για το αγαπημένο μου άλμπουμ από τους Σουηδούς Opeth, “Still life”. Η αλήθεια είναι ότι θα μπορούσα να γράψω για τα “Morningrise” ή το “My arms, your hearse” αλλά το “Still life” ήταν ο συνδετικός κρίκος για το “Blackwater park”. Χωρίς “Still life”, δεν θα υπήρχε το “Blackwater park” ίσως και ούτε τα μετέπειτα. Η σημασία του ήταν τεράστια. Αφορμή για το άρθρο ήταν η επικείμενη κυκλοφορία του “The last will and testament” από τους Opeth.

Οι προσδοκίες υψηλές

Το νέο άλμπουμ των Opeth κυκλοφόρησε χθες και οι αντιδράσεις σίγουρα θα είναι ποικίλες από το σύνολο του μεταλλικού κόσμου. Τόσο για τους παλιούς οπαδούς, όσο και για τους πιο πρόσφατους. Εγώ πάλι τους ακολουθώ πολλά χρόνια, έμεινα ακόμα και όταν ο Åkerfeldt συνεργαζόταν συνέχεια με τον πολυτάλαντο και πολυπράγμονα Steven Wilson. Θεωρώ τεράστιες δουλειές τα “Damnation”, “Deliverance” και “Ghost reveries”. Επανερχόμαστε στο σήμερα και στο “The last will and testament”. Για να δούμε τι έχει να προσφέρει ο Åkerfeldt με την all star ομάδα του.

Σημαντικές συμμετοχές στο “The last will and testament”

Ας ξεκινήσουμε από τις συμμετοχές οι οποίες είναι και σημαντικές. Στα φωνητικά σε αρκετές συνθέσεις και στο φλάουτο έχουμε τον θρυλικό Ian Anderson των Jethro Tull. Στο δεύτερο κομμάτι συμμετέχει ο Joey Tempest των Europe. Στα συμφωνικά μέρη έχουμε την The London Session Orchestra και στην άρπα της Mia Westlund. Στα τελευταία δυο άλμπουμ συμμετέχουν και οι κόρες του Åkerfeldt, εδώ έχουμε την Mirjam Åkerfeldt να προσφέρει την φωνή της. Στο προηγούμενο άλμπουμ είχαμε και την Melinda Åkerfeldt. Στην παραγωγή έχουμε τον ίδιο τον Åkerfeldt μαζί με τον Stefan Boman ο οποίος έχει συνεργαστεί μεταξύ άλλων και με τους Ghost. Πολύ ωραία πραγματούδια μέχρι τώρα που λένε και στην Κύπρο.

Η έκπληξη

Το “The last will and testament” έχει ένα τρανταχτό χαρακτηριστικό. Αυτό είναι η επαναφορά των brutal φωνητικών του Mikael Åkerfeldt. Είχαμε πολλά χρόνια να τον ακούσουμε να “βρυχάται”. Κακά τα ψέμματα, για τέσσερα άλμπουμ τουλάχιστον και για μια δεκαετία ο Mikael Åkerfeldt είχε εστιάσει στα “καθαρά” φωνητικά. Η παραγωγή έχει γίνει πιο μεταλλική χωρίς όμως τα seventies ηχοχρώματα να λείπουν.

Ο Α’ Παγκόσμιος, μια διαθήκη, δυο δίδυμα αδέλφια, ένα κορίτσι και η πατριαρχεία

Το “The last will and testament” είναι ένα concept άλμπουμ. Μια ιστορία που διαδραματίζεται σε μια περίοδο μετά τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, ξετυλίγοντας την ιστορία ενός πλούσιου, συντηρητικού πατριάρχη (του οποίου η σύζυγος δεν μπορεί να κάνει παιδιά), η διαθήκη του οποίου φέρνει στο φως συγκλονιστικά οικογενειακά μυστικά.

Η συνέχεια απρόβλεπτη

Το άλμπουμ ξεκινά με την ανάγνωση της διαθήκης του πατέρα στην έπαυλή του. Μεταξύ των παρευρισκομένων είναι τρία αδέλφια, δίδυμα αγόρια και ένα νεαρό κορίτσι, το οποίο, παρά το γεγονός ότι είναι ορφανό και πάσχει από πολιομυελίτιδα, έχει ανατραφεί από την οικογένεια. Η παρουσία της στην ανάγνωση της διαθήκης προκαλεί υποψίες και ερωτήματα στα δίδυμα. Τα δίδυμα είναι το αποτέλεσμα τεκνοποίησης από δότη. Κατά τη διάρκεια της ανάγνωσης της διαθήκης, τα δίδυμα διαπιστώνουν ότι δεν έχουν συγγένεια με τον πατριάρχη και, κατά συνέπεια, δεν έχουν κανένα λόγο στη διαθήκη. Το κορίτσι είναι το μοναδικό εξ αίματος παιδί του πατριάρχη και έτσι είναι η πραγματική κληρονόμος του, αν και είναι κόρη της υπηρέτριας του πατριάρχη.

Το άλμπουμ ουσιαστικά ξεκινάει με την ανακοίνωση την διαθήκης και είναι χωρισμένο σε κεφάλαια. Το πρώτο ήταν και αυτό που ήρθε στο φως της δημοσιότητας και μας άφησε άναυδους μιας και η επιστροφή στα brutal φωνητικά ήταν απρόσμενη. Η αλήθεια είναι ότι λόγω του concept και των συναισθημάτων ήταν αναγκαία η χρήση αυτών των φωνητικών. Και εντάξει, σιγά να μην ξέχασε ο Åkerfeldt να “γρυλίζει”. Πολλοί ανέφεραν ότι μπορεί να ήταν μόνο σε ένα κομμάτι. Λάθος, τα brutal φωνητικά βρίσκονται σχεδόν σε όλο το άλμπουμ.

Πίσω στην εποχή του “Blackwater park” με τους Opeth του 2024

Στο κεφάλαιο 5 θα σας έρθουν vibes από την εποχή του “Blackwater park” και αρκετά έντονα μάλιστα. Progressive Death Metal στα καλύτερα του με μια παράνοια περίσσια σε σημεία. Το μπάσο μαζί με το drumming των Martín Méndez/Waltteri Väyrynen προσφέρουν ένα progressive χάος στο κομμάτι. Πάμε όμως στο δεύτερο κεφάλαιο, μια αυθεντική Opeth progressive death metal σύνθεση με 70’s feeling στα ήρεμα σημεία. Ποιος να περίμενε να συμμετέχει σε ένα τέτοιο κομμάτι ο Joey Tempest των Europe. Κι όμως, ταιριάζει υπέροχα.

Η “Σχολή” του Mikael Åkerfeldt

Στο τρίτο κεφάλαιο, η αρχή βγαίνει κατευθείαν από την εποχή του “Blackwater park”. Ο τρόπος που παίζει ο Väyrynen θυμίζει σε μεγάλο βαθμό τον Martin Lopez. Μια σύνθεση με εφιαλτικούς ήχους και Opeth riffs αν μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε τον όρο. Εδώ και πολλά χρόνια με το που ακούς αυτό το riffing, αναφωνείς ότι είναι Opeth.O Mikael Åkerfeldt έχει ιδρύσει “σχολή”. Στο τέταρτο κεφάλαιο, τα πλήκτρα δίνουν έναν δραματικό τόνο στο κομμάτι που μαζί με την εναλλαγή clean και harsh vocals προσφέρουν ένα ψυχεδελικό progressive death metal μείγμα. Το άλμπουμ κυλάει ομαλά και έχει ορίσει την ταυτότητα του. Η προσθήκη της άρπας έδωσε ακόμη περισσότερη παράνοια στο κομμάτι.

Το άλμπουμ γίνεται όλο και περισσότερο συναρπαστικό

Για το κεφάλαιο 5 αναφέραμε πιο πριν κάποια πράγματα και πάμε στο κεφάλαιο 6. Μια σύνθεση με διαφορετική προσέγγιση από την μπάντα με τα “καθαρά” φωνητικά στην αρχή να δίνουν την σκυτάλη στα brutal και να έρχεται ένας “χείμαρρος” από riffs. Τα πλήκτρα πραγματοποιούν μεγάλη δουλειά εδώ μαζί με τα “καθαρά” φωνητικά σε ένα μελωδικό outro. Το Jazzy drumming του Väyrynen είναι απίστευτο εδώ. Πηγαίνοντας προς το κεφάλαιο 7,πάμε μια βόλτα στην εποχή του “Ghost revieries” σε ατμόσφαιρα. Creepy φωνητικά, δραματικοί τόνοι και εφιαλτικοί ήχοι. Ακούγοντας το άλμπουμ και χαζεύοντας το εξώφυλλο δεν θα μπορούσε να μην είναι ακραίο το περιεχόμενο του. Προς το τέλος της σύνθεσης, διαπιστώνεις ότι μια επιρροή από King Diamond την έχουν κάτι λίγα.

Το τελευταίο κομμάτι ονομάζεται “A story never told” και είναι μια πολύ όμορφη και ατμοσφαιρική μπαλάντα. Μια μπαλάντα που θα μπορούσε να βρίσκεται τόσο στο “Damnation” όσο και στο “Heritage”. Ένα υπέροχο κλείσιμό για έναν αναμενόμενα συναρπαστικό και πολύ υψηλά ποιοτικό δίσκο ο οποίος και ξεπέρασε τις προσδοκίες μας.

Για το τέλος

Είμαι της άποψης ότι τα “Watershed” και “Heritage” έκλεισαν ένα κεφάλαιο της καριέρας των Opeth. Το “The last will and testament” άνοιξε ένα νέο δρόμο για τις καλλιτεχνικές τους ανησυχίες. Δεν χρειάζεται να κοιτάζουμε 30 χρόνια πριν τι είχαν κυκλοφορήσει, έχουμε τις αναμνήσεις αυτών των αριστουργημάτων. Μετά ήρθαν άλλες εξερευνήσεις από τον Mikael Åkerfeldt και καταλήξαμε στο 2024, με την επιστροφή στα Brutal φωνητικά και στις ενορχηστρώσεις της εποχής “Blackwater park” και “Deliverance”. Όλα αυτά όμως μέσα από την προσωπικότητα που διαμόρφωσαν τα τελευταία χρόνια. Οι Opeth είναι ένα φαινόμενο στην αγαπημένη μας μουσική και έτσι τους αντιμετωπίζουμε χρόνια τώρα. Το “The last will and testament” είναι ένας εξαιρετικός δίσκος. Mikael,Martín, Fredrik, Joakim και Waltteri, Ευχαριστούμε!